در بسیاری از کشورها از جمله ایران ورزشهای موتوری مانند موتورسواری و اتومبیلرانی به دلایل مختلف از جمله مسائل مالی موردغفلت قرار میگیرند و همین غفلت موجب به هرز رفتن بسیاری از استعدادهای بالقوه در این رشتهها شده و جوانان علاقهمند و بااستعداد مجالی برای رشد و پیشرفت پیدا نمیکنند و در نهایت فرصت حضور در مسابقات ملی و بینالمللی را از دست میدهند. در گفتوگو با کوروش محمدخانی راننده مشهدی که سابقه حضور در مسابقات فرمول ۲ را دارد و مقامدار در مسابقات فرمول۳ و فرمول رنو نیز هست، به توضیح دلایل غفلت از این رشته ورزشی، حمایتها و چگونگی استعدادیابی و همچنین تجربههایش از شرکت در مسابقات جهانی پرداختیم.
وضعیت زیرساختها در رشتههای موتوراسپرت (اتومبیلرانی و موتورسواری) در ایران و شهر مشهد را چطور ارزیابی میکنید؟ و آن را در مقایسه با کشورهای مطرح در این حوزه چطور میبینید؟
در ایران افراد بااستعداد و توانمندی در تمامی رشتههای موتوراسپرت داریم و جوانان چه حضور داشته و چه نداشته باشند؛ اما به این رشتهها علاقهمندند. به طور کلی ایران در رشته موتوراسپرت زیرساختهای ضعیفی دارد و با اینکه ورزش بسیار مهمی است؛ اما جزو اولویتها نبوده است. اتومبیلرانی ورزشی است که میتواند بر رانندگی خیابانی و تخلیه هیجان تأثیر بگذارد و به کاهش سوانح کمک کند. این ورزش در کشورهای مدرنتر بستر فراهمتری دارد و سرمایهگذاری برای آن انجام میشود به دلیل اینکه فضایی را برای تخلیه انرژی فراهم میکند؛ اما در ایران، متأسفانه اینگونه نیست و تنها یک مجموعه استاندارد در ایران و تهران سراغ دارم که مختص موتوراسپرت ساخته شده است. در مشهد در حال حاضر فضایی مختص این کار و پیست حرفهای نداریم و پارکینگهای ورزشگاههای مختلف و به عبارتی یک استادیوم فوتبال هست که به منظور این کار تعبیه و ایمنسازی شده است.
نقش فدراسیون ورزشهای موتوری در حمایت از ورزشکاران این رشته را چگونه میبینید؟ استعدادیابی در رشتههای موتوری چگونه انجام میشود؟ و آیا حمایتی از علاقهمندان و افراد بااستعداد برای ورود به این رشتههای ورزشی صورت میگیرد؟
فدراسیون ایران هم شامل موتورسواری و هم اتومبیلرانی است؛ اما در دنیا موتورسواری و اتومبیلرانی فدراسیونهای جدا دارند. در ایران فعالیتها محدودتر است. بنابراین هر دو در یکدیگر ادغام شدند. من خودم در زمینه اتومبیلرانی فعالیت دارم و رشته اصلیام مسابقات بینالمللی فرمول یا ماشینهای چرخباز است. اتومبیلرانی گرایشهای مختلفی دارد؛ اتومبیل سرعت، اسلالوم، درگ، ریس و... که رشتههای متفاوت ورزش اتومبیلرانی است. برای رشته اسلالوم که رانندگی مهارتی و حرکات نمایشی به شمار میآید، کمی بستر فراهمتر است؛ زیرا فقط نیاز به فضای باز دارد که با چیدن مسیر با پایلون میتوان راه درست کرد که به مراتب راحتتر است.
تاکنون استعدادیابی خاصی در کشور صورت نمیگرفته و فقط هر کس که علاقهمند بود و گمان میکرد استعداد دارد، خودش به پیست مراجعه میکرد، در تمرینات حضور مییافت و در هیئت شهر عضویت دریافت میکرد. فدراسیون موتورسواری و اتومبیلرانی ایران که به تازگی رئیس جدید آن منصوب شده، یک آکادمی و کمیته آموزش و یک کمیته استعدادیابی دارد. اکنون فدراسیون کمیته استعدادیابی تشکیل داده و آموزش و آکادمی آن فعال شده و دوستان توانمندی در این بخشها فعالیت میکنند. من با همه این کمیتهها از جمله کمیته استعدادیابی، کمیته آموزش و آکادمی و با بخش آموزش کمیته اسلالوم در سطح کشوری در حال همکاری هستم. هدف این است که عملکرد و تجربه خود را به عنوان ورزشکاری انتقال بدهم که توانستم در مسابقات خارج از ایران ۲۲ بار روی سکو بروم و در حدود ۱۰۰ مسابقه شرکت کنم.با فعالیتی که اکنون انجام میشود، سعی داریم بحث آموزش و انتقال دانش و اطلاعات را انجام دهیم و برای ایجاد زیرساختها با توجه به تجربههایمان کمک کنیم. در همین راستا فعالیتهایی نیز در نقاط مختلف کشور در حال انجام است؛ تنها مسئله قابل طرح این است که باید از جانب سرمایهگذاران به آن بها داده شود؛ چراکه ظرفیت بزرگ سرمایهگذاری عظیم با درآمد و چرخه اقتصادی خوبی وجود دارد که در کشور شکوفا نشده است. در واقع حمایت اینجا معنا ندارد و این فرایند سرمایهگذاری محسوب میشود. اکنون در همه زمینهها افراد به دنبال بحثهای اقتصادی و تجاری هستند تا سرمایهگذاری کنند؛ ولی در ایران در مورد موتوراسپرت آنقدر سیستم قوی سرمایهگذاری نداریم که بستری برای ورود سرمایهگذاران باشد تا سرمایهگذاری کنند و بازگشت سرمایهشان را داشته باشند؛ در حالی که این جریان میتواند با یک چرخه اقتصادی ایجاد شود.
این ورزش حواشی زیادی داشته؛ اما باید به این رشته ورزشی بهای بیشتری داده شود که البته اکنون با پیگیریهای رئیس فدراسیون و برنامههایی که در حال حاضر با یک تیم قوی تدوین میشود، تا حدودی در حال انجام است و امیدوارم این روند به سرانجام برسد. برنامهها در زمینه استعدادیابی و آموزش پیاده شود که بتوانیم آموزش درست را در سراسر کشور انتقال دهیم. من توانمندی و آوردهای که میتوانم برای کشورم داشته باشم این است که الگویی باشم و جوانان علاقهمند را جذب کنم. باید کاری کنیم که ورودی داشته باشیم؛ چون این ورزش پرهزینه است. ورود به ورزشهای پرهزینه مثل موتورسواری و اتومبیلرانی به ویژه اتومبیلرانی و فراهم کردن بسترهای آن سخت شده؛ اما در صورت فراهم بودن بستر، ما حتی میتوانیم حضور پررنگتری در مسابقات بینالمللی داشته باشیم و همه اینها به دلیل زیرساختهای ضعیف است و نه توانمندی فردی؛ چون ما افراد بااستعداد و توانمند بسیار زیادی داریم که باید تواناییهایشان شکوفا شود. آمادگی جسمانی، آمادگی ذهنی، مهارتهای فردی و گروهی در این ورزش مهم است که البته در ایران، ما در حوزه کار گروهی کمی ضعف داریم که انشاءالله حل شود تا ما در دنیا حرفی برای گفتن داشته باشیم.
تجربه شرکت در مسابقات فرمول در سالهای گذشته برای شما چگونه بوده؟ آیا در مسابقات فرمول یک هم شرکت کردید؟
من راننده فرمول۲ بودم و تلاش میکردم به فرمول یک برسم. در سال ۲۰۱۴ وارد آکادمی فرمول یک تیم کاترهام شدم؛ ولی به دلیل تحریمها، شرایط حاکم بر کشورمان و به لحاظ روابط سیاسی و اقتصادی ایران با کشورهای مختلف، بستر مناسبی برای ورود من به فرمول یک فراهم نبود؛ ولی در مسابقات فرمول۲، فرمول۳ و فرمول رنو شرکت کردم و از سال ۲۰۱۴ به بعد، دیگر فعالیت بینالمللی نداشتم. روابط سیاسی و اقتصادی برای حضور ورزشکاران در عرصه بینالمللی خیلی مهم است و چون من حامی مالی خارجی داشتم و سرمایه از جانب آنها تأمین میشد، به خاطر این شرایط نتوانستم ادامه دهم.
با توجه به فاصله ایجاد شده از شرکت در مسابقات بینالمللی آیا باز هم برنامهای برای شرکت در مسابقات بینالمللی دارید؟
هدفم این است که دوباره در مسابقات بینالمللی شرکت کنم؛ اما نه در رشته فرمول؛ چراکه رشته فرمول دوره سنی دارد و من هم حدود هشت سال در مسابقات فرمول شرکت کردم و دیگر آن جذابیت را ندارد و به هدفی که برای خودم ترسیم کرده بودم، تا حدودی رسیدهام؛ ولی در حال حاضر بیشتر میخواهم از رانندگی هم لذت ببرم و برای خودروهای تورینگ و جیتی شرکت کنم که خارج از دسترس نیست و فقط بحث سرمایه و شرایط مورد نیاز مطرح است. من در حال آمادهسازی خودم هستم تا بتوانم در این مسابقات شرکت کنم. اکنون هم در زمینه ورزش اتومبیلرانی تمرین میکنم و هم به مربیگری مشغول هستم؛ اما بیشتر وقتم به فعالیتهای اقتصادی با توجه به شرایط کنونی کشور اختصاص دارد و از نظر زمانی دارای محدودیت هستم؛ ولی خودم را به لحاظ تمرین آمادگی ذهنی و جسمی و رانندگی در شبیهساز آماده نگه داشتم.
در مورد چالشها و سختیهایی که در مسیر موفقیت در این رشته گذراندید، بگویید. در مسیر قهرمانی آیا موفقیتی بوده که حس متفاوتی را برای شما رقم زده باشد؟
من در مسابقات انگلستان فرمول رنو شرکت کردم که بسیار سخت و چالش برانگیز بود. هر مسابقهای چالش و هیجان خودش را دارد؛ ولی مسابقات فرمول رنو و همچنین فرمول۳ به دلیل اینکه خیلی دشوار بودند و توانستم در جایگاه نخست بایستم، حس خیلی خوبی برایم داشتند. در مسابقات ملی خیلی کم حضور داشتم؛ اما از سال ۲۰۰۶ که به انگلستان رفتم، در آکادمی اتومبیلرانی سیلورستون در انگلستان به عنوان یکی از معتبرترین مدرسههای اتومبیلرانی دنیا شرکت کردم. رقابت در آن کشور خیلی زیاد است و رانندههای بسیار قدرتمند و قوی دارند و از سراسر دنیا رانندهها به آنجا میآیند؛ چراکه انگلستان، مهد اتومبیلرانی دنیا محسوب میشود. بنابراین رقبا خیلی سرسخت بودند. در مجموع اگر در ورزش اتومبیلرانی بخواهید به صورت حرفهای فعالیت کنید، مانند هر کار دیگری باید یکسری ازخودگذشتگیها و برنامهریزیها را داشته باشید. این ورزش بیشترین میزان آمادگی فکری و جسمی را نیاز دارد و برای اینکه به این درصد از آمادگی برسیم، باید برنامهریزی کنیم و با رعایت این موارد، وقتی نتیجه میگیریم، حس خیلی بهتری داریم و لذت بیشتری میبریم.
نظر شما