نوع حرف زدن و لباس پوشیدنش و تندی‌ها و صراحتش سبب شده خوراک رسانه‌های اپوزیسیون باشد و به اندازه دیگر همتایانش محبوب نباشد. با این حال اکنون او است که با قهرمانی کشتی آزاد و فرنگی در مسابقات قهرمانی جهان بعد از ۱۲ سال منتقدانش را روی پل برده است.
این روزها خبر قهرمانی تیم ملی کشتی فرنگی، درست پس از قهرمانی تیم ملی کشتی آزاد در جهان، تصویر روشنی به ما نشان می‌دهد. برنامه‌ریزی، کار تیمی و مدیریتی دبیر جواب داده و این دستاورد تصادفی نیست.
دبیر البته فقط به مدال و نتیجه امروز فکر نکرده است. او که خودش سال‌ها روی تشک عرق ریخته، خوب می‌داند یک ورزشکار برای ماندن در اوج به چه چیزهایی نیاز دارد. به همین دلیل است که کمپ تیم‌های ملی کشتی را نه فقط به سالن تمرین و خوابگاه، بلکه به بیمارستان، مراکز آب‌درمانی و فیزیوتراپی و موزه و هتلی کم‌نظیر مجهز می‌کند. این یعنی کشتی‌گیر ایرانی دیگر برای درمان مصدومیت مجبور نیست راهی گوشه و کنار شهر شود یا در نوبت‌های طولانی منتظر بماند. همه ‌چیز در خانه کشتی فراهم است؛ از درمان گرفته تا بازیابی و حتی امکاناتی برای درآمدزایی پایدار فدراسیون.
منتقدان دبیر درست می‌گویند؛ شاید زبان او تند باشد، شاید ظاهر و رفتارش همیشه باب میل رسانه‌ها نباشد، اما آیا ما از رئیس فدراسیون کشتی انتظار یک دیپلمات خوش‌پوش داریم یا یک مدیر نتیجه‌گرا و آینده‌ساز؟ آنچه جامعه ورزش و به‌ ویژه کشتی‌گیران می‌خواهند، همین است: حمایت، زیرساخت، برنامه‌ریزی و نهایتاً قهرمانی و دبیر دقیقاً همین‌ها را تحویل داده و ثابت کرده می‌توان متفاوت بود. می‌توان به‌ جای حاشیه، به اصل کار پرداخت و با استفاده از ارتباطات و چانه‌زنی و جنگیدن، منابعی بدست آورد که به نفع کشتی تمام شود.
بزرگ‌ترین درس مدیریت دبیر این است که وقتی هر کس فقط وظیفه خودش را درست انجام دهد، کل مجموعه سود می‌برد. ما از رئیس فدراسیون کشتی توقع دیگری نداریم؛ نه سخنرانی‌های زیبا، نه نمایش‌های رسانه‌ای و نه حتی نمایش پهلوان بودن.
تاریخ، دبیر را با همین قهرمانی‌ها و ساخت کمپ فوق حرفه‌ای کشتی و استعدادیابی‌ها قضاوت خواهد کرد. امروز در حالی تیم‌های ملی کشتی ما با مدیری دبیر قهرمان جهان و المپیک شده‌اند که تیم‌های ملی و باشگاهی فوتبال ما هفت تا هفت تا گل می‌خورند، در جام کافا دوم می‌شوند و البته که همت همت پول این مملکت را دود می‌کنند بدون هیچ مدالی. این تفاوت‌ها را بارها علی دبیر فریاد زده و اتفاقاً همان‌هایی که در فوتبال موقعیتشان به خطر افتاد برای او داستان درست کرده‌اند، اما پسر گوش شکسته تنها، امروز برای کشتی ایران همان چیزی است که باید باشد: ناخدایی که کشتی‌های آزاد و فرنگی را به ساحل افتخار رسانده است. باقی حرف‌ها، مهم نیست.