به گزارش قدس آنلاین، آیت‎الله محی‌الدین حائری شیرازی صبح یکشنبه در درس تفسیر سوره یوسف در مدرسه امام کاظم(ع) اظهار کرد: سوره حمد در واقع کل قرآن است که سند این مسئله در آیه وَلَقَدْ آتَیْنَاکَ سَبْعًا مِنَ الْمَثَانِی وَالْقُرْآنَ الْعَظِیمَ بیان شده است.

وی افزود: منظور اصلی در سوره حمد الرحمن و الرحیم است؛ در نماز امام زمان(عج) ۱۰۰ بار «ایاک نعبد» بیان می‎کنیم زیرا مقدم «اهدنا الصراط المستقیم» است و صراط مستقیم هم همان امام زمان(عج) است؛ در سوره حمد نیز آنچه هست مقدمه این دو کلمه بوده که در قرآن بارها و بارها تکرار شده است.

استاد اخلاق حوزه اضافه کرد: توحید در استعانت باید اصلاح شود تا حجاب ما نسبت به امام زمان(عج) برطرف شود، تمام کسانی که در خواب و بیداری به محضر حضرت رسیدند به میزان عبور از این شرک‎ها و حجاب‎ها، نزدیکی بیشتر به امام پیدا کردند.

آیت‌الله حائری شیرازی بیان کرد: خداوند دو رحمت دارد که نخستین مورد آن رحمت مقدماتی است که می‎توان آن را رحمت سرمایه‎ای دانست، ولی رحمت دوم را رحمت غایی گویند که باید به آن دست یافت در واقع رحمت اولیه داده می‎شود تا به رحمت دوم برسیم.

استاد اخلاق حوزه علمیه با بیان اینکه انبیا آمدند تا به ما بگویند رحمت رحمانی را چگونه به کار ببرید تا به رحمت رحیمی برسید، خاطرنشان کرد: رحمت رحمانی شهرت، اسم، عنوان، قدرت و محبوبیت است و پیامبران آمدند تا به ما بگویند که چگونه باید این رحمت مصرف شود تا به رحمت رحیمی برسیم.

وی با اشاره به حروف مقطعه ابتدای سوره «یوسف» گفت: در خصوص این حروف هر کسی چیزی به نظرش رسیده بیان کرده است اما هیچ‌کس در مورد حروف مقطعه ابتدای سوره یوسف نکته روشنی بیان نکرده است.

آیت‌الله حائری شیرازی اظهار کرد: خداوند می‌خواهد معلم اصلی قرآن را از مدعیان جدا کند، در اینجا خداوند می‎خواهد بین معلمان حقیقی قرآن و دیگران خط ممیزه بیان کند؛ رمز یک صندوق قیمتی را همیشه به محرم‌ترین نزدیکان خود می‎گوییم و نه دیگران و در اینجا هم خداوند بیان می‎کند کسانی که رمز اصلی قرآن را نمی‎دانید هر چه از کتاب متوجه شدید آن چنان بهادار نیست و باید معنی اصلی را از عالمان این رمز پرسید.

این استاد حوزه در پایان با انتقاد از نمره‌مداری در دروس حوزوی گفت: مشکل بزرگ طلاب امروز آن است که سیستم آموزشی غربی و دانشگاهی وارد حوزه شده و شاگردان بیشتر برای نمره درس می‎خوانند، یکی از دلایل حافظه قوی طلاب گذشته آن بود که آنها هیچ‌وقت برای نمره درس نمی‎خواندند و به همین خاطر این مسائل در ذهن ما باقی مانده است.