قدس آنلاین- رقیه توسلی: گاهی پیشینیان برایت کاری می کنند کارستان. عشق را، برایت به میراث می گذارند و اجازه می دهند ردپای رستگاری و سعادت را در زندگی ات پیدا کنی و بشوی مرحوم "نوابه فقیهان". واقف شاخصِ مازندرانی.

آنوقت، هم حیات حسنه ای را برای خود رقم بزنی و هم، دست آیندگان و گذشتگانت را بگیری با تقوا، معرفت و بندگی.

مرحوم فقیهان، تحت تاثیر نگرش دینی مادرشان که در سال ۵۷ مدرسه ای را در شهر جویبار بنا کرده و وقف می کند، بزرگ می شود. در خانه ای که بذر بذل، در نهاد فرزندان کاشته می شود و درسِ احسان و نیکوکاری سرلوحه امور است.

چنانچه تحت تاثیر همین تربیت اسلامی، ایشان هم، همه عمر دغدغه معیشت مردم را داشت و در نوعدوستی زبانزد بود.

روزمره شان در رسیدگی به نیازمندان و ایتام و بیمارن صعب العلاج می گذشت و در همه حال از مشکلات و تنگناهای اطرافیانش باخبر بود و در دامانش، شهید بزرگوار، ذات الله توکلی را به رشد و نمو رساند.

واقعاً باید به اکتساب و به انتخاب هایمان بها بدهیم. فکری بکنیم برای راهی که در پیش داریم و از کنار عاشقانی چون این بانوی جویباری که میلیاردها دارایی شان را صرف امور مذهبی و درمانی انسان ها می کنند، ساده عبور نکنیم.

تعمق کنیم در وقف، در باورِ وقف و در روایتی که حضرت رسول(ص) آنجا می فرمایند: وقف جاودانه تان می سازد. در سرگذشت واقفانی چون نوابه فقیهان که در آزمونِ سخاوت و نیکوکاری، اندوخته هایشان را سرِ دست می گیرند و در معامله با خدا، مکثی ندارند و زندگی شان جز تسلیم و رضا و قناعت و عشق نیست.