در دوران بازیگریاش در استقلال، بارها نشان داد که درک عمیقی از فوتبال دارد و حتی پس از بازنشستگی، وقتی در فصل گذشته روی نیمکت استقلال نشست و تیم را به قهرمانی جام حذفی رساند، ثابت کرد که پتانسیل تبدیل شدن به یک مربی بزرگ را دارد. اما ناگهان از استقلال کنار رفت و حالا، در اواسط فصل، هدایت مس رفسنجان را بر عهده گرفته – تیمی که قعرنشین جدول است و چشم امیدش به معجزه بسته شده.
مس رفسنجان در ۳ بازی اخیر تحت هدایت جباری، فقط ۲ گل دریافت کرده اما حتی یک گل هم نزده! نارنجیپوشان از جام حذفی هم حذف شدهاند و با فاصلهای حدود ۵ امتیازی از منطقه امن، در انتهای جدول گیر افتادهاند. آنهم پس از دوران عجیب رسول خطیبی که نقل و انتقالات پرحاشیهای داشت و تیم را به این روز انداخت. حالا آخرین بازی نیمفصل نخست، میزبانی از پرسپولیس قدرتمند اوسمار ویرا است – مسلماً کار سختی برای شاگردان جباری خواهد بود تا حتی امتیازی بگیرند.
در همین شرایط بحرانی، جباری پروژه تقویت فهرست را کلید زده. کمال کامیابینیا و سعید مهری، دو هافبک باتجربه و شاخص، در صدر لیست خرید او هستند و گفته میشود توافقات به مراحل پایانی رسیده. همچنین پیگیر جذب قرضی ضرغام سعداوی، مدافع-هافبک جوان استقلال، و بازگشت رضا جبیره – مهاجمی که قبلاً در مس بازی کرده – از چادرملو است. البته شمار خریدها احتمالاً بیش از این ۴ نفر خواهد بود، اما آیا این تقویتها کافی است؟سؤال بزرگ این است: آیا جباری موقعیت خوبی را برای بازگشت از دنیای بیرون به مستطیل سبز انتخاب کرده؟ با این سابقه درخشان، آیا در باتلاق مس رفسنجان بازی خواهد شد و تیرش به سنگ میخورد؟
او نمیتواند با همین نفرات فعلی به بالاهای جدول برسد – تیم نیاز به انقلاب دارد، نه ترمیم جزئی. اگر مدیران باشگاه حمایت واقعی نکنند و پنجره نقل و انتقالات باز نشود، این مأموریت غیرممکن، میتواند اعتبار جباری را خدشهدار کند.جباری شایسته نیمکتهای بزرگتر بود، نه نجات دادن یک تیم بحرانزده در قعر جدول. این انتخاب، پارادوکس عجیبی است: از قهرمانی با استقلال به جنگیدن برای بقا در رفسنجان. امیدواریم معجزه کند، وگرنه فوتبال ایران یک مربی باپتانسیل را از دست خواهد داد.
نظر شما