روایت زیر از کتاب «بحارالانوار» منتشر میشود:
امام سجاد علیهالسلام:
«جاءَ رَجُلٌ إِلَی النَّبِیِّ(ص) فَقالَ: یا رَسُولَ الله، ما مِن عَمَلٍ قَبِیحٍ إِلّا قَد عَمِلتُهُ، فَهَل لِی تَوبَة؟
فَقالَ رَسُولُ الله(ص): فَهَل مِن والِدَیکَ أَحَدٌ حَیّ؟ قالَ: أَبِی. قالَ:فَاذهَب فَبِرَّهُ.
قالَ: فَلَمّا وَلّی قالَ رَسُولُ الله(ص): لَو کانَت أُمُّهُ.»
مردی نزد پیامبر صلیاللهعلیهوآله آمد و گفت: ای رسول خدا، هیچ کار زشتی نمانده که انجام نداده باشم؛ آیا برای من راه توبهای هست؟
پیامبر فرمود: آیا یکی از والدینت زنده است؟ گفت: بله، پدرم.
فرمود: برو و به او نیکی کن.
وقتی آن مرد رفت، پیامبر فرمود: کاش مادرش زنده بود. (یعنی اگر به مادر نیکی میکرد، آمرزش سریعتر حاصل میشد.)
بحار الأنوار، ج ۷۴، ص ۸۲
نظر شما