به گزارش قدس آنلاین به نقل از خبرگزاری جهان، تلاش سه ساله و شبانه روزی محمدرضا عارف برای تصاحب کرسی ریاست مجلس در حالی شکست خورد که خود او نیز در فرآیند رای گیری در صحن مجلس شورای اسلامی با اختلاف حدود 70 رای از علی لاریجانی عقب ماند تا ناکام و مغموم این روزهای بهارستان لقب گیرد.

فاز دوم عملیات اصلاح طلبان نیز تا اینجا تنها به تصاحب دو کرسی نائب رئیسی مجلس ختم شده و محمدرضا عارف نیز تمایل خاصی برای در اختیار گرفتن ریاست یکی از کمیسیون های مهم مجلس ندارد.

شواهد همه و همه از بی میلی عارف برای تصدی ریاست مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی یا حتی کمیسیون های اصل 90 و سیاست خارجی و امنیت ملی حکایت دارد.

مرد شکست خورده اصلاحات در لابی ها اما با اعلام این خبر که علاقه دارد به کمیسیون آموزش برود، همه را شگفت زده کرد. گویا یکی از کم توجه ترین کمیسیون های مجلس قرار است صندلی دوم محمدرضا عارف بعد از صندلی سبز صحن علنی باشد.

بعد از اظهار نظر عارف در مورد رفتن به کمیسیون آموزش، سهیلا جلودارزاده دیگر نماینده لیست امید تهران، در مصاحبه ای گفت: ریاست مرکز پژوهشهای مجلس به عارف هم پیشنهاد شده که البته او هنوز نظرش را در این باره اعلام نکرده است.

اما بهروز نعمتی نماینده دیگر لیست امید در تهران و دوست نزدیک کاظم جلالی، رئیس فعلی مرکز پژوهشها، با اشاره به گمانه زنی های اخیر درباره ریاست محمدرضا عارف بر مرکز پژوهشهای مجلس، گفت: بنده هم این شایعات را در رسانه ها دیده‌ام.

وی درباره گزینه‌های احتمالی ریاست مرکز پژوهشها تصریح کرد: تاکنون درباره ریاست مرکز پژوهشها در مجلس بحثی مطرح نشده است و گزینه احتمالی وجود ندارد.

وی در پاسخ به سوالی درباره اینکه آیا کاظم جلالی در پست ریاست مرکز پژوهشها ابقا می‌شود یا خیر؟ افزود: با توجه به عملکرد وی احتمالا او در این پست باقی می‌ماند.

مهرداد لاهوتی نماینده لاهیجان هم درباره ابقا شدن جلالی در پست ریاست مرکز پژوهشهای مجلس گفت: آقای جلالی عملکرد خوبی در دوره قبلی داشت و حتما وی رئیس مرکز پژوهشهای مجلس می‌شود.

نماینده مردم لنگرود با اشاره به اینکه به عارف در این زمینه پیشنهادی نشده است، تصریح کرد:  آقای عارف نیز رغبتی به ریاست مرکز پژوهشها ندارد.

همه اظهارات بالا نشان از آن دارد که عارف بعد از سنجش وزن خود در انتخابات ریاست مجلس به خوبی به درک این نکته رسیده که حتی در لیست امید تهران نیز دربست مورد تائید نبوده و هم قطاران او در این لیست نیز، به فکر گزینه دیگری برای مرکز پژوهش ها هستند.

عارف و خاطره انتخابات 92

اخبار جست و گریخته از انتخابات ریاست جمهوری یازدهم و روند انصراف محمدرضا عارف حکایت از آن دارد که جمعی از اصلاح طلبان شاخص تا ساعت چهار بامداد روزی که خبر کنار کشیدن او رسانه ای شد، سعی در قانع نمودن او برای این امر مهم داشتند تا شرایط برای رای آوری حسن روحانی مهیا شود.

عارف در نهان و آشکار گله مندی خود از پروسه انصراف را در چند روز مانده به رای گیری اعلام نموده و شاید عدم پیشنهاد معاون اولی در دولت روحانی نیز موجب گردید وی به پیروزی بهتر در مجلس دهم فکر کند و از فردای روز انتخابات کفش آهنین خود را برای گرفتن کرسی مجلس و همچنین هدف دورتر، ریاست مجلس جزم کرد، ولی نتیجه آن چیزی نبود جز شکست با فاصله از علی لاریجانی.

مکانیزم انتخابات ریاست مجلس

انتخابات ریاست مجلس اگر چه مستقیما با رای مردم نیست ولی به واسطه منتخبان ملت شکل می گیرد و نوعی رای غیر مستقیم مردم در انتخاب ریاست مجلس دخیل است.

محمدرضا عارف بعد از 7 اسفند نیز تلاش های بی امان خود را برای کسب کرسی های باقی مانده مجلس در مرحله دوم انتخابات به نفع لیست امید، انجام داد و امیدوار بود که بتواند نامزدهای اصلاح طلبان را با حضور در شهرهای آنان هر چه بیشتر برای رای آوری کمک کند و نتیجه آن را در روز رای گیری برای ریاست مجلس، ببیند.

اما کم تعداد بودن نمایندگان لیست امید و نبود قدرت لابی گری در حد و اندازه علی لاریجانی موجب گردید روز رای گیری خاطره تلخی برای عارف رقم بخورد و تنها 103 رای را بدست آورد تا ناکام شاخص دو انتخابات مهم باشد.

عدم تمایل عارف برای ریاست مرکز پژوهش ها یا دیگر کمیسیون های مهم و سازمان های زیر مجموعه مجلس بیش از آنکه نشانه ناامیدی عارف از آینده سیاسی خود باشد، حکایت از آن دارد که او در پس ذهن خود در حال مهیا شدن برای قرار گرفتن در معرض رای مستقیم مردم در سال 96 است.

او با توجه به سابقه انتخابات 7 اسفند در تهران براورد می کند با رای مستقیم مردم بهتر می شود کار کرد تا با مکانیزهای سیاسی و لابی گری ها.