او زاده نیشابور، از خاندان دیانت و تلاش بود. در نوجوانی عزم خویش را بر طلب علم الهی نهاد و در مدرسه گلشن نیشابور تحصیل را آغاز کرد؛ اما عطش او به دانش دینی، وی را به مشهد کشاند. در آنجا، در حلقه درس بزرگانی چون آیت‌الله میلانی، وحید خراسانی، میرزا جوادآقا تهرانی و دیگر ستارگان فقه و اصول نشست و در پرتو آن، بنای علمی استوار یافت. همزمان از فضای دانشگاهی نیز بهره برد و با اخذ دانشنامه فقه و مبانی حقوق اسلامی، افق‌های جدیدی را در همنشینی سنت و نوگرایی تجربه کرد. دریافت اجازه اجتهاد در جوانی، نشانه‌ای از تیزهوشی و ژرف‌نگری او در علوم اهل‌بیت(ع)
بود.

زیست در متن تدریس، تربیت و تحقیق

استاد الهی خراسانی بیش از نیم قرن در متن تدریس، تربیت و تحقیق زیست. او در حوزه علمیه مشهد، حلقه‌هایی پرثمر از فقه، اصول، تفسیر و حدیث برپا کرد و در دانشگاه فردوسی مشهد، سالیان متمادی نسل‌های متفکر و متعهد را پرورش داد. افزون بر این، حضور فعال او در هیئت امنا و کرسی تدریس دانشگاه علوم اسلامی رضوی، آموزش طلاب خارجی و اهتمام به انتقال معارف اهل‌بیت(ع) به فراتر از مرزها، نشان از روحی جهانی و رسالت‌مدار داشت.
آنچه او را از یک فقیه مدرس به یک «چهره تمدنی» ارتقا داد، ابتکارات اجتماعی و مدیریتی‌اش بود. او در سال ۱۳۴۲ نخستین صندوق قرض‌الحسنه رسمی ایران را برای حوزویان بنیاد نهاد و چند سال بعد، آن را با فروشگاه تعاونی طلاب تکمیل کرد که گامی بلند برای کرامت‌بخشی به معیشت اهل علم بود.همچنین با مدیریت بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی در طول بیش از ۳۰ سال و نگاهی بلندنگرانه، منظومه‌ای عظیم و فاخر از تصنیف، تألیف و تصحیح علمی و احیای میراث‌ گرانسنگ شیعی را پدید آورد و منتشر کرد.تأسیس کتابخانه‌های تخصصی ازجمله کتابخانه شیخ طوسی و کتابخانه مرجع بنیاد پژوهش‌های اسلامی و سه دهه نظارت بر نشر نفایس آستان قدس رضوی و طراحی و حمایت از پروژه‌های بزرگ پژوهشی، گواه روشن دغدغه او برای نهادینه‌سازی دانش دینی در قالب‌های کارآمد بود.

پلی میان سنت عالمانه دیروز و نیازهای علمی امروز

از ثمرات قلم او می‌توان به تصحیح و تحقیق متون سترگی چون سفینة البحار، منتهی المطلب، الدروس الشرعیة و المسائل العکبریة اشاره کرد. این دستاوردها نه‌تنها تلاشی در حفظ متون کهن شیعی بود، بلکه در حقیقت، پلی میان سنت عالمانه دیروز و نیازهای علمی امروز فراهم آورد.
شخصیت استاد الهی خراسانی آمیزه‌ای از تواضع و وقار، جهاد علمی و خدمت اجتماعی بود. او از معدود عالمانی بود که نه در برج عاج تحصیل و تدریس محصور ماند و نه در گرداب مسئولیت‌های اداری فرورفت؛ بلکه در هر دو عرصه با اخلاص و جدیت حضور یافت. هم شاگردانی تربیت کرد که سرمایه فردای حوزه‌اند و هم نهادی را پدید آورد که همچنان در مسیر پژوهش دینی می‌درخشد.
الهی خراسانی را باید از پیشگامان عینی «الهیات اجتماعی» و «مدیریت علمی» در خراسان معاصر دانست.
او نشان داد عالم اسلامی اگر با نگاهی تمدنی و مدیریتی همراه باشد، می‌تواند هم در سطح فردی الگوی علم و تقوا باشد و هم در سطح نهادی، معمار تحول. حیات او الگویی است برای طلاب جوان که فقه را تنها به درس و بحث محدود نکنند، بلکه آن را به زیست اجتماعی، خدمت به نیازهای زمانه و صیانت از هویت دینی پیوند زنند.
رحمة الله علیه، عاش سعیداً و مات سعیداً.