سید حسن نصرالله دقیقاً مصداق همان چیزی است که اسرائیل به دنبال حذف آن است. او نه فقط یک مبارز، عدالت‌خواه، نظریه‌پرداز یا دانشمند، که یک روح تعالی‌یافته و سرچشمه معنایابی مناسبات و معادلات در جهان پیرامون خود است و نقطه دردناک داستان برای دشمن این است که او هنوز هست!
این ادعا نه انکار خسران ناشی از فقدان جسمانی او، که بیانگر سطحی بالاتر از تأثیر و تأثر است. آنجا که یک گزاره متواتر در تاریخ انسان فطری، در آوردگاه کربلای سال ۶۱ هجری به اوج می‌رسد که «هیهات منا الذله» و همان گزاره هزار و ۴۰۰ سال بعد، معادلات استعماری و استکباری یک جبهه شیطانی را به هم می‌ریزد.
و این هیهات، چه آن‌گاه که از زبان خمینی کبیر برآمد و چه آنجا که با صدای سید حسن نصرالله به گوش آزادی‌خواهان جهان رسید، یک مأموریت بزرگ داشت؛ احیای معنا در دنیایی که کمر به قتل آن بسته بود! دنیای اسرائیلی، انسان غیرصهیونیست را به‌صراحت حیوان می‌خواند و می‌خواهد و نقطه اختلاف این دو، همان معناست.
این معنا همان چیزی است که سید حسن نصرالله (به تأسی از اسلاف خود) به وسیله آن یک جغرافیای اشغال شده و در آستانه الحاق و اضمحلال را به دژی مستحکم در برابر زیاده‌خواهی‌های ژئوپلیتیکی دشمن اسرائیلی تبدیل کرد و چه بسیار جوانان از سایر مذاهب اسلامی یا ادیان دیگر و یا حتی ناباورمندان به حقیقت الهی هستی که با ارتباط گرفتن با این عنصر حیات‌بخش، به جبهه حق پیوسته و امروز بلوکی ژئوپلیتیکی را تشکیل داده‌اند که با همه آسیب‌ها و کاستی‌ها، یک‌تنه مقابل جبهه شیطان ایستاده است.
محور مقاومت، خود حول یک محور اساسی شکل گرفته و آن عبارت است از معنا! و این معنا چیزی فرای یک ایدئولوژی یا مانیفست و ورای یک مذهب و آیین، بلکه شبکه‌ای در هم تنیده از واقعیات فطری بشر است که یک مرد میانسال ژاپنی را به تظاهرات هر روزه و یک‌نفره مقابل سفارتخانه شیطان در توکیو می‌کشاند یا محمد ضیف و یحیی السنوار می‌سازد برای شلیک به قلب اهریمن.چیزی که عیان است، تلاش بی‌سابقه محور اسرائیلی- آمریکایی برای حذف مصادیق معنوی و معنایافته ژئوپلیتیکی به منظور کاستن از سرعت فروپاشی و اضمحلالی است که سال‌های سال، نظریه‌پردازان و اندیشمندان اتفاقاً غربی، هشدار آن را داده بودند. اما سؤالی که مطرح می‌شود این است «آیا اصولاً معنا با حذف فیزیکی مصادیق، از بین می‌رود؟» و پاسخی که به‌شدت ساده است؛
اما سید زنده است چون معنای مقاومت زنده است. اصولاً معنا نمی‌میرد. شاید در برهه‌ای کم‌فروغ و کمرنگ باشد؛ شاید مظلوم و تنها و شاید شهید، اما قطعاً نمی‌میرد.