«هر که این آب و خاک را دوست دارد بسم الله». این را «پرویز پرستویی» خطاب به همه مردم و بویژه هنرمندان با هر گرایش فکری و سیاسی گفته است. او پس از دزدی آمریکا که با قلدری و ناجوانمردی تمام، دو میلیارد دلار از پول مردم را به سرقت برد، کمپینی را تشکیل داد و خطاب به «بان کی مون» نامه کوتاه اما گویا و رسایی را نوشت و از او خواست تا به این راهزنی که خلاف تمام روش‌ها و قوانین بین‌المللی است، قاطعانه رسیدگی کند. به دنبال این اقدام بجا، به موقع، و قابل ستایش این هنرمند سرشناس کشورمان، چهره‌های مشهور دیگری از عالم سینما، موسیقی و... به جمع امضاکنندگان این نامه و به جمع اعضای این کمپین پیوسته و بر این خواسته از رئیس سازمان ملل متحد تأکید کردند.
رفتار هوشمندانه پرویز پرستویی به گمان این قلم می‌تواند درسی باشد برای دیگر هنرمندان این آب و خاک و بویژه برای هنرپیشه‌های مشهور سینما که محبوبیتی نزد مردم دارند و به پشتوانه همین شهرت و محبوبیت، صدای آن‌ها نیز در رسانه‌های داخلی و خارجی بیشتر شنیده می‌شود. او به بسیاری از ستارگان سینما با این رفتار خود آموخت که یک ستاره جز گرفتن دستمزدهای کلان برای بازی در فیلم‌های سینمایی و یا حضور در برنامه‌های تجاری و جشن‌ها و محافل دیگر، تعهداتی نیز به مردم و جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند، دارد. تعهداتی که فراتر از گشاده‌رو بودن با طرفداران و عکس گرفتن با آن‌هاست. یک هنرمند واقعی باید از نعمتی که مردم به وی عطا کرده‌اند، یعنی شهرت و محبوبیت، در جهت احقاق حقوق آن‌ها، حتی در مجامع بین‌المللی هم بهره ببرد. به عبارت ساده‌تر، جایگاه این جماعت، مسؤولیتی را نیز برای آنها به دنبال می‌آورد، نکته‌ای که بیشتر هنرمندان سرشناس ما نسبت به آن بی‌توجهند. بیشتر آن‌ها فراموش می‌کنند که به جای آنکه از مردم طلبکار باشند، به آن‌ها بدهکارند و در چنین بزنگاه‌هایی باید حواسشان باشد، به میدان بیایند و بدهی خود را به مردمی که خاستگاه اصلی حیات هنری آن‌ها هستند، بپردازند.
امیدوارم رفتار پسندیده و به موقع این هنرپیشه مردمی، در آینده هم برای بسیاری دیگر در این صنف سرمشق شود. اما از فرصت استفاده می‌کنم و از آنجا که بحث دزدی آمریکا از حساب‌های مردم به میان آمد، یک نکته مهم را نیز یادآوری می‌کنم. یکی از خطبای نماز جمعه تهران در پی این اقدام کاخ سفید به دیگر دولت‌ها و ملت‌ها هشدار داد تا از این واقعه عبرت گرفته و از سرمایه‌گذاری در مؤسسه‌های مالی آمریکایی پرهیز کنند، چرا که آن‌ها بسادگی و با هر بهانه‌ای ممکن است از حساب‌های آنها دزدی کنند. به گمان این قلم این هشدار دقیق و به موقع باید خیلی زودتر و در مواضع رسمی ما توسط وزارت خارجه مان و در رسانه‌های جهانی اعلام می‌شد. هر چند برخورد دستگاه دیپلماسی ما با این رفتار زشت آمریکایی‌ها قاطع و گسترده بود، اما به طور خاص اتخاذ چنین موضعی می‌توانست هزینه‌های این رفتار خودسرانه واشنگتن را برای آن‌ها افزایش دهد و عجیب بود که از سوی رئیس محترم جمهور و وزیر خارجه ما اصلاً به آن پرداخته نشد.
در پایان بار دیگر فرصت را غنیمت شمرده و رفتار مؤمنانه، مردم دارانه و هوشمندانه پرویز پرستویی را تحسین کرده و قدر می‌نهیم.