صدای هیاهویشان از پشت درهای بزرگ چوبی رواق حضرت زهرا(س) هم شنیده می‌شد. با اینکه قد و قواره‌شان کوچک است اما از امسال مثل بزرگترهایشان سر سفره افطار می‌نشینند و دست‌هایشان را به دعا برمی‌دارند و در کنار خانواده، روزه‌هایشان را به پیشگاه الهی تقدیم می‌کنند. مثل مهلا و خدیجه و ثنا و نیایش و یگانه و مهرساهای ۹ ساله که امروز از نواحی هفت گانه آموزش و پرورش مشهد پا به حریم قدسی بابا رضایشان گذاشته‌اند و در جمع ۱۸۰۰ نفری همسالانشان در جشن «مهمانی فرشته‌ها» شرکت کرده‌اند و یک صدا فضای رواق حضرت زهرا(س) را با صدای صلوات و قلب‌های پاکشان نورانی‌تر کرده‌اند.

افطاری ۷۰ هزار روزه اولی در ماه مبارک رمضان
محسن داوری، جانشین مدیر عالی حرم مطهر رضوی که گوشه‌ای از این مراسم پر هیاهو ایستاده است در خصوص برگزاری این جشن معنوی می‌گوید: یکی از اقدامات خوبی که طی سال در حرم مطهر رضوی رقم خورده برگزاری مراسم جشن تکلیف دانش آموزان دختر و پسر است که هر هفته اتفاق می‌افتد.
داوری به برنامه افطاری روزانه در رواق حضرت زهرا(س) اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: هر شب ما میزبان جمعی از روزه اولی‌ها جهت افطاری در این رواق هستیم که پیش‌بینی ما ۷۰ هزار نفر در طول ماه مبارک است و امروز میزبان ۱۸۰۰ دانش‌آموز منتخب دختر از مدارس مشهد بودیم و این برنامه برای پسران نیز اجرا می‌شود.
همچنین حجت الاسلام علی پایاب، مدیر پایگاه‌های تبلیغ معرفتی حرم مطهر رضوی که مسئولیت هماهنگی این میزبانی را به عهده دارد می‌گوید: جشن بزرگ «مهمانی فرشته‌ها» ویژه دختران روزه اولی است که از نواحی هفت گانه آموزش و پرورش مشهد مقدس به این مراسم دعوت شدند و برنامه‌های مختلف فرهنگی و تبلیغی برایشان برگزار می‌شود.
حجت الاسلام پایاب به بخشی از این برنامه‌ها اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: در واقع هدف از اجرای چنین مراسمی، تقدیر از روزه اولی‌هاست که این عمل عبادی را انجام می‌دهند و برنامه‌هایی همچون برگزاری مسابقه، دکلمه خوانی، سرود، آموزش احکام اولیه روزه و نماز با اجرای «عمو نواب»، اجرای تواشیح توسط گروه مدیحه سرایی مقدامه، نماز جماعت و اهدای جوایز در جشن بزرگ «مهمانی فرشته‌ها» برگزار شد.

امام رضا(ع) دعوتم کرده است
به میان جمعیت می‌روم. این دختران زیبا و باوقار که آینده ساز این مرز و بوم خواهند بود از همه جای شهر مشهد آمده‌اند تا به لطف مجموعه آستان قدس رضوی، خاطره‌ای خوش در ذهنشان ثبت شود و از برنامه‌های جالب و شادی که برایشان تدارک دیده شده بهره ببرند.
مثلا نیایش با آن چهره‌ای معصومانه که در بخش انتهایی در کنار دختران چادر سفید و صورتی نشسته و خودش چادری سفید با تل پارچه‌ای گلدار بر سرش دارد، وقتی از او می‌پرسم روزه گرفتن برایت سخت نیست، بدون هیچ مکثی جواب می‌دهد: «چرا، سخت هست ولی خب خدا از ما خواسته و ما هم باید انجامش بدهیم. اما طاقت می‌آورم و تا الان تمام روزه‌هایم را کامل گرفته‌ام.» و بعد در ادامه با همان زبان شیرین کودکانه‌اش خوشحالی‌اش را از این حضور ابراز می‌کند و می گوید: «ما اینجاییم تا کمی با روزه آشنا شویم. مثلا عمو نواب گفته است روزه باعث سلامتی ما می‌شود. تازه، از اینکه قرار است توی حرم افطار کنیم خیلی خوشحالم چرا که امام رضا(ع) دعوتم کرده است.»

پاسخی شگرف از دختری ۹ ساله
یا هما خانم که چهره‌ای دوست داشتنی دارد، در پاسخ به سوالم که می‌خواهم بدانم چه حس و حالی دارد جوابش مرا شگفت زده می‌کند. «حس خاص و عجیبی دارم. فکر می‌کنم کوه محکمی پشتم هست که می‌توانم با خیال راحت به آن تکیه بدهم و دیگر از چیزی نترسم.» همین چند جمله و نگاه و احساس همای روزه اولی، خودش درس زندگی و عبادت عاشقانه است که خیلی از بزرگترها هنوز اندر خم یک کوچه آنند و در وادی حیرت به سر می‌برند. اصلا فطرت پاک انسانی را اگر بگذاریم در مسیر درست خود پیش برود نتیجه‌ای جز زیبایی معرفتی که همای دوست داشتنی در یک جمله گفت ندارد و امیدوارم ما بزرگترها، بیشتر پای حرف این عارفان کوچک و پاک طینت بنشینیم و پند گیریم.

درخواست دعا از دختران پاک سرشت
چند دختر که صورت‌های معصوم و دوست داشتنی‌شان میان چادرهای صورتی قرار گرفته بود گوشه‌ای ایستاده بودند و داشتند با هم حرف می‌زدند. با صدای بلند و سرشار از انرژی، انگار که روزه نیستند اسم‌هایشان را نام بردند؛ کیانا، نادیا، فاطمه زهرا و فرحناز. هر چهار نفر همکلاسی بودند و از اینکه به این مراسم دعوت شدند خوشحال بودند. می‌گفتند نمازخواندن را هم به خوبی یاد دارند و هفته‌ای یک بار به همراه مادرهایشان به حرم امام رضا(ع) می‌آیند.
گفتگو با این دخترها چنان روح آدمی را زنده می‌کند که گویی نه تشنه‌ای و نه گرسنه و حتی غم‌های زندگی از یادت می‌رود. از آنها خواستم برایم وقت افطار و زیارت دعا کنند چرا که ما بزرگترها بیشتر به دعای این کوچکترهای پاک طینت و پاک سرشت نیاز داریم چرا که دست‌های کوچکشان، مایه استجابت دعاست و من از این فرصت زیبا، استفاده کردم.

شیرینی عبادت در حریم بهشتی
فهم و درک این دخترکان شیرین بیان به قدری برایم جالب است که دلم می‌خواهد با تک تک شان صحبت کنم اما فرصت اندک است و آنها برای افطار لحظه شماری می‌کنند. ساعت ۱۷ و ۴۵ دقیقه است. بعضی‌هایشان به سمتم می‌آیند و با کمی بی حالی و ضعف روزه که برای بزرگترهایش هم وجود دارد لحظه اذان را می‌خواهند بدانند. من هم زانو می‌زنم و سعی می‌کنم مستقیم به آنها نگاه کنم. بعد با لبخند جوابشان را می‌دهم که فقط چند دقیقه دیگر مانده و من هم مثل آنها گرسنه‌ام تا بدانند در این مسیر پر فراز و نشیب تنها نیستند.
بالاخره لحظه این اذان تاریخی برای ۱۸۰۰ دختر دوست داشتنی در بهشت هشتم، حریم ملکوتی «بابا رضا» ی مهربان فرا می‌رسد و این نوگلان عرصه ایمان و عبادت، با همان نشاط و شادابی که دارند به صف می‌ایستند تا نخستین نماز جماعت خود را در حرم مطهر رضوی اقامه کنند و بعد هم در ماه میهمانی خدا بر خوان کرم امام مهربانی‌ها بنشینند و جان بگیرند تا یکی از بهترین خاطرات عمر عبادی‌شان را رقم بزنند.