به گزارش قدس آنلاین، برگزاری جشن ولادت پیامبر اکرم (ص) یکی از مسائلی است که وهابیت با دستاویز قرار دادن آن دیگر مسلمانان را متهم به بدعت می کند. از این رو، در آستانه سالروز ولادت نبی نور و رحمت (ص) در گفتگویی با حجت الاسلام والمسلمین حسن اسکندری، رییس سایت وهابیت شناسی و کارشناس کلام اسلامی به بررسی این شبهه و ارائه پاسخ های مستدل به آن پرداخته ایم که از نظرتان می گذرد:

برگزاری آیین شادی و جشن به مناسبت ولادت پیامبر اکرم (ص) در میان مسلمانان دارای چه سابقه و پیشینه ای است و به چه زمان باز می گردد؟

برترین شخصیت در دین اسلام وجود مقدس پیامبر اکرم (ص) است، بنابراین رویکرد مسلمانان به ایشان رویکردی عظیم است از این رو، در طول تاریخ، تکریم و تعظیم ایشان را به ویژه از طریق بزرگداشت مناسبت های مربوط به آن حضرت (ص) بر خود واجب می دانستند.

از جمله مباحثی که در تواریخ مربوط به ادوار مختلف مسلمانان آمده می توان این مهم را دریافت، به عنوان مثال در قرن چهارم در بغداد مجالس مختلف و مفصلی را برای بزرگداشت پیامبر (ص) در روز ولادتشان برپا می کردند یا در مصر در دوره فاطمیان جشن هایی از این دست برپا می شد و تا امروز هم ادامه دارد و هم در عراق، هم در ایران و هم در مصر چراکه بخش عمده تمدن اسلامی در این کشورها شکل گرفته و عموما مردم فرهیخته و علما به این مسئله اولویت و اهمیت داده اند و حتی برگزاری جشن های ولادت حضرت محمد مصطفی (ص) را بر خود واجب دانسته اند.

مخالفت با برگزاری جشن های گرامیداشت ولادت پیامبر اکرم (ص) از کجا نشات می گیرد و ریشه در چه افکار و آرائی دارد؟

در همه جای دنیا جنبش های ظاهرگرا وجود دارند که هر چه در ظاهر متون دینی می بینند، عمل می کنند وگرنه پرهیز کرده و انجام غیر آن را حتی حرام می شمردند. به عنوان مثال در آیین یهود بخشی از ارتدوکسیان یهود که فقط اهل عبادت هستند، این اعتقاد را دارند که فقط باید بر اساس کتاب مقدس عمل کرده و حق نداریم مسئله جدیدی را به عنوان کاری که ما را به خدا نزدیک کند انجام دهیم بلکه باید هر آنچه را گذشتگان معتقد بوده و عمل کرده اند ما نیز همانگونه کنیم و چیز جدیدی را وارد دین نکنیم.

در اسلام نیز چنین جنبش هایی بوده اند و متاسفانه بعد از افراطی گری های قرون 20 و 21 که سکولاریسم و استعمار و ناسیونالیسم عربی را به کشورهای اسلامی وارد کرد و میراث هزار ساله مسلمانان را به تاراج برد، آنها را تحقیر کرد و باعث شد گروه هایی باز گردند و خواستار احیای مسائل دینی شوند و در این میان گروه های ظاهرگرا با حمایت دلارهای نفتی کشورهایی همچون عربستان و قطر باز گردند و رشد کنند یعنی جنبش های سلفی که معتقدند که هر آنچه در زمان پیامبر (ص) و صحابی بوده باید انجام شود و فراتر از آن نباید کاری به اسم ثواب صورت گیرد و حتی در زندگی شخصی معتقدند پیشرفت ها و تکنولوژی هایی مانند تلفن، تلگراف، گمرک و مالیات که اخیرا در زندگی بشر ایجاد شده بدعت است و عاملان آن نیز بدعت گزارند.

از این رو، در سال های اخیر این نگاه های ظاهرگرایانه که به حمایت غرب و آمریکا و همسویی عربستان در حال اوج گرفتن است، مسائلی همچون بزرگداشت ولادت پیامبر اعظم (ص) را بدعت می خواند.

وهابیت در این باره (برگزاری جشن ولادت پیامبر اکرم (ص)) چه شبهه ای را مطرح می کند؟

شخصیتی مانند عبدالعزیر بن باز، مفتی و رئیس سابق هیئت عالی فتوای عربستان، در کتاب حراسه التوحید می گوید: جشن گرفتن برای ولادت پیامبر (ص) جایز نیست و بدعت بوده و قطعا خلفا و صحابه و حتی تابعین این کار را نکرده اند و آنها بهتر دین را می شناختند و چون انجام نداده اند ما نیز نمی توانیم آن را انجام دهیم؛ این یعنی تبعیت از ساختار دوره پیامبر (ص) و صحابه.

از این رو، هر چیز جدیدی مطرح شود چون گذشتگان بر آن سبیل نبوده اند، جایز نیست و باید از حوزه عمل خارج شود.

البته، این نظریه را قبل از وهابیت رهبر معنوی آنها یعنی ابن تیمیه بیان کرده و در کتب خود که درباره مباحث توحیدی نوشته معتقد است مسلمانان باید بر روش صحابه و تابعین متوقف باشند و مسائل جدید را به دلیل عدم سابقه پیشینی انجام ندهند؛ بعدی ها نیز به دلیل تبعات دیدگاه های او از آن پیروی کرده اند.

 ما چه پاسخ مستدلی در این باره و این شبهه داریم؟

ما اینجا باید بدعت را تعریف کرده و دقت کنیم و بدانیم آیا بدعت یعنی هر آنچه که پیامبر (ص)، صحابه و تابعین و اهل بیت (ع) (از نظر شیعه) انجام نداده باشند؟! قطعا این یعنی ظاهرگرایی که بزرگترین آفت دین است.

بدعت یعنی دین را تغییر دادن یعنی آنچه را از سوی پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) صادر شده کنار نهاده و راهی جدید در پیش بگیریم اما در مسائلی به نام «منطقه الفراق» که نه اثباتا و نه نفیا از پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) چیزی درباره آنها بیان نشده اگر با عمومات دین منطبق باشد، ایراد ندارد و عموم اهل سنت و شیعه معتقدند هر آنچه از سوی پیامبر (ص) صادر شده یا نشده باشد و نفیا و اثباتا نظری درباره این موضوع نداشته اند اگر با عمومات دین مغایر نباشد، مباح است که از جمله اینها بزرگداشت موالید و اعیاد و وفیات معصومین (ع) است.

باید توجه داشت که در دنیای امروز بزرگترین ادیان و مکاتب سعی می کنند در همایش ها و بزرگداشت ها، خود را به دنیا بشناسانند و برای معرفی و شناساندن اسلام چه چیز بهتر از بیان فضایل و مناقب پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) تا جهانیان با آن آشنا شوند.

در شرایط امروز جهان اسلام و ضرورت وحدت، آیا می توان برگزاری جشن های گرامیداشت ولادت پیامبر اکرم (ص) را زمینه ساز وحدت میان مذاهب دانست؟

اسلام اگرچه دارای مذاهب مختلفی است، اما اصول مشترک فراوانی دارد و قرآن و پیامبر (ص) نقطه ثقل این مشترکات هستند و اینکه چنین ایامی را تجلیل کنیم، باعث می شود بیش از پیش بر اشتراکات خود واقف شویم و بر محور پیامبر (ص) جمع شده و در نتیجه آن، تفرقه ها، اختلافات و گرفتاری های ناشی از آن را از بین ببریم.

باید توجه داشت آنچه که وهابیت دچار آن هستند، این است که که بزرگداشت اولیای الهی را به دلیل آنکه نتوانسته اند به لحاظ فقهی و اجتهادی توجیه کنند، بدعت خوانده و دیگران را متهم به بدعت و فراتر از آن به شرک می کنند و این غفلت بزرگ سلفی ها و وهابی ها است.

این در حالی است که امروز می بینیم در روز ولادت پیامبر (ص) همه مسلمین از همه فرق کنار هم جمع شده و در این مراسم ها اگر منقبت و فضلیتی بیان می شود اختلافی وجود ندارد و این بزرگترین دستاورد مسلمین است که بتوانند در یک جا بدون هیچ گونه اختلافی جمع شوند به ویژه اگر ولادت باشد یا اگر وفات و رحلت  باشد که یادآوری مصائب و سختی های پیامبر (ص) است.

و در این باره هیچ گونه مسئله ای را نمی بینیم که مخالفتی کنیم و در سال های گذشته بسیاری از بزرگان اهل سنت همچون قسطلانی در کتاب المواهب لدنیه، جلد یک، صفحه 27  می گوید که مسلمین در ولادت پیامبر (ص) جشن می گرفتند و اشعاری را در تهنیت آن حضرت (ص) می سرودند و آن روزها به یاد ماندنی در ذهن مسلمانان است.

نتیجه آنکه اگر مسلمانان مجلسی را تشکیل می دهند در پی فضایل و مناقب پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) هستند و آیه 32 سوره مبارکه حج را سرلوحه عملشان قرار داده اند که می فرماید: «وَمَنْ يُعَظِّمَ شعائِرَ اللّه فَإنَّها مِن تَقْوي القلوب»

کسی که بتواند شعار الهی را تعظیم کند و به دیگران ابلاغ کند این نشانه پایه های تقوای قلوب است و جشن ولادت پیامبر اکرم (ص) از مصادیق تعظیم شعائرالله است.

انتهای خبر/