سیدمصطفی حسینی راد: در بحث اشتغال و کارآفرینی، یکی از دو بالی که منجر به پرواز و موفقیت کارآفرینان و تولیدکنندگان می‌شود، حمایت دولت و تسهیل قوانین است. این درست است که عزم، پشتکار، اراده و ذهنِ خلاق مهم‌ترین عامل در بنیان نهادن یک کسب و کار و پیشرفت یک کارآفرین است، اما باید پذیرفت که این بال پرواز اگر همراه با حمایت‌های دولتی و باز کردن فضا و زدودن دست اندازها از سوی دولت باشد، منجر به اوج‌های بالاتری می‌شود.

از هر کارآفرینی که بپرسید عامل اصلی موفقیت شما چه بوده، به «تلاش و اراده» اشاره می‌کند، اما بی‌درنگ می‌گوید، اگر حمایت‌های دولت هم وجود داشت، من این راه را خیلی سریع‌تر می‌پیمودم و امروز در شرایط بهتری قرار داشتم و شمار بیشتری از نیروها را مشغول به کار کرده بودم.

چه بسیار کارآفرینانی که در پیچ و خم مشکلات مالی یا هزارتوی دست و پاگیر «بروکراسی» گرفتار شده‌اند و در عین داشتن ایده‌های خوب و کاربردی و توانایی‌های مدیریتی، از چرخه تولید حذف شده‌اند و چه بسیار کارآفرینانی که کار خود را با عزم و اراده، بخوبی آغاز کرده‌اند و در ابتدای راه نیز موفق بوده‌اند، اما در ادامه راه به دلیل همین مشکلات بروکراتیک و عمل نکردن دولت به تعهدات خود، یا از ادامه راه باز مانده و نیروهایشان بیکار شده‌اند و یا اکنون زیر بار مشکلات با نیم یا یک سوم ظرفیت تولیدی خود فعالیت می‌کنند.

در قانون هدفمندی یارانه‌ها مقرر شده که ۳۰درصد درآمدهای حاصل از حامل‌های انرژی به بخش تولید اختصاص یابد و در قالب تسهیلات، به شرکت‌های تولیدی پرداخت شود. متأسفانه این اتفاق در سال‌های گذشته رخ نداده است و دولت با این استدلال (بهانه) که حجم سنگین پرداخت یارانه نقدی، اجازه جدا کردن آن ۳۰درصد را برای بخش تولید نمی‌دهد، از زیر بار پرداخت این تسهیلات به بخش تولید شانه خالی کرده است. صرف نظر از اینکه دولت سیاست غیرشفافی در موضوع پرداخت یارانه نقدی دارد و از سویی می‌گوید، بد است و از سوی دیگر خودش با قطع آن مخالفت می‌کند، باید پذیرفت که «نقدینگی» به مثابه خون در بدن «تولید» و اقتصاد است و دولت نمی‌تواند انتظار داشته باشد که بخش تولید بدون جذب تسهیلات بانکی که حداقلش همان سهم ۳۰درصدی از حامل‌های انرژی است، بتواند به حیات خود ادامه دهد.

نتیجه نرسیدن این خون به بدن بیمارِ «تولید»، تعطیلی روزافزون واحدهای تولیدی و بیکار شدن نیروهای کار است که آسیب‌های گوناگونی را برای جامعه به همراه دارد. محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت و رئیس سازمان برنامه و بودجه سه شنبه شب در یک برنامه تلویزیونی گفت که چیزی از محل هدفمندی یارانه‌ها نمی‌ماند که به واحدهای تولیدی بدهیم. برخی دیگر از مسؤولان دولتی نیز مشکلات واحدهای تولیدی و دلایل تعطیلی آن‌ها را به دولت قبل مربوط می‌دانند، اما واقعیت این است که اکنون سکان اقتصاد کشور در دست دولت یازدهم است و این دولت باید به تولیدگران و کارآفرینانی که چرخ کارخانه‌ها و کارگاه‌هایشان به دلیل نبود سرمایه و تسهیلات از حرکت ایستاده، پاسخگو باشد.

کارشناسان معتقدند ۱۶هزار میلیارد تومان تسهیلاتی که دولت برای نجات واحدهای تولیدی از خطر نابودی در نظر گرفته، اصلاً تکافوی مشکلات ده‌ها هزار واحد تولیدی کشور را نمی‌کند و اگر بخواهیم «اقتصاد مقاومتی» را از مرحله شعار به مرحله عمل برسانیم، راهی جز حمایت از تولید داخلی و کارآفرین ایرانی نداریم.