چند سطری در ستایش اویی که رهبر است
حضرت آقا هر چه راجع به هسته‌ای (و هر موضوع دیگری) بگویند عین صواب است و ما باید این گفته‌ها را روی چشم بگذاریم. حرف اول و آخر این است و جز این نیست که حضرت آقا حکیم‌اند و بر اساس همین حکمت، حکم کردن ایشان عین صواب و عین درستی است. فقط ایشان می‌توانند حکم بدهند و آن‌هایی که حکیم نیستند نمی‌توانند حکمی کنند. حضرت امام(ره) حکیم بودند و رهبر معظم انقلاب حکیم هستند و رفتار و گفتار ایشان عین حکمت عملی است. حکمت عملی یعنی آنکه ایشان علم فقاهت را به‌تمامه دارند؛ علم سیاست را به‌تمامه دارند و علم دیانت را هم دارند و جامع علوم هستند. ایشان، رهبر هستند و حرف اول و آخر را ایشان می‌زنند و جز ایشان هر کسی که حرفی بزند، فضولی کرده است.
در مسئله بزرگ و پیچیده‌ای مثل هسته‌ای، حرف حرف آقاست. کسان دیگر در این حد و اندازه نیستند و نباید در این موضوع ورود کنند. آن‌ها اجازه ورود به مسئله‌ای اینچنینی ندارند و ورودشان به این دست مسائل، عین ناصوابی و نادرستی است. کسانی که عمامه‌ای به‌سر دارند و عنوانی دارند؛ و حتی روزی مسئولیتی را عهده‌دار بوده‌اند آن‌ها نمی‌توانند در مسئله هسته‌ای حکمی بکنند. رهبر است که در موضوعات مهمی مثل هسته‌ای می‌توانند احکام بزرگ صادر کنند. ایشان است که می‌توانند بگویند هسته‌ای چه بشود و چه نشود؛ یا بگویند که صلح کنیم یا بجنگیم.
کسانی این روزها حرف‌هایی زده‌اند که مثلاً در موضوع رابطه با آمریکا چه کنیم و چه نکنیم. آقایان! این موضوعات به شما ربطی ندارد. حکم کردن در این حوزه‌ها، شأن حکیم است و شما حکیم نیستید. آنکه حکیم به‌تمامه است، او حکم می‌کند و ما حکم او را روی چشم می‌گذاریم. همین.