به گزارش قدس آنلاین، سالن میلاد نمایشگاه بینالمللی تهران، طی دو دهه گذشته به یکی از مهمترین مراکز برگزاری کنسرتهای موسیقی پاپ و کلاسیک در کشور تبدیل شده است؛ سالنی که نهتنها میزبان اجراهای پرشمار هنرمندان داخلی بوده بلکه نقش پررنگی در شکلگیری خاطرات مشترک هزاران علاقهمند به موسیقی ایفا کرده است. حالا اما این سالن باسابقه با چالش تازهای روبهروست. دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در تصمیمی بحثبرانگیز اعلام کرده که از پانزدهم مهرماه مجوزی برای برگزاری کنسرت در این مکان صادر نخواهد شد. استدلال رسمی، مسائل ایمنی و عدم تأییدیه آتشنشانی عنوان شده، اما شواهد و تجربههای اخیر ـ از جمله میزبانی نمایشگاه الکامپ با میلیونها بازدیدکننده ـ این توجیه را زیر سؤال برده است. همین تضادها زمینهساز گمانهزنیها درباره دلایل پنهان این تصمیم شده و بار دیگر بحث شفافیت و پاسخگویی نهادهای مسئول را در صدر توجه قرار داده است.
آغاز ماجرا؛ لغو کنسرتها و بیانیه پرحاشیه
در حالی که بسیاری از هنرمندان و علاقهمندان موسیقی پاپ و کلاسیک در انتظار برگزاری کنسرتهای پاییزه بودند، خبرهایی درباره لغو اجراهای مهرماه در سالن میلاد نمایشگاه بینالمللی تهران منتشر شد؛ سالنی که طی دو دهه اخیر یکی از مهمترین مراکز میزبانی رویدادهای موسیقی در پایتخت بوده است. تصمیم دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای عدم صدور مجوز اجراهای جدید از پانزدهم مهرماه، پرسشها و واکنشهای فراوانی را در فضای هنری کشور به وجود آورده است. این اتفاق در ادامه لغو کنسرتهای سیروان خسروی و گروه ایهام رخ میدهد؛ رویدادی که بیانیه عجیب و طنزآمیز دفتر موسیقی درباره آن، موجی از انتقاد و تعجب را به همراه داشت.
استناد به ایمنی و آتشنشانی
دلیل رسمی دفتر موسیقی برای توقف فعالیت سالن میلاد، نبود تأییدیه ایمنی و آتشنشانی عنوان شده است. این استدلال در ظاهر منطقی است اما منتقدان میگویند در عمل با واقعیتهای میدانی همخوانی ندارد. سالن میلاد سالهاست میزبان رویدادهای ملی و بینالمللی است و همین چند هفته پیش نمایشگاه بزرگ الکامپ با میلیونها بازدیدکننده در همین مکان برگزار شد. علاوه بر این، ایستگاه آتشنشانی دائمی در محوطه نمایشگاه بینالمللی فعال است. به همین دلیل برخی فعالان موسیقی این توجیه را بیشتر بهانهای برای محدودسازی میدانند تا دغدغهای واقعی برای ایمنی.
در کنار موضوع ایمنی، گمانهزنیهای دیگری نیز در رسانهها مطرح شده است. برخی تحلیلگران میگویند احتمال دارد محدودسازی سالن میلاد با هدف تقویت بازار سالنهای خصوصی مانند «رزمال» و «اسپیناس» انجام شده باشد. این سالنها طی سالهای اخیر در تلاش بودهاند جایگاه خود را تثبیت کنند اما همچنان در رقابت با سالنهای باسابقهای مانند میلاد عقب هستند. بر اساس این تحلیلها، محدود کردن میلاد میتواند به رونق سالنهای خصوصی کمک کند و حتی در آستانه جشنواره موسیقی فجر به آنها امتیازات ویژهای بدهد. هرچند هیچ مقام رسمی چنین ادعایی را تأیید نکرده است، اما ابهامها و نبود شفافیت، این شایعات را پررنگتر کرده است.
جایگاه ویژه سالن میلاد در موسیقی ایران
اهمیت سالن میلاد در صنعت موسیقی ایران بسیار بالاست. این سالن با ظرفیت بیش از دو هزار نفر، امکانات فنی مناسب و موقعیت جغرافیایی ویژه، طی سالها به یکی از محبوبترین گزینههای هنرمندان و تهیهکنندگان تبدیل شده است. بسیاری از کنسرتهای پرفروش موسیقی پاپ در همین مکان برگزار شده و خاطرات مشترکی میان هنرمندان و مخاطبان ساخته است. تعطیلی یا محدودیت فعالیت این سالن، فشار مضاعفی بر بازار کنسرت وارد خواهد کرد زیرا جایگزین مناسبی با همان ظرفیت و اعتبار در دسترس نیست.
لغو کنسرتها در سالن میلاد تنها یک تصمیم اداری ساده نیست بلکه پیامدهای اقتصادی و اجتماعی گستردهای دارد. دهها نفر از عوامل فنی، اجرایی و هنری شغل و درآمد خود را از دست میدهند، تهیهکنندگان و اسپانسرها با ضررهای مالی سنگین روبهرو میشوند و بلیتهای فروختهشده باید بازپرداخت شود که این امر اعتماد مخاطبان به سیستم بلیتفروشی را خدشهدار میکند. از منظر روانی نیز هنرمندان با دلسردی مواجه میشوند و مخاطبانی که در شرایط اقتصادی دشوار هزینه کردهاند، دچار سرخوردگی خواهند شد. مجموع این عوامل میتواند به رکود بیشتر بازار موسیقی منجر شود.
ضرورت شفافیت و پاسخگویی
با توجه به چنین پیامدهایی، انتظار میرود دفتر موسیقی وزارت ارشاد هرچه سریعتر به صورت شفاف به پرسشهای جامعه هنری پاسخ دهد. اگر واقعاً مشکلی در ایمنی سالن وجود دارد، باید با مستندات روشن اعلام شود و اگر چنین مشکلی وجود ندارد، نباید هنرمندان و مردم قربانی اختلافات سازمانی شوند. نقش نهادهای نظارتی و رسانهها در این میان پررنگ است و میتواند مانع از گسترش شایعات و بیاعتمادی عمومی شود.
سرنوشت کنسرتهای پاییزه در سالن میلاد همچنان در هالهای از ابهام است. اگر دفتر موسیقی بر موضع خود پافشاری کند، بخش بزرگی از برنامههای هنری پایتخت عملاً متوقف خواهد شد. در عین حال، امکان همکاری میان سازمانهای مسئول و یافتن راهحلی میانه وجود دارد تا دوباره چراغ صحنه سالن میلاد روشن بماند. موسیقی و هنر در شرایط اجتماعی امروز ایران یکی از معدود عرصههای امید و نشاط به شمار میآید و تصمیمگیری در این حوزه باید بیش از هر چیز بر اساس منافع عمومی، ایمنی مخاطبان و حمایت از هنرمندان انجام شود.
نظر شما