احتمالاً آخرین چیزی که نگارنده این سطور صلاحیت صحبت درباره آن را داشته باشد، عبارت است از «تاریخ صدر اسلام»! لذا در صحبت از مناظره «حجت‌الاسلام کاشانی» با «آقای اردستانی» نه عرصه محتوایی که ساحات فنی، رسانه‌ای و عمومی آن مراد است و لاغیر. موضوع مشخص بود و «موضع» اظهر من‌ الشمس! آقای اردستانی پیش‌تر و در مصاحبه‌ای با یک رسانه ضداسلامی و مبلّغ «وهابیت»، به ادعای خود دلایل و اسنادی را ارائه می‌داد که با خط اصلی گفتمان و قرائت «شیعی» و حتی «سنی» از تاریخ صدر اسلام زاویه داشت؛ آن هم با درجه‌ای زیاد. در ادامه و بر بستر فضای مجازی به میزبانی «مدرسه آزاد ‌فکری»، مناظره‌ای میان ایشان و حجت‌الاسلام کاشانی (پژوهشگر تاریخ اسلام) شکل گرفت که به اذعان هر مخاطبی، اعم از خبرگان و اندیشمندان دینی و تاریخی تا «عوام» چون نگارنده، با استدلال‌های متقن، استنادات معتبر و متنوع، ادب، صبر و متانت خاص از جانب حجت‌الاسلام کاشانی و در مقابل، مغالطه، سفسطه و شبه‌استدلال‌های بی‌پایه، لرزان و غیرمنطقی از طرف آقای اردستانی به پایان رسید و فارغ از تمام دستاوردهای مثبتی که برای اندیشه ناب اسلامی و شیعی به‌ویژه در فضای رسانه‌ای داشت، یک پیامد «نامبارک» هم به همراه آورد و آن عبارت است از «برجسته‌سازی کاذب» شخص آقای اردستانی.ضمن غنیمت‌شمردن شکل‌گیری فضای گفت‌وگو و مناظره، حتی در چنین موضوع «حساس» و «ظریفی»؛ باید اذعان کرد این فرایند می‌تواند «ضد» خود را هم «بازتولید» کند؛ به این صورت که در امتداد رسانه‌ای و عمومی مناظراتی شبیه نمونه اخیر که یکی از طرفین (در اینجا آقای اردستانی) علاوه بر «پای چوبین استدلال»، «نعلین ادب» را هم بوسیده و کنار گذاشته‌اند، فضا به‌سادگی از کنترل خارج می‌شود.همین امروز بود که خبر توهین و فحاشی به «مغلوب شایسته استغفار» مناظره مذکور، توسط شخصی که منتسب به ستایشگری اهل‌بیت(ع) است، در فضای مجازی فراگیر شد اما احتمالاً کسی از او نخواهد پرسید که «می‌دانی چند صد ساعت و چند هزار صفحه مطالعه «کاشانی» را با چند کلمه نسنجیده به پستوی توجهات عمومی و رسانه‌ای فرستادی؟» کسی از او نخواهد پرسید «می‌دانی چند صدهزار نگاه را به اردستانی متوجه کردی حال آنکه شایسته این توجه نبوده است؟» و باز هم احتمالاً کسی از او نخواهد پرسید آنچه بر زبان آورده چه نسبتی با سیره و سنت حضرات معصومین(ع) دارد؟
«عالم السّرّ و الخفیّات» و آگاه به نیات، خدای متعال است و لاجرم باید خوشبین باشیم. در خوشبینانه‌ترین حالت، آقای اردستانی به فهمی از تاریخ صدر اسلام رسیده بود که حجت‌الاسلام کاشانی به شیوایی تمام، اشتباه‌بودن آن را به معرض دید عموم گذاشته و حالا که فرصت فراموش‌کردن یک فهم باطل برای مخاطبان فراهم است، قرار ‌گرفتن در موضع «مظلومیت»، شاید تنها راه بقا و استمرار (فهم باطل) آقای اردستانی باشد؛ و دو انتخاب که همیشه پیشِ روی ماست؛ با تولید توجه برای آقای اردستانی و امثالهم، متضمن استمرار بقای عمومی ایشان باشیم و شریک در بذر شک و انحرافی که در ذهن جامعه می‌کارد و یا هوشمندانه روی برگردانیم و توجهات را متمرکز آن‌که شایسته و آنچه بایسته توجه است، سازیم؛ باید، شاید و باشد که رستگار شویم.