حسین کرمانپور در مراسم روز دانشجو با تأکید بر بحرانی‌بودن وضعیت ایمنی جاده‌ای در کشور، افزود: هر سال حدود ۲۱ هزار نفر جان خود را در تصادفات از دست می‌دهند، آماری تکان‌دهنده که نزدیک به ۷۰ درصد جان‌باختگان آن بین ۵ تا ۳۵ سال سن دارند؛ یعنی دقیقا همان گروهی که سرمایه انسانی کشور و آینده‌ساز جامعه هستند.

وی با اشاره به حادثه جاده ای اخیر خانواده دکتر سقاب اصفهانی، اظهار کرد: در یک تصادف، همسری حدودا ۳۷ ساله و دو فرزند خردسال جان خود را از دست دادند. این اعداد فقط آمار نیستند؛ زندگی‌هایی هستند که ناتمام می‌مانند.

به گفته وی، کشته‌های تصادفات عمدتا از گروه سنی فعالی هستند که می‌توانند برای کشور تولید علم، هنر و ارزش اجتماعی کنند.

کرمانپور با مقایسه وضعیت مرگ‌ومیر ناشی از سرطان و تصادفات، اظهار کرد: سرطان بیماری‌ای است که به ناچار بخشی از آن به مرگ منجر می‌شود، اما تصادف این‌گونه نیست. مرگ ناشی از تصادف، قابل پیشگیری است.

وی افزود: اینجا مرحله‌بندی و پروسه درمان مطرح نیست، کافی است یک خطا رخ ندهد تا انسان زنده بماند. اگر همه تلاش ما این است که مردم زندگی سالم و باکیفیتی داشته باشند، نخست باید کاری کنیم که زنده بمانند.

رئیس مرکز روابط‌عمومی و اطلاع‌رسانی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی خطاب به دانشجویان و گروه‌های علمی کشور گفت: من از شما استمداد می‌طلبم به ما بگویید چگونه می‌توان سالانه ۲۰ هزار مرگ را به عددی کمتر رساند، در روابط‌عمومی وزارت بهداشت آماده‌ایم هر ایده عملی و قابل‌ اجرا را به مسئولان منتقل کنیم و برای اجرایی‌ کردن آن همراه شما باشیم.

او با بیان اینکه لطفا نگویید جاده‌ها خراب است یا خودروها استاندارد نیستند که این‌ها مشکلات قدیمی و ساختاری‌اند، تصریح کرد: شما می‌توانید راه‌حل‌های خلاقانه، علمی و مبتنی بر رفتارشناسی ارائه دهید، راه‌ حل‌هایی که بتوان در کوتاه مدت کوتاه اجرا کرد.

وی تاکید کرد: حتی اگر بتوانیم تلفات ۲۱ هزار نفری را در یک سال به ۲۰ هزار برسانیم، این خود یک موفقیت ملی است.

رئیس مرکز روابط‌عمومی وزارت بهداشت گفت: خواهش و دعوت من این است که جامعه علمی کشور، دانشجویان، پژوهشگران و صاحبان ایده وارد این موضوع شوند، این یک مسئولیت انسانی و ملی است.

کرمانپور اظهار کرد: اگر بتوانیم حتی جان یک نفر را نجات دهیم، ارزش تلاش مشترک ما را دارد.

وی با اشاره به گستردگی آسیب‌های اجتماعی ناشی از تصادفات، افزود: در هر جمعی که حضور داشته‌ام، بیش از ۶۰ درصد افراد گفته‌اند که یکی از اعضای خانواده‌شان (خواهر، برادر، مادر، خاله یا یکی از بستگان نزدیک) در تصادفات آسیب دیده است، این یعنی تصادف بخشی از زندگی روزمره مردم ما شده و این وضعیت قابل قبول نیست.