به گزارش "قدس آنلاین" به نقل از خبرگزاری شبستان؛ "بیروت پرس" در مقاله ای به قلم "عمر معریونی" نوشت: سوریه با وجود تغییرات ریشه ای و قابل پیش بینی ناشی از جنگ های حلب و جنگ هایی که برای گسترش امنیت در اطراف این شهر رخ خواهد داد، باز هم تاکنون و تا دراز مدت درگیر باقی خواهد ماند و این موضوعی است که تمام احزاب منطقه ای و بین المللی پیامدها و نتایج آن را علیرغم عدم پذیرش آنان در قطعیت پیروزی دولت سوریه و تمایل به ادامه جنگ بدان اعتراف می کنند. بازتاب این امر را می توان در اقدام آمریکا برای رفع محدودیت های ارسال سلاح به متحدان خود برای مبارزه با تروریسم مشاهده نمود.

«اوباما» نه تنها دولت سوریه را به عنوان شریکی در مبارزه با تروریسم به شمار نمی اورد، بلکه بر تروریسم بودن آن تاکید داشته و تمام تلاش خود را برای جلوگیری از تحقق پیروزی های ارتش سوریه به کار می گیرد.

لغو محدودیت در  زمینه واردات سلاح برای مخالفان به اصطلاح میانه رو به طور مستقیم بر جنگ حلب تاثیر نمی گذارد، اما وضعیت برخی گروهها را در مرحله بعد تقویت کرده و سلاح های ارسالی آمریکا را در نهایت در دست جبهه النصره و دیگر گروههای تروریستی قرار می دهد، آن چنانکه در گذشته نیز چنین شد.  

«باراک اوباما» می داند که تاثیر در نبرد حلب دیگر ممکن نیست؛ ولی در همین حین معتقد است که امریکا به تاثیر بر جنگ های منطقه شرقی و به ویژه در جبهه جنوبی است. بنا بر این باید با ترکیه که دست در دست تروریسم دارد، مشارکت کند البته اگر به هر کدام فرصت تاثیر در مبارزه فراگیر دست دهد به ویژه در دو شهر «الباب» و «تدمر»، برای حفظ منافع خود فشارهای فراوانی را اعمال خواهند کرد.

پس از حصول نتایج جنگ های نواحی شرقی شهر حلب، ترکیه بیش از هر کشور دیگری می داند که تنها امید آن برای حفظ موقعیت خود از خلال سازش مورد انتظار، در عملکرد عملیات نظامی جبهه شهر «الباب» تجسم می یابد و این امری است که در صورت تحقق، یک مبارزه مستقیم با روسیه و تجاوز از خطوط قرمز تعیین شده است مگر اینکه یک تفاهم روسی- ترکی در مورد برخی جزئیات مرتبط با جنگ حلب و نتایج آن حاصل شود، به ویژه اینکه ترکیه اعلام کرده است حضور نیروهای نظامی این کشور در سوریه فقط و فقط برای مبارزه با تروریسم است نه هدفی دیگر.

اظهارات ترکیه ممکن است خدعه و مانورهایی باشد که ما را به سیاست ترکیه ارجاع می دهد، سیاستی که بسیاری از مقامات ترکیه بر این باور هستند که در دو شهر «حلب» و «موصل» متحمل خسارت شدند و اکنون برای جبران این خسارت ها باید سیاست خود را عوض کنند تا منافع ترکیه حفظ شود. چه بسا سناریویی مشابه آنچه در شهر «طرابلس» و عقب نشینی نیروهای داعش در برابر نیروهای «درع الفرات» که مورد حمایت ترکیه بودند، را به نمایش گذارند.   

در شهر «پالمیرا» این امر به دو موضوع مرتبط می شود، نخست: به تسلط بر قسمت بیشتری از زمین های گاز پالمیرا در نتیجه خسارت های پی در پی گروه تروریستی داعش مربوط است و موضوع دوم در ارتباط با شکست دفاع ارتش سوریه و متحدان آن در شهر «پالمیرا» قرار دارد. کلید تسلط دوباره بر این زمین ها در نبرد منطقه شرقی و به طور خاص در نبرد «رقه» نهفته است که به تمایل آمریکا در جلوگیری از ارتش سوریه در تاثیر بر این نبرد  و به تبع آن به خواست ترکیه وابسته است.

به نظر می رسد ارتش سوریه آماده جنگ در نواحی شرقی نیست و آمریکا و ترکیه از این موضوع آگاه هستند به همین جهت تحریک جنگ در دو شهر «الباب» و «پالمیرا» به نظر محصول عملکرد آمریکا و ترکیه باشد تا ارتش سوریه را وادار به عقب نشینی کنند.

آنچه اتفاق افتاده و خواهد افتاد همیشه در راستای منافع آمریکا و ترکیه نخواهد بود؛ اما حتما بر روند این جنگ ها تاثیر خواهند گذاشت. هر چند که من معتقد هستم نتایج جنگ حلب فراتر از دسترس آمریکا و ترکیه خواهد بود، به گونه ای که ارتش سوریه در کوتاه مدت زمینه را به نفع خود برای ورورد به جنگ های بیشتر در «ادلب» و پیشروی گام به گام در دو جبهه شرقی و جنوبی فراهم خواهد کرد.