به گزارش قدس آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران ، سخنگوی دانشجویانی که در نوامبر 1979 (آبان 1357) با تسخیر سفارت آمریکا در ایران، به افشاگری درمورد اسناد محرمانه سیا پرداختند، معتقد است آنها "ویکیلیکس" زمان خود بودند.
هر سال در روز سوم یا چهارم نوامبر (13 آبان)، مردم ایران تسخیر 444 روزه سفارت آمریکا در تهران را جشن میگیرند. معصومه ابتکار که اکنون معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست ایران است، در آن زمان یک دانشجوی پزشکی 20 ساله بود که در رسانههای بینالمللی با نام "ماری" شناخته میشد و به دلیل تسلط فوقالعادهاش به زبان انگلیسی، به یک چهره بینالمللی تبدیل شده بود.
وی که در آن زمان یکی از فاتحان اصلی سفارت آمریکا و سخنگوی این جریان بود، اکنون پس از گذشت نزدیک به 4 دهه همچنان از عمل خود دفاع میکند و انتشار هزاران سند محرمانه سیا - که برخی از آنها تا حد امکان خرد شده بود اما به دست دانشجویان دوباره به هم چسبانده شد - را یکی از افتخارات گذشته خود میداند.
ابتکار در آستانه سالگرد تصرف سفارتخانه آمریکا در ایران در گفتگو با خبرگزاری فرانس پرس، انتشار اسناد محرمانه سیا در سال 1979 را مشابه اقدامات امروز سایت افشاگر ویکیلیکس عنوان کرد و گفت دانشجویان حملهکننده به سفارت آمریکا "ویکیلیکس" زمان خود بودند.
اسناد به دست آمده از سفارت آمریکا در تهران نشان داد سیا قصد اجیر کردن سیاستمداران لیبرالی مانند ابوالحسن بنیصدر را داشت که پس از چندی اولین رئیس جمهورِ بعد از انقلاب ایران شد. وجود این اسناد باعث شد که او در نهایت از ایران فرار کند.
ابتکار همچنین در مصاحبه با خبرگزاری فرانس پرس گفت برخی از این اسناد نشان میداد واشینگتن در آن مقطع در حال برنامهریزی برای سرکوب یا تغییر مسیر قیامهای مردمی در سراسر جهان بود.
وی تسخیر سفارت آمریکا در ایران را یک نقطه عطف مهم در سیاست جهان میداند و همچنان از آن دفاع میکند. رئیس سازمان حفاظت محیط زیست ایران میگوید در آن زمان در میان دانشجویان این باور وجود داشت که واشینگتن در حال برنامهریزی برای یک کودتای دیگر و سرنگونی انقلاب اسلامی جوان و شکننده آنهاست و اسناد محرمانهای که در این سفارتخانه کشف شد نیز سوء ظن آنها را تایید کرد.
۱۲ آبان ۱۳۹۵ - ۲۳:۵۵
کد خبر: 471333
رئیس سازمان حفاظت محیط زیست به مناسبت 13 آبان مصاحبهای را با موضوع تسخیر لانه جاسوسی آمریکا با خبرگزاری فرانس پرس انجام داد.
نظر شما