دکتر رضا فدایی در گفت و گو با قدس آنلاین گفت: چندین شهرستان در استان اصفهان از جمله شهرستان های اصفهان، برخوار، اردستان، نطنز، شاهین شهر از گذشته های دور آلوده به بیماری سالک بوده اند و هر ساله تعدادی از موارد این بیماری گزارش می شود.

وی اضافه کرد: این بیماری ذاتی نوسان دارد و هر سه تا ۵ سال آمار شیوع آن به یکباره افزایش می یابد و بعد دوباره روند نزولی پیدا می کند.

مسؤل بیماری های واگیر دانشگاه علوم پزشکی اصفهان اظهارکرد: این کم و زیاد شدن ها در ذات بیماری سالک وجود دارد اما در سال ۹۵ خوشبختانه موارد بیماری سالک در شهرستان های نام برده بین ۶۰ تا ۷۰ درصد کاهش پیدا کرد و از حدود ۱۷۰۰ مورد در سال گذشته به کمتر از ۱۰۰۰ مورد در سال جاری رسیده است.

وی خاطرنشان کرد: در سال های قبل حتی سالانه ۵ هزار مورد از بیماری سالک گزارش می شد که با اجرای برنامه های ویژه و افزایش آگاهی مردم شاهد کاهش قابل ملاحظه ای در تعداد مبتلایان به سالک هستیم.

فدایی با اشاره به اینکه در استان اصفهان عمده سالک موسوم به «سالک روستایی» است، گفت: سالک به جنس خاک، اقلیم، پوشش گیاهی و نوع پشه ها بستگی دارد.

وی تصریح کرد: ریشه کن کردن این بیماری ممکن نیست و تنها می توان آن را کنترل کردکه خوشبختانه از سال ۸۷ تاکنون دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با حمایت استانداری اصفهان فعالیت های خوبی برای کنترل سالک انجام داده است.

مسؤل بیماری های واگیر دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از جمله این اقدامات را طعمه گذاری در مخازن بیماری که همان لانه های موش هستند و افزایش سطح آگاهی مردم که چگونه خود را از گزیده شدن محافظت کنند، خواند.

وی ادامه داد: با توجه به اینکه گزش پشه بیشتر در ماه های اردیبهشت و آبان و زمان غروب آفتاب تا طلوع صبح فردا اتفاق می افتد، به مردم ساکن در مناطق سالک خیز توصیه می در ساعات غروب کودکان خود را کمتر از محیط منزل خارج کنند، لباس های آستین دار بپوشند، از داروخانه اقلامی که برای دفع پشه هستند استفاده کرده و به پوست خود بمالند، گوشه خانه ها را حشره کش بپاشند و در اطراف منازل پسماندهای خشک و تر نریزند زیرا این پسماندها منبع تکثیر موش و پشه خواهند شد و دردسرهای آن گریبان خودشان را خواهد گرفت.

به گزارش خبرنگار قدس آنلاین، سالک در ایران در بسیاری از نقاط وجود داشته است به طوری که در استان‌های گلستان، سمنان، اصفهان، ‌یزد، کرمان، فارس، ‌هرمزگان، بوشهر، اهواز، ایلام و سیستان و بلوچستان شیوع بالایی دارد و سالانه بالغ بر ۲۰ هزار مورد مبتلا به سالک در کشور ثبت و گزارش می‌شود.

عامل سالک یک انگل بنام «لیشمانیا» است که درون سلول های بیگانه خوار پوست تکثیر می یابد، این انگل در پوست انسان، سگ و جوندگان آلوده وجود دارد و پس از خون خواری پشه خاکی از زخم های سالک این انگل در بدن پشه خاکی تکثیر یافته و پس از خون خواری مجدد پشه خاکی، به پوست فرد سالم راه می یابد و آنها را مبتلا می کند