به گزارش قدس آنلاین، حزن و اندوه از حالات روحی عاطفی آدمی است که برای او آلامی را به همراه دارد و آموزه های دینی با ترسیم راه هایی کوشیده اند این حال را از آدمی دور کنند.
امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «اندوه، نيمى از پيرى است.»
و نیز می فرمایند: «غصه و اندوه، بدن را نحيف و رنجور مى سازد.»
در این میان هستند اعمالی که اندوه را برای آدمی به همراه دارند و با دوری از آنها می توان از غم و اندوه رهایی یافت.
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «كسى كه به دنيا بچسبد، من سه چيز را براى او قطعى مى دانم: فقرى كه هيچ گاه به بى نيازى نينجامد، مشغوليتى كه هرگز از آن خلاصى ندارد و غم و اندوهى كه برايش پايانى نيست.»
امام صادق (ع) می فرمایند: «دنياخواهى، غم و اندوه مى آورد و پشت كردن به دنيا مايه آسايش جان و تن است.»
همان حضرت (ع) می فرمایند: «وقتى اين آيه نازل شد: «اگر بعضى از مردان و زنانشان را به چيزى بهره ور ساخته ايم، تو بدان چشم مدوز و غم آن را مخور و در برابر مؤمنان فروتن باش» پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: «كسى كه به دلدارى دادن خدا آرام نگيرد جانش بر دنيا حسرت ها خورد و هر كه چشمش به دارايي هاى ديگران باشد، اندوهش بسيار شود و ناراحتيش بهبود نيابد.»
همچنین، رسول خدا (ص) می فرمایند: «هر كه چشمش به دست مردم باشد، اندوهش دراز و افسوسش پايدار شود.»
منابع:
غررالحکم
بحارالانوار
میزان الحکمه
انتهای خبر/
نظر شما