«اللَّهُمَّ افْتَحْ لِی فِیهِ اَبْوَابَ فَضْلِکَ وَ اَنْزِلْ عَلَیَّ فِیهِ بَرَکَاتِکَ وَ وَفِّقْنِی فِیهِ لِمُوجِبَاتِ مَرْضَاتِکَ وَ اَسْکِنِّی فِیهِ بُحْبُوحَاتِ جَنَّاتِکَ یَا مُجِیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّینَ».

خدایا در این ماه درهای فضلت را به روی من بگشا، و برکاتت را بر من نازل فرما، و به موجبات خشنودی‌ات موفقم بدار، و در میان بهشت‌هایت جایم ده، ‌ای برآورنده خواهش درماندگان.

شرح و تفسیر:

در این دعا، سالک از خداوند می‌خواهد که در این ماه، درهای فضل و رحمت الهی به روی او گشوده شود. «اللَّهُمَّ افْتَحْ لِی فِیهِ اَبْوَابَ فَضْلِکَ»، درخواستی است که نشان‌دهنده‌ی آرزوی انسان برای بهره‌مندی از فیوضات الهی و دریافت توفیق الهی در تمامی جنبه‌های زندگی است. این درهای فضل در حقیقت به معنای راه‌های گشوده شده به سوی حقیقت و معرفت است که انسان را از قید و بندهای دنیا آزاد می‌سازد. در ادامه، «و اَنْزِلْ عَلَیَّ فِیهِ بَرَکَاتِکَ»، به این معناست که فرد در پی آن است که برکات الهی، که شامل علم، آگاهی، آرامش و رشد معنوی است، بر قلبش نازل گردد. «و وَفِّقْنِی فِیهِ لِمُوجِبَاتِ مَرْضَاتِکَ»، اشاره به درک و انجام اعمالی دارد که انسان را به سوی رضایت خداوند هدایت می‌کند و موجب قرب بیشتر به حضرت حق می‌شود. در نهایت، «و اَسْکِنِّی فِیهِ بُحْبُوحَاتِ جَنَّاتِکَ» به معنای قرار گرفتن در فضای آرامش و قرب الهی است، جایی که انسان از شکوفایی روحانی و رسیدن به سرور و آرامش حقیقی بهره‌مند می‌شود.