در روزهای گذشته، ۶۳ نماینده مجلس شورای اسلامی نامه‌ای به رئیس‌جمهور ارسال کردند و خواستار «بررسی و کنترل دقیق عبور و مرور کشتی‌ها و برنامه‌ریزی برای بستن تنگه هرمز» شدند. اقدامی که در نگاه نخست ممکن است تنها یک توصیه به دولت به نظر برسد، اما در بستر فشارهای مستمر غرب، معنای آن بسیار روشن و هشداردهنده است. این نامه پاسخی به فشارهای فزاینده خارجی است؛ فشارهایی که ابتدا با تهدید آغاز شد، سپس تلاش برای تحمیل جنگ و محدودیت‌های اقتصادی را در پی داشت و اکنون با فعال شدن مکانیسم‌هایی مانند اسنپ‌بک، بهانه‌ای برای بازرسی، توقیف و حتی مصادره کشتی‌ها فراهم کرده است. با وجود اینکه فعال شدن اسنپ‌بک علیه ایران غیرقانونی بود، دو کشور اروپایی- فرانسه و انگلیس- آن را به کار گرفتند. این اقدام اما توسط دو عضو مهم شورای امنیت یعنی روسیه و چین، غیرقانونی اعلام و بی‌اعتبار شد و همچنین ۱۲۱ کشور عضو این اتحادیه نیز آن را غیرقانونی تشخیص دادند و اعلام کردند از آن پیروی نخواهند کرد. نمایندگان مجلس ناظر بر همین روند بودند و این درخواست را مطرح کردند تا دولت و نیروهای مسلح، با اختیار و پشتوانه مردم، مقابله‌ای مقتدرانه داشته باشند.
واقعیت این است که ایران در طول سال‌ها نشان داده در برابر تهدیدها دست بسته نیست. کشتی حامل گاز اخیراً هدف حمله قرار گرفت و هیچ‌ کس مسئولیت آن را نپذیرفت؛ نمونه‌ای که احتمالاً یا دست‌پروردگان صهیونیستی و یا نیروهای آمریکایی پشت آن بودند. در چنین شرایطی، نامه نمایندگان نه صرفاً توصیه بلکه هشداری آشکار به دشمنان و پشتیبانی قوی از دولت است تا نشان دهد اگر فشارها تشدید شود، جمهوری اسلامی توان اعمال اقدام‌های متقابل و محدودسازی تنگه هرمز را دارد.
نکته مهم این است که این نامه، الزام قانونی ایجاد نمی‌کند. نمایندگان تنها توصیه کرده‌اند و تکلیفی برای رئیس‌جمهور ایجاد نشده است. اگر قرار بود این یک دستور قانونی باشد، مسیر تصویب در مجلس و ابلاغ رسمی به رئیس‌جمهور لازم بود. بنابراین می‌توان گفت این نامه یک حمایت سیاسی و پشتوانه عملی است که دولت را توانمند می‌کند تا با آرامش، تصمیم‌های مقتدرانه اتخاذ کند و از توان نیروهای مسلح بهره گیرد. به عبارت دیگر، نمایندگان با این اقدام، به دولت می‌گویند در مواقع لازم دست شما باز است، اما هدف فعلاً محدود کردن مسیرهای مزاحم و اعمال فشار بر کشورهایی است که قصد ایجاد مشکل برای منافع ملی ما را دارند.
ایران، البته کشورها و همپیمانانی دارد که از تنگه هرمز و عبور و مرور آن بهره می‌برند و این درخواست هیچ محدودیتی برای آن‌ها ایجاد نخواهد کرد. هدف، کسانی هستند که مزاحمت ایجاد می‌کنند، کشتی‌ها یا خطوط کشتیرانی ما را تهدید می‌کنند و می‌خواهند با اقدام‌های خود تحریم یا محدودیت تحمیل کنند. این همان نکته‌ای است که در جریان حمله به کشتی حامل گاز ایرانی مشاهده شد؛ کشورها یا گروه‌هایی مسئولیت را نپذیرفتند، اما نمایندگان با این توصیه، دولت را مجاز و پشتیبانی شده اعلام کردند تا متقابلاً مزاحمت آن‌ها را پاسخگو باشد.