همه ما ویتنام را همنشین با واژه جنگ می‌شناسیم و با وجود گذشت حدود نیم قرن از منازعه شرقی-غربی پایان‌یافته در آن نقطه از آسیای جنوب‌شرقی، همچنان ردپایی از مناسبات و معادلات قدرت جاری میان ابرقدرت و چالشگر آن در این جغرافیای پیرامونی به چشم می‌خورد. مناسباتی که طی دهه‌های اخیر و با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، کفه آن به‌شدت به نفع طرف آمریکایی سنگینی کرده و در بیشتر موارد، برخلاف روسیه به‌عنوان میراث‌دار شوروی که نتوانسته حداقلی از منافع و علایق را برای خود بازتعریف و تأمین کند، جمهوری خلق چین توانسته روندی فزاینده از حضور و تأثیر در این کشور را رقم بزند؛ از حضور فزاینده اقتصادی تا گسترش پیوندهای سیاسی!
از مهم‌ترین عرصه‌هایی که طرف چینی مترصد روزنه‌ای برای نفوذ و پیگیری منافع خود بوده، عبارت است از حوزه فناوری‌های ارتباطی! امری که با خبر انتخاب شرکت «هوآوی» توسط ویتنام برای قراردادهای جدید (نسل پنجم ارتباطات سیار سلولی با سرعت بسیار بالا) به قوت تأییدپذیر به نظر می‌رسد.در حالی که ویتنام همواره از هرگونه برهم‌خوردن توازن برقرارشده میان چین و آمریکا در سیاست خارجی و مناسبات اقتصادی خود حذر داشته اما امروز، قراردادهای جدید ارتباطات نسل پنجم که آن‌ها را به غول‌های چینی شامل هوآوی و زد تی ای واگذار کرده است، نشان‌دهنده یک چرخش متهورانه از سوی «هانوی» به سمت «پکن» است. امری که هم با واقعیت‌های اقتصادی قابل توجیه است و هم با بدیهیات جغرافیایی همخوانی دارد.
این در حالی است که همچنان قراردادهای اصلی فناوری‌های ارتباطی در ویتنام، در اختیار شرکت‌هایی از سوئد و فنلاند (به عنوان اقمار تکنولوژیک ایالات متحده در شمال اروپا) بوده و همین امر، طبیعتاً با نگرانی‌های بزرگ‌تری از سوی آمریکایی‌ها دنبال خواهد شد، چرا که این اتفاق را روزنه‌ای برای نفوذ جیوه‌گونه اقتصاد فناوری چینی به یک بازار انحصاری می‌داند. امری که در نمونه‌های مشابه، به حذف کامل منافع و علایق آمریکایی-اروپایی تبدیل شده است.
کارشناسان معتقدند در نمونه ویتنام، شرکت اریکسون از سوئد و نوکیا از فنلاند که امروز عمده مناسبات ارتباطی این کشور را در دست دارند، با وجود مقررات و استانداردهای سختگیرانه اروپایی الزاماً از رقبای چینی خود برتر نیستند. در مقابل اما هوآوی و زد تی ای به‌دلیل ترکیب فناوری قدرتمند، قیمت پایین‌تر و سرعت استقرار بالا در بسیاری از کشورها انتخاب جذاب‌تری بوده و همین مزیت اقتصادی و فنی، نقش مهمی در چرخش ویتنام به سمت تجهیزات چینی داشته‌است.
تحلیلگران این اقدام ویتنامی‌ها را نشانه غلبه عمل‌گرایی اقتصادی بر احتیاط مزمنی دانسته‌اند که همواره هانوی را از گرایش به سمت پکن بازداشته است اما مدرن‌سازی سریع کشور نیازمند زیرساخت دیجیتال ارزان‌تر و قابل گسترش‌تر است؛ چیزی که چین به بهترین شکل آن را ارائه می‌دهد.
کارشناسان امنیتی گزارش می‌دهند با وجود بیش از ۶ سال تلاش مداوم آمریکا برای مهار هوآوی در کشورهای متحد، این تلاش تنها در کشورهای پیمان جاسوسی فراملی «پنج چشم» شامل آمریکا، بریتانیا، استرالیا، نیوزیلند و کانادا و تنها در برخی از کشورهای اتحادیه اروپا موفق بوده‌است. در سایر نقاط دنیا، سهم بازار هوآوی همچنان بالاست. امری که با سیاست‌های تعرفه‌ای واشنگتن حتی علیه همپیمانان خود نظیر ویتنام، سبب رشد سرعت گرایش به چین شده و شواهد آن را در قالب برنامه‌هایی برای پروژه ریلی۸.۳میلیارد دلاری در ویتنام با وام‌های چینی و حتی گزارش‌هایی از استقبال افکار عمومی ویتنام از حضور یک هیئت نظامی چینی شاهد بوده‌ایم.