سیاست خارجی ایالات متحده تحت رهبری دونالد ترامپ در دوره دوم، به‌شدت معاملاتی و غیرقابل پیش‌بینی شده است. این رویکرد نه تنها اعتماد متحدان اروپایی را بسیار کاهش داده، بلکه آمریکا را از یک متحد قابل اعتماد به یک بازیگر مخرب و حتی دشمن تبدیل کرده است. مقاله پولیتیکو اروپا در دسامبر ۲۰۲۵ تأکید می‌کند اعطای معافیت یک‌ساله تحریم‌های نفت و گاز روسیه به مجارستان توسط ترامپ، مستقیماً به ویکتور اوربان کمک سیاسی کرده و به عنوان دخالت در امور داخلی اروپا تلقی می‌شود. این اقدام در آستانه انتخابات مجارستان، وابستگی انرژی بوداپست به روسیه را حفظ کرده و تلاش‌های اتحادیه اروپا برای تنوع‌بخشی منابع انرژی را تضعیف می‌کند.
این سیاست‌ها بخشی از یک الگوی گسترده‌تر است که در استراتژی امنیت ملی ۲۰۲۵ آمریکا (NSS) آشکار شده: انتقاد شدید از اروپا به عنوان «ضعیف» و در خطر محو تمدنی به دلیل مهاجرت و سیاست‌های آزادی بیان. سند NSS اروپا را به خودکشی تمدنی متهم کرده و آشکارا از «احزاب میهن‌پرست اروپایی» (جناح راست افراطی) حمایت می‌کند که این امر روابط ترانس‌آتلانتیک را به عمیق‌ترین بحران از سال ۱۹۴۵ رسانده است.
اندیشکده‌های معتبر مانند بروکینگز، چتهام هاوس، شورای آتلانتیک، کارنگی و شورای جنگ نیز این عدم اطمینان را برجسته کرده‌اند. بروکینگز در تحلیل NSS ۲۰۲۵ اشاره می‌کند سیاست خارجی آمریکا اکنون ایدئولوژیک و بازنگرانه است، با تمرکز بر حمایت از راست افراطی اروپا و کاهش تعهدات به ناتو. چتهام هاوس تأکید دارد تعرفه‌های ترامپ و رویکرد معامله‌گرانه، آمریکا را به یک شریک «غیرقابل پیش‌بینی و غیرواقعی» تبدیل کرده که متحدان را مجبور به بازنگری در فرضیات امنیتی می‌کند. شورای آتلانتیک هشدار می‌دهد این سیاست‌ها اعتماد به رهبری آمریکا در امنیت اروپا را از بین برده و فرصت‌هایی برای روسیه و چین ایجاد می‌کند.
کارنگی روابط ترانس‌آتلانتیک را در «نقطه شکست» توصیف می‌کند و می‌گوید ترامپ نه تنها ناتو را زیرسؤال برده، بلکه با نزدیکی به پوتین، اروپا را در برابر دو تهدید قرار داده: روسیه در شرق و آمریکا در غرب. CSIS نیز از «واشنگتن دمدمی‌مزاج و معامله‌گر» انتقاد می‌کند که اعتبار اخلاقی آمریکا را کاهش داده و متحدان را به سمت استقلال بیشتر سوق می‌دهد.
در مورد انرژی، شورای آتلانتیک گزارش می‌دهد مجارستان وابستگی خود به نفت روسیه را از ۶۱درصد پیش از جنگ اوکراین به ۸۶درصد افزایش داده که این انتخاب عمدی، وحدت اروپا در تحریم‌ها را مختل می‌کند. بروکینگز مجارستان را یکی از معدود کشورهای وابسته باقیمانده می‌داند که در برابر شوک‌های آینده آسیب‌پذیر است. این وابستگی، با حمایت ضمنی آمریکا از اوربان، نشان‌دهنده تضاد در سیاست‌های واشنگتن است: ادعای مقابله با روسیه در حالی که به متحدانش اجازه می‌دهد مسکو را تقویت کنند.
در مجموع، این تحولات نشان می‌دهد آمریکا دیگر یک متحد پایدار نیست. رویکرد معاملاتی، حمایت از اقتدارگرایان اروپایی و کاهش تعهدات به ناتو، اروپا را مجبور به فکر کردن به امنیت پس از آمریکا کرده است. اعتماد از دست رفته، روسیه را جسورتر و اتحاد غربی را ضعیف‌تر می‌کند. اروپا باید سریع‌تر به سمت استقلال دفاعی حرکت کند، زیرا وابستگی به یک آمریکای غیرقابل پیش‌بینی، ریسک بزرگی است.

خبرنگار: نیک‌پندار