در میان این ویرانی‌ها شاخه‌های درختان خشک «گز» چنان خانه‌ها را در آغوش گرفته‌اند که گویی آخرین نشانه های حیات هستند.

خشکسالی در سیستان و بلوچستان دیگر یک تهدید مقطعی نیست؛ بحرانی مزمن است که با مشکلات حق‌آبه تالاب هامون، کشاورزی و معیشت مردم را از بین رفته و موج گسترده‌ای از مهاجرت از روستاهای اطراف زابل را رقم زده است؛ بسیاری کوچ کرده‌اند و آنان که مانده‌اند، به‌تدریج از چرخه زندگی اجتماعی حذف می‌شوند.

امروز، خرابه‌های خانه‌ها و درختان گز خشکیده نشانه‌ ای از زیست فراموش‌شده‌اند؛ تصاویری که ثبت آن‌ها تلاشی است برای هشدار درباره سرنوشت روستاهایی که آرام و بی‌صدا خاموش می‌شوند.