حجت‌الاسلام و المسلمین سید محمدتقی قبولی درافشان رئیس دانشکده الهیات و علوم اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد در سومین پیش نشست همایش «بازخوانی اندیشه‌ها، آثار و نوآوری‌های علامه فرزانه آیت‌الله واعظ زاده خراسانی» که ظهر امروز یک شنبه ۷ دی ماه با همکاری بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی، سازمان علمی فرهنگی آستان قدس رضوی و دانشگاه فردوسی مشهد درسالن شهید عبدالکریمی دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد، گفت: این همایش تنها یک مراسم یادبود نیست، بلکه فرصتی برای بازخوانی سنت فکری زنده و اثرگذار در علوم اسلامی معاصر است.

وی با اشاره به پیشینه دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی مشهد (تأسیس ۱۳۳۷) افزود: آیت‌الله محمد واعظ زاده خراسانی در سال ۱۳۳۹ و تنها دو سال پس از تأسیس دانشکده با تشویق حضرت آیت‌الله دکتر شهید بهشتی به جمع استادان این دانشکده پیوست. حضور ایشان از همان آغاز حضوری اثرگذار و هویت‌ساز بود و نقش مهمی در تثبیت جایگاه علمی دانشکده و پیوند حوزه و دانشگاه ایفا کرد.

قبولی درافشان اضافه کرد: تدریس ایشان در دروسی مانند تاریخ فقه و حدیث، نگاه دانشجویان را از آموزش صرفاً نقلی به سمت تحلیل تاریخی روشمند و مسئله‌محور سوق داد. حضور استاد واعظ‌زاده صرفاً آموزشی نبود، بلکه جهت‌دهنده مسیر علمی دانشکده بود.

وی، برگزاری کنگره بین‌المللی هزاره شیخ طوسی در دهه ۴۰ و تصحیح و انتشار آثار مهمی مانند «فهرست شیخ طوسی» را از جمله فعالیت‌های برجسته علامه واعظ زاده در دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی مشهد عنوان کرد که تا امروز نیز به‌عنوان مرجع معتبر شناخته می‌شوند.

کارنامه علمی پربار و تأثیرگذاری آموزشی علامه واعظ زاده

وی، ادامه داد: کارنامه علمی آیت‌الله واعظ‌زاده، شامل ده‌ها کتاب و مقاله در حوزه‌های فقه، اصول، حدیث و تقریب مذاهب است. اما آنچه ایشان را ممتاز می‌کند، رویکرد تربیتی و اخلاقی علامه واعظ زاده است.

ایشان دانشگاه را محل تربیت اندیشه و شخصیت می‌دانست و دانشجویان را با تفکری دینی آشنا می‌کرد که وفاداری به سنت را با عقلانیت و توجه به نیازهای زمانه همراه می‌ساخت.
رئیس دانشکده الهیات و علوم اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد، تصریح کرد: امروز شاگردان مستقیم و غیرمستقیم ایشان، خود از اساتید برجسته دانشکده هستند و با همان نگاه روشمند، اخلاق‌مدار و گفت‌وگومحور به فعالیت ادامه می‌دهند. این امر نشان‌دهنده تبدیل راه‌وروش ایشان به یک سنت علمی پایدار در دانشکده است.

وی ادامه داد: بازخوانی آثار ایشان، در حقیقت ترسیم آگاهانه افق آینده آموزش و پژوهش دینی در دانشگاه است.