تحولات منطقه

۱۳ دی ۱۴۰۳ - ۱۲:۰۱
کد خبر: ۱۰۳۹۲۹۲

راهبرد امام باقر(ع) در پاسداری از باورهای جوانان

حجت‌الاسلام دکتر امیر علی حسنلو، استاد سطوح عالی حوزه و مدیر گروه تاریخ و سیره مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه‌های علمیه

برتری علمی و نبوغ و جامعیت آن حضرت فضیلتی است که در طول تاریخ اسلام و فراتر از مرزهای اسلام بر هیچ کس پوشیده نیست دوست و دشمن بر این فضیلت اعتراف نموده اند.

راهبرد امام باقر(ع) در پاسداری از باورهای جوانان
زمان مطالعه: ۶ دقیقه

امروز جامعه ما در شرایطی قرار دارد که متاثر از عوامل مختلف باورهای جوانان در معرض آسیب است برای زودون این آسیبها باید از سیره اهل بیت(ع) کمک گرفت و مانع تخریب فرهنگ دینی وباورهای جوانان شد. برتری علمی و نبوغ و جامعیت آن حضرت فضیلتی است که در طول تاریخ اسلام و فراتر از مرزهای اسلام بر هیچ کس پوشیده نیست دوست و دشمن بر این فضیلت اعتراف نموده اند.

امام  باقر(ع)در سال ۵۷ هجری در مدینه متولد و در سال ۱۱۴ پس از ۱۸ سال امامت به شهادت رسید؛ امامت آن حضرت از سال ۹۴ هجری قمری در شرایط بسیار ویژه که نیازمند تدابیر خاص بود، آغاز شد.

راهبرد  برای پاسداری از باورهای مردم

ارتباط نزدیک و گسترده

امام دراین زمان وشرایط تعامل با مردم ورفت وآمد وارتباط با آنان را یکی از روشهای اثر گذاری واصلاح جامعه می دانست؛ امام ع به انواع  روشها ارتباط خود را با مردم گسترش می داد حتی با حضور در مجالس وتشییع جنازه های آنها ؛ یکی از روشهای مهم اصلاح مردم بالا بردن سطح آگاهی مردم در همه زمینه ها وبودن در کنار آنهاست؛ احکام اسلام در دوره امویان رنگ باخته  بود؛ لذا امام با تمام سعی خود به احیای سنن رسول الله پرداخت؛ از زراره روایت شده که گفت: امام باقر (ع) بر جنازه مردی از قریش حاضر شد و من در خدمتش بودم و در آن جماعت، عطا، که مفتی مکه بود حضور داشت. در این حال ناله و فریادی از زنی بلند گشت، عطا به او گفت: یا خاموش باش، یا ما باز می‌گردیم و آن زن خاموش نشد، پس عطا بازگشت، من به حضرت باقر عرض کردم که عطا برگشته! امام باقر (ع) فرمود: با ما باشید همراه جنازه برویم پس اگر ما وقتی چیزی از باطل را با حق نگران شویم و حق را به سبب آن باطل فروگذار بنمائیم حق مسلمان را ادا نکرده باشیم، یعنی تشییع جنازة این مرد مسلم که حق اوست به سبب فریاد یک زن فرو گذاشته نمی‌شود، در این عصر وزمان ما نیز ارتباط نزدیک علما با مردم یکی از روش های کاستن از آسیبها واصلاح مفاسد اخلاقی واجتماعی است که بایسته است علمای بزرگ به این مهم توجه داشته باشند واز امام باقر درس بگیرند. ائمه با مردم با وجود اختناق وحصر از سوی حاکمان به هر نحو ممکن  ارتباط عاطفی برقرار می نمودند ودر کنار آنها حاضر می شدند  . ارتباط گسترده مردم با امام یکی از روشهای اصلاح بود از اینرو در مسجد به تعلیم عموم مردم پرداخت وهمه تلاش حضرت اصلاح جامعه و مردم بود؛ یک روش مهم واستراتژی امام دراین دوره که برای ما درس آموز است، ارتباط با دانشمندان ونخبگان جامعه بود لذا در درس حضرت همه فرق مسلمین و بسیاری از دانشمندان مسلمان از طوایف وفرق شرکت می نمودند.

ارتباط با نخبگان وتشکیل حلقه های علمی وکرسی های نظریه پردازی وآزاد اندیشی 

امام باقر(ع) از اخبار گذشتگان و پیامبران روایت فرموده و شیعه و سنی از آن حضرت اخبار فراوان روایت کرده اند و با اهل مذاهب و آراء که بر حضرت وارد می شدند مناظره می کرد و عده زیادی از مردم، علوم مختلف و فرهنگ دینی را از حضرت آموخته اند.

خود اهل سنت از این تعامل مهم ونزدیک گزارش داده وآثارش را تبیین نموده اند؛ عبدالله ابن عطاء مکّی گفت: دانشمندان درحضور هیچکس فروتنی ندارند مگر در نزد امام محمد باقر ـ علیه السلام و در برابر احدی این اندازه خشوع وحقارت نمی کنند.

 جابر ابن یزید جعفی با آن علم و دانشی که داشت هرگاه چیزی از آن حضرت روایت می کرد، می گفت: «برای من حدیث کرد، وصیّ اوصیاء، و وارث علوم انبیاء محمد ابن علی ابن الحسین ـ علیهم السلام ـ» و بازماندگان از صحابه رسول خدا و بزرگان از تابعین و فقهاء مسلمین همگی معالم و احکام دین را از آن بزرگوار روایت کرده اند، و در فضل و دانش سرآمد دانشمندان و ضرب المثل همگان بود.

جلسات درس امام همواره صدها تن از نقاط مختلف را برای فراگیری فقه و حدیث و تفسیر و لغت و دیگر علوم در بر می گرفت، کوفه، بصره، واسط و حجاز افرادی را به دانشگاه اهل بیت گسیل می داشتند، و علماء و راویان بزرگی از دانشگاه اهل بیت فارغ التحصیل شدند، حسن ابن علی الوشا خود نهصد شیخ را درک کرد که در مسجد کوفه به درس و بحث اشتغال داشتند و همگی از جعفر ابن محمد ـ علیهما السلام ـ و پدرش امام محمد باقر (ع) نقل حدیث می کردند، حسن ابن علی الوشا باامام رضا (ع) معاصر بود؛ ازاین زمان تازمان تاسیس مدرسه امام محمد باقر (ع) و امام صادق، سی سال فاصله بود؛ وی تألیفات فارغ التحصیلان این درحضور آنان را شمارش کرده به شش هزار کتاب رسیده است و چه بسا بیشتر کتابهای کافی، من لایحضره الفقیه، الوافی، الاستبصار از آنها برگرفته شده است، دانشگاه اهل بیت چهارهزار دانشجو را در بر می گرفت.

امام باقر(ع) با دانشمندان فرق دیگر مسلمانان مباحثاتی درباره مسائل مختلف عقیدتی برگزار نمود ؛  وبه اصطلاح امروز کرسی های آزاد اندیشی برپا می نمود و کسانی مانند عمرو بن عبید معتزلی (متوفای حدود ۱۴۴ ق/ ۷۶۱ م) و عبد الله بن نافع ازرق خارجی؛ و نیز آورده‌اند که امام در دمشق در مباحثه‌ای با یکی از علمای سرشناس مسیحی، میزهای گفتگویی برگذار نمود واین کرسی های آزاد اندیشی  در حفظات از دین وباورهای مردم بسیار موثر بود ؛ امام بدین شیوه شبهات آنان را جواب می داد و شبهات را در ریشه می خشکاند ؛ با همه این افراد نشست برگزار می نمود در حضور شاگردان ومردم واین نشست ها وکرسی های آزاد بسیار کار ساز بود ودر حراست از دینداری مردم وجوانان کاری بسیار روشنگرانه و ابتکار و نوع آورانه بود

در میان مراجعه کنندگان، آن چنان خضوعی نسبت به شخصیت علمی امام به چشم می‌خورد که عبد اللّه بن عطای مکی می‌گفت: علما را در محضر هیچ‌کس کوچکتر از آنها در محضر ابو جعفر علیه السّلام ندیدم.

حکم بن عیینه با تمام عظمت علمی‌اش در میان مردم، در برابر آن حضرت مانند دانش‌آموزی در مقابل معلم خود به نظر می‌رسید.

پاسخ به شبهات و سئوالات دینی مردم

راهبرد دیگر امام (ع) این بود که به سئوالت وشبهات مردم خود پاسخ می داد ودربین آنان حاضر می شد، ابن عنبه اظهار می نویسد:  «کان واسع العلم و وافر الحلم» مشهورتر از آن است که کسی بخواهد آن را بیان کند. این شهرت در زمان خود ایشان، نه تنها در حجاز که: کان سیّد فقهاء الحجاز بلکه حتی در عراق و خراسان نیز به طور گسترده فراگیر شده بود. چنانکه راوی می‌گوید: دیدم که مردم خراسان دورش حلقه زده و اشکالات علمی خود را از او می‌پرسیدند.

ذهبی یکی دیگر از دانشمندان بنام اهل سنت درباره امام باقر علیه السّلام می‌نویسد: جعر بن محمد از کسانی است که بین علم و عمل و آقائی و شرف و وثاقت و متانت جمع کرده و اهلیّت برای خلافت داشت.

استاد ابو زهره درباره مرجعیت عام امام می‌نویسد: امام باقر علیه السّلام وارث امام سجاد علیه السّلام در امامت و هدایت مردم بود، از این رو علمای تمام بلاد اسلام از هر سو به محضر او می‌شتافتند و کسی از مدینه دیدن نمی‌کرد جز این که به خدمت او شرفیاب شده و از علوم بی‌پایانش بهره‌ها می‌گرفت.

و همو می‌نویسد: از بزرگان فقه و حدیث، خیلی‌ها به قصد بهره‌گیری علمی پیش حضرتش می‌آمدند.

و از عیون الاخبار نقل شده است که: «قد أخذ عنه اهل الفقه ظاهر الحلال و الحرام. فقیهان، احکام حلال و حرام» را از او می‌گرفتند. همه فقیهان از اهل سنت وشیعه از حضورش استفاده نمودند.

او همانند پدرش امام سجاد علیه السّلام، که شهرت عظیم علمی در میان مردم داشت، مورد احترام خاص و عام بود. محمد بن منکدر که خود یکی از محدثان معروف اهل سنت بود، در عظمت امام پنجم شیعیان چنین می‌گوید: من جانشین علی بن الحسین، از میان فرزندان او را- که نزدیکترین آنان به او از نظر علم و فضیلت هم می‌بایست باشد- ندیده بودم تا روزی که به محضر فرزندش محمد باقر علیه السّلام رسیدم.

بسیاری از دانشمندان بزرگ اسلامی درباره مقام علمی و موقعیت فقهی حضرتش جملات زیبایی بر زبان رانده‌اند که استاد اسد حیدر آنها را در کتاب «امام صادق ومذاهب اربعه» خود گرد آورده است.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • مدیر سایت مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظرات پس از تأیید منتشر می‌شود.
captcha