جکی نورثام، نویسنده این گزارش معتقد است با توجه به گفته‌های رئیس‌جمهور ترامپ، گزینه‌های مقابله با برنامه هسته‌ای ایران محدود هستند. ترامپ در گفت‌وگویی با شبکه فاکس‌نیوز این موضوع را مطرح کرد: «دو راه برای متوقف کردن آن‌ها وجود دارد: با بمباران یا توقف با یک تکه کاغذ (توافق‌نامه)».
در ادامه گزارش آمده است: دانا استرول، مقام پیشین وزارت دفاع و تحلیلگر ارشد در مؤسسه واشنگتن برای سیاست خاور نزدیک، این ابهام جدی را وارد می‌کند که آیا آمریکا فقط درباره برنامه هسته‌ای مذاکره خواهد کرد؟ یا از ایران خواهد خواست حمایت خود از گروه‌های مورد حمایت خود را نیز کاهش دهد؟ استرول البته به محدودیت‌های ترامپ برای رسیدن به اهدافش اشاره می‌کند که از آخرین حضور ترامپ در کاخ سفید تاکنون، روابط ایران با کشورهای دیگر دچار تغییراتی شده است. برای نمونه روابط ایران و کشورهای حاشیه
خلیج فارس از جمله عربستان سعودی کمتر خصمانه شده است. از طرفی تهران روابط قوی‌تری با روسیه و چین ایجاد کرده است. این دو کشوری که عضو برجام بودند به همراه ایران همکاری‌های راهبردی خود را برای دور زدن تحریم‌های آمریکا افزایش داده‌اند. آن‌ها مبادلات فناوری نظامی و دفاعی خود را بیشتر کرده‌اند و در تعاملات تجاری خود نیز پیشرفت داشته‌اند. عامل مهم دیگر این است که برنامه هسته‌ای ایران از زمان ریاست‌جمهوری قبلی ترامپ پیشرفت چشمگیری داشته است. ایران اکنون در آستانه تبدیل شدن به یک کشور دارای توانمندی تسلیحات هسته‌ای قرار دارد. البته ایران هنوز سلاح هسته‌ای نساخته است، اما اگر اراده کند، تنها چند هفته تا ساخت آن فاصله دارد.
نویسنده در ادامه نتیجه می‌گیرد با توجه به سخنان ترامپ که دو راه را پیش رو قرار می‌دهد و اینکه ایران هر گونه مذاکره با آمریکا را رد کرده، احتمال اقدام نظامی علیه ایران افزایش می‌یابد. جالب آنکه برخی تحلیلگران به ‌ویژه مقامات امنیتی اسرائیل نیز خواستار حمله نظامی به تأسیسات هسته‌ای ایران هستند. اما نویسنده هشدار می‌دهد حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران بسیار پیچیده‌تر از یک حمله هوایی یک‌شبه است. از طرفی نابود کردن کل برنامه هسته‌ای ایران بسیار دشوار است، زیرا تأسیسات آن در مناطق گسترده جغرافیایی توزیع شده و بسیاری از بخش‌های آن در اعماق زمین پنهان شده‌اند.
سیدحسین موسویان، متخصص امنیت خاورمیانه و سیاست هسته‌ای در دانشگاه پرینستون هشدار می‌دهد ضعف‌های اخیر ایران لزوماً به این معنی نیست که تهران آماده مذاکره است. وی افزود: ایرانی‌ها همیشه بسیار حساس هستند زمانی که طرف مقابل احساس کند که ایران در موضع ضعف قرار دارد، مذاکره نکنند و توافقی انجام ندهند.
نویسنده در نتیجه‌گیری پایانی آورده است: ترامپ در دوره دوم خود، سیاست فشار حداکثری علیه ایران را از سر گرفته و سعی دارد تهران را وادار به پذیرش مذاکرات کند. اما با توجه به پیشرفت برنامه هسته‌ای ایران، روابط نزدیک‌تر ایران با روسیه و چین و مقاومت رهبری ایران در برابر مذاکره، گزینه‌های آمریکا برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای بسیار محدودتر از گذشته به نظر می‌رسد. اکنون پرسش اینجاست؛ ترامپ می‌تواند بدون اقدام نظامی، ایران را پای میز مذاکره بکشاند؟ یا اینکه در نهایت، گزینه نظامی روی میز خواهد آمد؟