در این باره از حضرت محمد (ص) نقل شده است که ایشان بیان داشته اند: کُلُّ عَینٍ باکِیَةٌ یَومَ القِیامَة اِلّا عَین بَکَت عَلی مُصابِ الحُسَین فَانِّها ضاحِکَةٌ مُستَبشِرَةٌ بِنَعیمِ الجَنَّة؛ هر چشمی در روز قیامت گریان است مگر چشمی که برای مصائب حسین گریه کرده باشد. چنین کسی در قیامت خندان و شادمان است به نعمت های بهشتی.

همچنین در روایتی مشهور (با اندکی اختلاف در لفظ) از ائمه ی اطهار (ع) در خصوص پاداش گریه بر حضرت سیدالشهدا (ع) نقل شده که فرمودند:

مَن بَکی اَو أبکی مِأَةً ضَمِنّا لَهُ عَلَی اللهِ الجَنَّةَ، وَ مَن بَکی اَو اَبکی خَمسینَ فَلَهُ الجَنَّةَ، وَ مَن بَکی اَو اَبکی ثَلاثین فَلَه الجَنَّة، وَ مَن بَکی اَو اَبکی عَشَرَةً فَلَهُ الجَنَّةٌ، وَ مَن بَکی اَو اَبکی واحِداً فَلَهُ الجَنَّة، وَ مَن تَباکی فَلَهُ الجَنَّة؛ کسی که در مصیبت امام حسین (ع) گریه کند یا صد نفر را گریان سازد، ما بهشت را برای او ضمانت می کنیم؛

و کسی که در مصیبت آن حضرت گریه کند یا پنجاه نفر را گریان سازد اهل بهشت است؛

و کسی که در مصیبت آن حضرت گریه کند یا سی نفر را بگریاند، اهل بهشت است؛

و کسی که در مصیبت آن حضرت گریه کند یا ده نفر را بگریاند، اهل بهشت است؛

و کسی که در مصیبت آن حضرت گریه کند یا یک نفر را بگریاند، اهل بهشت است؛

و کسی که خود را به صورت گریه کنندگان درآورد، اهل بهشت است.

اما باید دانست که در پیشگاه خداوند، همه اعمال محاسبه می‌شون  و تمامی فضایلی  که برای گریه بر امام حسین (ع)  بیان شده و این ‌که اشک چشم، آتش دوزخ را فرو می‌نشاند و غمگین ‌شدن در سوگ شهیدان کربلا ایمنی از عذاب است، در صورتی است که گناه، فسق و آلودگی انسان به قدری نباشد که مانع رسیدن این فیوض الهی شود.

منابع:

1-علامه مجلسی، بحارالانوار، ج44: 293.

3-سید بن طاووس، لهوف: 11.

2-سید علی حسینی، کرامات و مقامات عرفانی امام حسین (ع): 51-52.