به گزارش قدس آنلاین، عباد طیبی سیف کتی با بیان اینکه ناآگاهی افراد جامعه از این موضوع که جنگل های شمال کشور یک منبع و ذخیره ژنتیک محسوب می شوند و منحصر به فرد هستند، گفت: غفلت رسانه ها از فرهنگ سازی در این مورد منجر به از دست دادن بخش عظیمی از این سرمایه ملی شده است. بهره
برداری غیر اصولی از جنگل ها با اخذ پروانه یا بدون آن مهم ترین عاملی است که منجر به تخریب جنگل های شمال کشور شده است.
این فعال زیست محیطی در ارتباط با بهره برداری غیر اصولی یادآور شد: افراد نا آگاه درختان را از ریشه قطع کرده اند یا بدون توجه به "توسعه پایدار" به جای آنکه سالانه ۳.۲ میلیون متر مکعب از جنگل های هیرکانی برداشت نکنند ۲برابر این رقم درختان را قطع کرده اند که فراتر از حد طبیعی درختان برای بازسازی است.
طیبی تغییر کاربری اراضی جنگلی را خطری جدی دانست و گفت: تغییر کاربری جنگل ها برای تبدیل آنها به آپارتمان یا اراضی کشاورزی نفع آنی در پی دارد. قطع درختان جنگلی کهنسال توسط قاچاقچیان برای صدور به خارج یا فروش به کارخانه های چوب بری و تراورس سازی علاوه بر اینکه هیچ گونه توجیه اقتصادی ندارد
منجر به تغییرات مخرب در اکوسیستم می شود.
این فعال زیست محیطی یکی از عوامل کاهش جنگل های شمال را در سال های اخیر، ایجاد حریق عمدی توسط عوامل سودجو یا آتش سوزی های غیر عمدی که هنگام تفرج و گردش توسط برخی از خانوارها صورت گرفته است دانست.
وی تصریح کرد: در سال های اخیر جاده سازی یا احداث راه برای انتقال گاز به روستاها در تخریب جنگل ها تأثیر داشته است.
عبادی با اشاره به اینکه جنگل های هیرکانی شمال کشور قدمت چندین هزارساله دارد، گفت: کارشناسان جنگلداری جمهوری آذربایجان که به خوبی به اهمیت این گنجینه های طبیعی در توسعه صنعت اکوتوریسم آشنایی دارند حدود ۱۰ سال پیش ۳۱ تیر ۱۳۸۵ درصدد برآمدند که جنگل‌های هیرکانی را به نام خود در سازمان
یونسکو ثبت کنند، اما خوشبختانه یونسکو این درخواست را نپذیرفت زیرا جمهوری آذریجان تنها ۱درصد مساحت این جنگل ها یعنی حدود ۲۰ هزار هکتار آن را در اختیار دارد، اما در ایران متأسفانه از این میراث گرانبها و منحصر به فرد طی چند دهه اخیر به نحو شایسته ای صیانت نشده است، مساحت این جنگل ها که از بقایای
دوران سوم زمین شناسی (دوره ژوراسیک) محسوب می شوند با ۴۷ درصد کاهش از آغاز قرن حاضر نشان از بی توجهی به حراست از این جنگل های منحصر بفرد دارد.
نظر شما