الجزیره نوشت: در ماه گذشته، پلیس هند به چندین بازار و اماکن مسکونی حمله کرده و مردان مسلمان را در ایالت‌های تحت حاکمیت حزب ملی‌گرای حاکم دستگیر کرده است. برخی از خانه‌های مسلمانان نیز با بولدوزر تخریب شده است.

ریشه جرم ادعایی آنها جدیدترین بهانه حزب به شدت افراطی بهاراتیا جاناتا برای سرکوب مسلمانان است: شعار «من عاشق محمد هستم»، اشاره‌ای به حضرت محمد(ص)، روی پوسترها، تی‌شرت‌ها یا پست‌های رسانه‌های اجتماعی. بهانه مقامات هندی برای مقابله با این شعار این است که این عبارت «نظم عمومی» را تهدید می‌کند.

طبق اعلام انجمن غیرانتفاعی حفاظت از حقوق مدنی (APCR) در رابطه با این شعار تاکنون، حداقل ۲۲ پرونده علیه بیش از ۲۵۰۰ مسلمان ثبت شده و حداقل ۴۰ نفر در چندین ایالت تحت حاکمیت حزب بهاراتیا جاناتا دستگیر شده‌اند.

این ماجرا چگونه و از کجا شروع شد؟ و آیا گفتن «من عاشق محمد هستم» در هند غیرقانونی است؟

در ۴ سپتامبر، مسلمانان ساکن شهر کانپور در ایالت شمالی اوتار پرادش هند، در حال برگزاری عید میلاد پیامبر اکرم (ص) بودند که یکی از همسایگانشان تابلویی نورانی با نوشته «من عاشق محمد هستم» نصب کرد. اما این تابلو به سرعت مورد انتقاد برخی از هندوهای محلی قرار گرفت. در ابتدا، شکایت آنها ادعا می‌کرد که این تابلوی نورانی، مقدمه‌ای جدید برای جشن‌های سنتی به این مناسبت است، در حالی که قوانین اوتار پرادش، هرگونه مراسم جدید در جشن‌های مذهبی عمومی را ممنوع می‌کند. این درحالی است که حدود ۲۰ درصد از جمعیت کانپور مسلمان هستند.

این شکایت با حمایت پلیس و سیستم قضایی به جریان افتاد و چندین پرونده در این رابطه تشکیل شد که می‌تواند مجازاتی تا ۵ سال را در هم در پی داشته باشد.

اما این همه ماجرا نبود. ماجرای کانپور انتقاد گسترده رهبران سیاسی مسلمان را به دنبال داشت و اعتراضات علیه اقدام پلیس به ایالت‌های دیگر، از جمله تلانگانا در جنوب هند، گجرات و ماهاراشترا در غرب، و در اوتاراکند و جامو و کشمیر در شمال گسترش یافت. نوشته‌ها و پلاکاردهای «من عاشق محمد هستم» در سراسر کشور – از صفحات شبکه‌های اجتماعی مردم گرفته تا تی‌شرت‌ها – منتشر شد.

وضعیت به گونه‌ای پیش رفت که مسلمانان در حمایت از این شعار در باریلی اوتار پرادش دست به تظاهرات زدند اما با پاسخ خشن پلیس مواجه شده و یک مسجد و چندین خانه مسلمانان نیز توسط پلیس با خاک یکسان شد.

در همین حال، ده‌ها مسلمان دیگر در ایالت‌های مختلف – از جمله در ایالت گجرات، زادگاه نارندرا مودی نخست وزیر – به دلیل پست‌ها و ویدیوهایی با شعار «من عاشق محمد هستم» در رسانه‌های اجتماعی دستگیر شده‌اند.

اما آیا اقدام دولت هند در سرکوب مسلمانان به خاطر یک شعار قانونی است؟ تخریب خانه‌های آنها چطور؟ دیوان عالی هند اعلام کرده است که تخریب نمی‌تواند به عنوان نوعی مجازات فراقانونی مورد استفاده قرار گیرد و هشدار داده است که مقامات ایالتی باید قبل از تخریب هرگونه ملک، اطلاع قبلی بدهند اما پیش از عملیات تخریب خانه مسلمانان هیچ اطلاعی به آنها داده نمی‌شود.

از سال ۲۰۱۴، زمانی که مودی قدرت را در دهلی نو به دست گرفت، هند به طور مداوم در طیف وسیعی از شاخص‌های دموکراتیک بین‌المللی دچار افت شده است. روزی نیست که فشار جدیدی بر اقلیت مهم و بزرگ مسلمانان هند وارد نشود. اغلب این فشارها به خاطر صدای اذان، مساجد، ذبح گاو، اعمال و مناسک دینی و حجاب روی می‌دهد و هر از چندی یک یا چند مسلمان کشته و مجروح می‌شوند. دولت مودی بعنوان میراث دار افراطی گری هندو بعد از از بین بردن سیستم خودمختار منطقه مسلمان نشین کشمیر، فشار بر مسلمانان هند را افزایش داده که این موضوع باعث بروز انتقادات و هشدارهای زیادی در داخل و خارج هند شده است.