به گزارش قدس انلاین، در خرما، مقداری فیبر غذایی موجود است، فیبر موجود در خرما برای سلامت دستگاه گوارش و تغذیه بسیار مناسب است. علاوه بر آن خرما حاوی کاروتنوئیدها یا موادرنگی است که پیش ساز ویتامین A  و آنتی اکسیدان محسوب می شود و جلوی ضایعات و سرطانی شدن سلول ها را می گیرد. خرما در درمان یبوست، اختلالات روده ای، مشکلات قلبی و اسهال مفید است و جزو مواد غذایی ملین به شمار می آید. پتاسیم در این میوه به میزان قابل توجهی موجود است که برای جلوگیری از پرفشاری خون و برای کار صحیح عضلات و اعصاب ضروری است که به هم خوردن آن در بدن، بسیار خطرناک است. علاوه بر آن، خرما حاوی میزان قابل توجهی منیزیم است که برای اعصاب و عضلات ضروری است. خرما مقدار قابل توجهی فولات یا همان اسیدفولیک به بدن می رساند که برای خون رسانی برای بدن لازم است و زنان هنگام بارداری مجبور می شوند، علاوه بر دریافت فولات از طریق غذا، قرص آن را نیز مصرف کنند. ویتامین C یکی دیگر از مواد مغذی خرما است که این ویتامین برای جلوگیری از بیماری های خطرناک خونریزی دهنده یا همان اسکوربوت لازم است و باید بدن هر فرد در طول روز، ۶۰ میلی گرم ویتامین C دریافت کند که تقریباً در هر ۱۰۰ گرم خرما ۱۴ میلی گرم ویتامین C موجود است. امروزِ در سايه علم و دانش ‍ معلوم شده است اين میوه كوچك و حقير، گنجى از املاح و ويتامين در خود نهفته دارد چنانکه به این امر در توصیه های غذایی ائمه اطهار (ع) به کررات پرداخته شده است.

خرما به دلیل دارا بودن مواد غذایی منحصر به فرد در هضم غذا موثر است، چنانکه در این باره راوی می گوید: روزی با جعفر بن محمد (ع) غذا می خوردیم. امام خورد و ما هم خوردیم سپس سفره را برچیدند و حضرت فرمودند: «ای غلام چیزی بیاور». غلام خرمایی در طبق آورد سپس چون دست دراز کردم، خرما یافتم. گفتم: اکنون زمان میوه های همچون انگور است. پس حضرت فرمودند: این خرما است و به درستی که طیب و پاک است. همچنین از ابن سنان از ابراهیم بن مهزم از عنبسه بن بجاد از ابی عبدالله (ع)  روایت شده است که: در مقابل رسول خدا (ص) غذائی که در آن خرما بود آورده نمی شد مگر اینکه حضرت با خرما غذای خویش را آغاز می کردند؛ و نیز از ابی عبدالله (ع) نقل است که فرمودند: «رسول خدا (ص) شیرینی که دوست داشت، خرما بود.»

علاوه براین از عده ای از میسر بن عبدالعزیز از پدرش از ابی جعفر و یا ابی عبدالله (ع) نقل است در تفسیر آیه کریمه «پس بنگرید به غذای پاک که برای رزق شما آوردیم.» فرمود: «پاک ترین غذاها خرماست» و نیز از محمد بن علی بن حسین در کتاب خصال با سندهایش از مولی علی (ع) در حدیث اربعه مثه آورده که فرمودند: با یاران مست شراب خوار مخالفت کنید و خرما بخورید که در آن شفاء دردهاست.

علاوه بر این از ابی عبدالله (ع) منقول است که بهترین خرماهای شما خرمای برنی است که دردها را می برد و دردی در آن نیست و خستگی و بلغم را می برد و سیر می کند و همانا خرمایی نیکو است؛ و نیز از این امام همام روایت است که فرمودند: خرمای برنی سیر می کند و گوارا است و دوا است و دردی ندارد و خستگی را می برد و با خوردن هر خرما حسنه ای است.

نیز امام حسین (ع) بیان داشته اند: روزی در مقابل رسول خدا (ص) مقداری خرما بود. پس فرمودند: این کدام یک از خرمای شماست؟ گفتند: «البرنی» فرمودند: در این خرما نه خصلت هست که جبرئیل به من خبر داده: 1- پاک می کند نفس را؛ 2- پاک می کند معده را؛ 3- هضم می کند طعام را؛ 4- زیاد می کند شنوایی را؛ 5- زیاد می کند دید را؛ 6- پشت را محکم می کند؛ 7- منع می کند شیطان را؛ 8- و به خدا نزدیک می کند؛ 9- و از شیطان دور می کند انسان را؛ و از بعضی از احمد بن عبدالرحیم از عمر بن عمیر روایت شده است که گفت: جبرئیل بر رسول خدا (ص) نزول کرد و در مقابل حضرت (ص) طبقی از خرما بود. جبرئیل گفت: «این چیست؟» حضرت فرمود: «خرمای البرنی است» جبرئیل گفت: «ای محمد از آن بخور که گوارا و دلنشین است و خستگی را می برد و درد را از بین می برد و در آن دردی نیست و با هر خرمایی که بخوری، حسنه ای است؛ و نیز از ابی عبدالله (ع) روایت است که: بهترین خرمای شما البرنی است و آن دوایی است که درد ندارد.

با وجود اینکه امروزه کارشناسان امور تغذیه به این نتیجه رسیده اند که خرما از ارزش غذایی خوبی برخوردار است و باید آن را در هرم مواد غذایی میوه به حساب آورد اما باید به یاد داشت که خرما به علت داشتن قند زیاد که بخش بیشتر آن قند ساده است درصورت مصرف زیاد و با افزایش انرژی مصرفی ممکن است، سبب چاقی شود. از این رو افراد دیابتی یا کسانی که سابقه دیابت در خانواده آنان وجود دارد باید تعادل را در مصرف خرما حفظ کنند. همچنین سایر افراد نیز نباید در مصرف خرما زیاده روی نمایند، چرا که مصرف بسیار بالای آن موجب آسیب به کبد و طهال، افزایش فشارخون، جوش دهان و پوسیدگی دندان ها می شود.

منابع:

1-کلینی، فروع کافی، ج6: 345.

2-برقی، المحاسن: 533.

3-شیخ صدوق، خصال: 158.

*محمد حسین ورپشتی، آیین تندرستی (ترجمه جلد 16-17 وسایل الشیعه): 109-114.