مرحوم محمد کاسبی که همواره خود را مدیون لطف اهل‌بیت (ع) می‌دانست، بارها ماجرای شفایافتنش از امام هشتم (ع) را، روایت کرده بود.

این واقعه به سال‌ها پیش و دوران جوانی این بازیگر بازمی‌گردد که به گواه خودش، نقطه عطفی، در زندگی‌اش، بوده است.

زنده‌یاد کاسبی درباره این تجربه معنوی گفته بود: در سال ۱۳۶۳، پای چپم بیش از ۹۰ درصد حس خود را ازدست‌داده بود.

وقتی پزشکان از درمان قطع امید کردند، من از خانواده‌ام خواستم مرا به حرم مطهر امام رضا (ع)، برسانند.

وقتی به حرم رفتم و زیارت کردم، بلافاصله مشکل پایم حل شد و این بدان معناست که از امام رئوف شفا یافته‌ام.

این شفا که در اوج ناامیدی پزشکی رخ داد، برای محمد کاسبی ننه‌تنهابهبودی جسمی، بلکه تأکیدی بر عمق باور و ایمان او به کرامات خاندان امامت، بود.

محمد کاسبی که در طول بیش از چهار دهه فعالیت، با نجابت و اخلاق‌مداری شناخته می‌شد، میراثی از صمیمیت و ایمان را برای سینما و تلویزیون ایران، بر جای گذاشت.

محمد کاسبی متولد ۴ خرداد ۱۳۳۰، در طول عمر هنری خود توانست جوایز مهمی چون سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد برای فیلم «پدر» (۱۳۷۴) را از آن خود کند و برای فیلم‌های «بدوک» و «دیوار» نیز، نامزد دریافت جایزه شود.

اما فراتر از افتخارات هنری، چهره نجیب، صدای گرم و نگاه نافذ او، تصویرگر پدری مهربان و انسانی شریف بود که تا ابد در حافظه عاطفی سینمای ایران، ماندگار خواهد ماند.

محمد کاسبی، نه‌تنها بازیگر، بلکه مردی از نسل ایمان بود که باوقار و فروتنی، تصویر صداقت را در قاب هنر این سرزمین، حک کرد.