به گزارش قدس آنلاین، اعتقاد به ظهور مصلح جهانی، اعتقادی است قرآنی و بدین جهت، همه مسلمانان، اعم از شیعه و سنی معتقدند که منجی جهان در فرجام تاریخ ظهور خواهد کرد. اعتقاد به ظهور مصلح گیتی جزء اندیشه های اساسی مسلمانان به شمار می رود.
در سوره انبیاء آیه 105 مى‏خوانیم: "وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِى الزَّبورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أنَّ الارضَ یَرِثُها عِبادِىَ الصَّالِحُونَ " ما در زبور داود (ع) نوشتیم که سرانجام، وارث زمین بندگان شایسته من خواهند شد.
بنابر این، علاوه بر آنکه منابع شیعی همه بر این مهم تصریح دارند، در تمام صحاح سته جز صحیح بخاری نام امام مهدی (ع) وجود داشت، نام حضرت مهدی (عج) و سخنان پیامبر (ص) درباره آن حضرت در کتاب های صحیح ترمذی(ج 2، ص 505)، سنن ابن ماجه (ج 2، ص 1368) و سنن ابن داوود (ج 2، ص 367) که اکنون در دسترس است، موجود است اما در کتب صحیح مسلم و سنن نسائی حذف شده است.
شاهد بر اینکه این احادیث قبلا در صحیح مسلم بوده، آن است که ابن حجر عسقلایی در الصوائق المحرقه (ص 163) ابن الصبان در اسعاف الراغبین (ص 145)، متقی هندی در کنزالعمال (ج 14، ص 264) و حمزاوی در مشارق الانوار (ص 112) حدیث "المهدی حق و هو من ولد فاطمه (س)" را از کتاب صحیح مسلم نقل کرده اند، اما چنین حدیثی در نسخه فعلی صحیح مسلم موجود نیست.
مرحوم مجلسی در بحار الانوار می‌نویسد: علی بن عیسی در کشف الغمة آورده: محمد بن یوسف بن محمد ـ شافعی ـ در کتاب «کفایة الطالب» که در مناقب علی (ع) به رشته تحریر کشیده، در اول این مطلب را متذکر شده است که: این کتاب [کفایة الطالب] را جمع کردم و آن را از روایاتی که به طرق شیعه نقل شده عاری نمودم (یعنی روایات را فقط از طریق عامه و اهل سنت ذکر کرده‌ام) تا آنکه احتجاج به آن مؤکدتر [و مستحکم‌تر] باشد. در خصوص حضرت مهدی (ع) گفته است:
"زرّ از عبدالله روایت کرده که گفت: رسول خدا (ص) فرمودند: دنیا تمام نمی‌شود تا آنکه مردی از اهل بیت من که نامش مانند نام من است، حاکم بر عرب باشد. این حدیث در سنن ابوداود که از کتب معتبر اهل سنت و در واقع از صحاح سته محسوب می شود، آمده است".(بحارالانوار، ج 51، ص 85)
صاحبان صحاح نیز در مورد حتمى بودن خروج مهدى (ع) روایاتى نقل کرده‏اند که ذیلا مى‏آید:
اگر از عمر دنیا بیش از یک روز نمانده باشد خداوند آن روز را طولانى مى‏کند تا آنکه مردى از اهل بیتم مبعوث شود که اسم او اسم من است. او زمین را از قسط و عدل پر مى‏کند همانگونه که از ظلم و جور پر شد. (سنن ترمذى ، ج 4 ص 438 و سنن ابى‏داود ، ج 4 ص106)
دنیا به پایان نمى‏رسد تا آنکه مردى از اهل بیتم بر عرب حکومت کند که اسم او اسم من است. (سنن ترمذى، ج 4 ص 438)
در نسخه های فعلی صحیح مسلم، گرچه نامی از امام مهدی (عج) برده نشده است، اما دو حدیث در مورد آمدن خلیفه ای در آخرالزمان و نزول حضرت مسیح (ع) از آسمان (صحیح مسلم، ج 4، ص 2266) و نماز خواندنش پشت سر آن خلیفه، ذکر شده است. که باید پرسید: این خلیفه کیست که پیامبر اولوالعزم پشت سر او نماز می خواند؟ آیا او غیر از مهدی (ع) است؟
بنابر نظر اهل سنت، صحیح ترمذی، سنن ابن ماجه و سنن ابن داود از صحاح سته اند. حال که احادیث مهدی (ع) در این کتاب ها آمده است، لزومی ندارد که حدیث حضرت مهدی (ع) در بقیه صحاح موجود باشد. مگر احادیث دیگر در همه کتاب های صحاح موجود است. ابن تیمیه که گستاخی های فراوانی نسبت به شیعه نموده است درباره احادیث حضرت مهدی (ع) می نویسد: "روایاتی که بر خروج امام مهدی استدلال می شود، احادیثی هستند که ابوداوود و ترمذی و احمد و غیر آنها از طریق ابن مسعود و دیگران آنها را نقل کرده اند." (منهاج السنه، ج 4، ص 211)
بخاری گرچه در صحیح خود احادیث مهدی را نیاورده، اما در تاریخ خود در چند مورد نام امام مهدی (ع) را ذکر کرده است. او در تاریخ خود این حدیث را از پیامبر (ص) نقل کرده است: المهدی منا اهل البیت (تاریخ البخاری، ج 1، ص 317). وی در همان کتاب به حدیث "المهدی حق من ولد فاطمه" اشاره می کند. (بامدا بشریت، ص 29)
انتهای خبر/