به گزارش قدس آنلاین به نقل از تبیان :

دلسوزی فزاینده پیامبر برای اصلاح امت

پس از رسول گرامی اسلام، خداوند متعال برای هدایت بشریت دوازده نفر از فرزندان او را به عنوان امام منصوب کرده است تا با پیروی از ایشان جامعه نیل به کمال و رستگاری یابد. حضرت محمد صلی الله علیه و آله به شدت نگران ایمان امت خویش بود. در چند آیه قرآن به نگرانی بسیار زیاد پیامبر برای هدایت مردم اشاره شده است: «لَقَد جاءَکُم رَسولٌ مِن أَنفُسِکُم عَزیزٌ عَلَیهِ ما عَنِتُّم حَریصٌ عَلَیکُم بِالمُومِنینَ رَءوفٌ رَحیمٌ» به یقین، رسولی از خود شما به سویتان آمد که رنج های شما بر او سخت است و اصرار بر هدایت شما دارد و نسبت به مومنان، رئوف و مهربان است!» (توبه، آیه 128) خداوند متعال خطاب به پیامبر می فرماید: «لَعَلَّکَ بَاخِعٌ نَفْسَکَ أَلَّا یَکُونُوا مُوْمِنِینَ» گوئی می خواهی جان خود را از شدت اندوه از دست دهی بخاطر اینکه آنها ایمان نمی آورند. (شعرا، آیه 3) و در جای دیگر می فرماید: «فَلَعَلَّکَ بَاخِعٌ نَفْسَکَ عَلَی آثَارِهِمْ إِنْ لَمْ یُوْمِنُوا بِهَذَا الْحَدِیثِ أَسَفًا» شاید اگر به این سخن ایمان نیاورند تو جان خود را از اندوه در پیگیری [کار]شان تباه کنی. (کهف، آیه 6)

حاضرم خودم و اهل بیتم را قربانی هدایت مردم کنم

حضرت محمد صلی الله علیه و آله به شدت نگران ایمان امت خویش بود. در چند آیه قرآن به نگرانی بسیار زیاد پیامبر برای هدایت مردم اشاره شده است: «لَقَد جاءَکُم رَسولٌ مِن أَنفُسِکُم عَزیزٌ عَلَیهِ ما عَنِتُّم حَریصٌ عَلَیکُم بِالمُومِنینَ رَءوفٌ رَحیمٌ»

شاید اغراق نباشد اگر بگوییم که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله جان خود و اهل بیت خویش را فدا کرد تا انسان ها هدایت گردند. برای رهایی از جهالت و ضلالت امت خویش، حاضر شد جان خویش و فرزندانش را فدا نماید تا حقانیت اسلام را به گوش دل های پاک سرشت برساند. به عنوان موید این مطلب به سراغ فراز مشهوری از زیارت أربعین امام حسین علیه السلام می رویم که خطاب به پروردگار عرض می کنیم: «بَذَلَ مُهجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبادَکَ مِنَ الجَهالَهِ وَ حِیرَهِ الضَّلالَه» خدایا حسین بن علی (علیهماالسلام) خون جگرش را در راه تو بخشید تا بندگانت از نادانی و سرگردانی در بیراهه نجات دهد.

فرزند رسول خدا را مظلومانه کشتند

مهمترین هتک حرمتی که در کربلا اتفاق افتاد، ظلم به امام و حجت خدا حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام بود. آری! حسین نیز باید عاشقانه به مسلخ برود تا از ضلالت زمانه پرده برداری نماید و این بزرگترین ظلم بشریت است. ائمه اطهاری که همچون رسول مکرم صلی الله علیه و آله مظهر رحمت الهی هستند. فرزندان پیامبری که برای هدایتگری جامعه همچون جد بزرگوارشان نگران ایمان آوردن انسان ها بودند و در نهایت عطوفت و رافت با امت پیامبر رفتار می کردند، مستحق این همه ظلم نبودند و این بزرگترین جرم بشریت است. امام حسین علیه السلام در روز عاشورا هنگام مواجهه با انبوه دشمن با اینکه می دید دشمن به تمام معنا آماده جنگ است و حتی از رسیدن آب به اردوگاه و اطفال آن حضرت جلوگیری نموده است و دقیقه شماری می کند که با کوچک ترین اشاره ای حمله را آغاز کند، از اندرز و نصیحت و بیدار سازی دشمن دست بر نداشت و با وجود هلهله کردن و هیاهوی لشکر، خطبه طولانی برای دشمن ایراد کرد. (سخنان امام حسین ازمدینه تا کربلا، ص 219) امام حتی از موعظه و نصیحت عمر سعد و شمر بن ذی الجوشن نیز خودداری نکرد.

در روز عاشورا، در دیداری که با عمر سعد بین صفوف دو لشکر داشت، فرمود: وای بر تو ای پسر سعد آیا از خدایی که به سوی او باز می گردی، نمی ترسی؟ آیا با اینکه می دانی من پسر چه کسی هستم، با من می جنگی؟ قوم را رها کن و با من باش تا به خداوند متعال نزدیک شوی.

آیا ما ظالم هستیم؟!

شاید اغراق نباشد اگر بگوییم که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله جان خود و اهل بیت خویش را فدا کرد تا انسان ها هدایت گردند. برای رهایی از جهالت و ضلالت امت خویش، حاضر شد خون خویش و فرزندانش را فدا نماید تا با به رخ کشیدن مظلومیت اهل بیت، حقانیت اسلام را به گوش دل های پاک سرشت برساند

آیا ما ظالم هستیم؟! آیا ما نیز به ولیّ خدا ظلم می کنیم! بزرگترین ظلم معصیت و نافرمانی ولی خداست. ظلم صرف قتل نیست، بلکه عدم تبعیت از امام، مصداق ظلم است. زخم زدن فقط با شمشیر نیست، بلکه معصیت ما نوعی زخم بر امام است. زمانیکه حضرت آدم و حوا از خوردن میوه درخت نهی شدند، گفته شد اگر سرپیچی کنید از ظالمین خواهید بود. «وَ یَا آدَمُ اسْکُنْ أَنْتَ وَزَوْجُکَ الْجَنَّةَ فَکُلَا مِنْ حَیْثُ شِئْتُمَا وَلَا تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَکُونَا مِنَ الظَّالِمِینَ» و ای آدم تو و همسرت در بهشت ساکن شوید و از هر جا که خواستید بخورید اما به این درخت نزدیک نشوید که از ستمکاران خواهید شد.(اعراف، آیه 19) ما نیز با معصیت خود به نوعی نسبت به امام زمان ظلم می کنیم. رسول اکرم برای هدایت ما حرص می خورد، فرزندش حسین در کربلا به فجیع ترین وضع کشته شد، دیگر فرزندانش نیز به شهادت رسیدند تا ما مومن باشیم ولی هنوز معصیت می کنیم و این ظلم به امام زمان و اجداد طاهرین اوست!

گنهکار ظالم است و امام زمان مظلوم

یا للعجب! رسول مان حضرت محمد صلی الله علیه و آله نگران هدایت نشدن فرد فرد امت خویش است. فرزندش حسین علیه السلام با خانواده و یارانش به قربانگاه رفت تا امروز سبب هدایت ما گردد. هنوز فرزندش حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه با کمال محبت و رافت در پی نجات ماست و هنوز ظلم ما به خاندان عترت و طهارت علیهم السلام ادامه دارد. اما امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) نگران عاقبت ماست و برای بخشش ما دعا می کند.

گناه و معصیت انسان ها همچون تیری بر قلب فرزند عزیز فاطمه علیهماالسلام زخم ایجاد می نماید. حضرت مهدی علیه السلام می فرماید: «قَدْ آذانا جُهَلاءُ الشّیعَةِ وَ حُمَقاوُهُمْ، وَ مَنْ دینُهُ جَناحُ الْبَعُوضَةِ أَرْجَحُ مِنْهُ» حضرت مهدی(علیه السلام) به محمّد بن علی بن هلال کرخی فرموده اند: نادانان و کم خردان شیعه و کسانی که بال پشه از دینداری آنان محکمتر است، ما را آزردند. (بحارالانوار،ج 25،ص267) و به شیعیان توصیه می کنند. «فَلْیَعْمَلْ کُلُّ امْرِء مِنْکُمْ بِما یُقَرَّبُ بِهِ مِنْ مَحَبَّتِنا، وَلْیَتَجَنَّبْ ما یُدْنیهِ مِنْ کَراهِیَّتِنا وَ سَخَطِنا» هر یک از شما باید به آنچه که او را به دوستی ما نزدیک می سازد، عمل کند و از آنچه که خوشایند ما نبوده و خشم ما در آن است، دوری گزیند. (بحار الانوار،ج 53،ص176)

همچنین فرموده است، نتیجه ایمان و ثبات قدم این است که با تحقق ظهور و قیام جهانی، توفیق دیدار و ملاقات امام مان را پیدا خواهیم کرد. «لَوْ أَنَّ أَشْیاعَنا وَفَّقَهُمُ اللّهُ لِطاعَتِهِ عَلَی اجْتِماع مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیْهِمْ لَما تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیُمْنُ بِلِقائِنا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعادَةُ بِمُشاهَدَتِنا» اگر شیعیان ما    که خداوند آنها را به طاعت و بندگی خویش موفّق بدارد، در وفای به عهد و پیمان الهی اتّحاد و اتّفاق می داشتند و عهد و پیمان را محترم می شمردند، سعادت دیدار ما به تأخیر نمی افتاد و زودتر به سعادت دیدار ما نائل می شدند. (بحار الانوار،ج 53،ص177)

خلاصه سخن:

فرزندان پیامبری که برای هدایتگری جامعه همچون جد بزرگوارشان برای ایمان آوردن انسان ها نهایت از خودگذشتی را انجام می دادند و در نهایت عطوفت و رافت رفتار می کردند، مستحق این همه ظلم نبودن و امروز فرزندش حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه نیز با کمال محبت و رافت در پی نجات ماست و هنوز ظلم ما، که همان گناهان ما است به خاندان عترت و طهارت علیهم السلام ادامه دارد.