به گزارش قدس آنلاین به نقل از مهر، اکبر نبوی در تعریف سینمای دینی اظهار کرد: اگر اثری پس از اینکه مخاطب با آن روبرو شد و آن را دید، در درون او یک اتفاق رو به تعالی و رو به کمال و رشد را ایجاد کند، آن اثر دینی است؛ چون انسان برای کمال و تعالی خلق شده است. در نتیجه هر اثر هنری موسیقیایی، ادبی، نمایشی و هنر تجسمی، اگر این اتفاق رو به تعالی را ایجاد کند، آن اثر دینی محسوب می‌شود، حتی اگر کوچک‌ترین اشارات و ارجاعت ظاهری دینی هم نداشته باشد. 

وی افزود: از منظر برخی فیلم دینی یک محدوده تنگ و باریک است درحالیکه من اینگونه نمی‌بینم. دین یک گستره است که زندگی اجتماعی انسان را از بدو تولد تا زمان مرگ و پس از مرگ در برمی‌گیرد، امتداد دارد و یک فرآیند است.

این منتقد سینما ادامه داد: همچنین اغلب افراد سریال‌ها و فیلم‌های تاریخی مذهبی را مصداق تام فیلم دینی مطرح می‌کنند در حالی که این محدود کردن خود دین است. این افراد فیلمی مثل «روز واقعه» را دینی می‌دانند اما «نجات یافتگان» رسول ملا قلی‌پور را دینی نمی دانند و یا «روسری آبی» خانم بنی‌اعتماد را دینی نمی‌دانند در حالیکه آن فیلم هم دینی است. و یا «خانه دوست کجاست» مرحوم کیارستمی، همه از نظر من فیلم دینی اند. زیرا دین یک گستره است که موضوعات و عناوین متکثر و فوق‌العاده دامن‌گستر را در درون خود جای می‌دهد. 

وی در ادامه گفت: هر آنچه به انسان مربوط می‌شود اگر در یک ساحت پاک و منزه و اخلاقی و رو به تعالی مطرح شود، دینی است. اگر فیلمی رابطه عاشقانه پاک یک مرد و زن را تصویر کرد آیا دینی نیست؟ آیا اگر فیلمی رابطه لطیف و شاعرانه انسان با طبیعت را روایت کرد دینی نیست؟

نبوی تصریح کرد: بنابراین اگر فیلمی مبنای خود را بنیادهای متعالی اخلاقی قرار داد، از نظر من حتماً دینی  است. در نتیجه بسیاری از مضامین که در نگاه تنگ نظرانه بسیاری از افراد خارج از تعاریف فیلم دینی تعریف می شود، ازنظر من باید ‌آن ها را در گستره فیلم دینی دید.

وی با تأکید بر اینکه علی رغم گستردگی موضوع در سینمای دینی، با این حال این مخاطب است که تعیین می کند فیلم دینی است یا خیر، گفت: الزاماً کارگردان نمی‌تواند مدعی باشد. مخاطب باید جهان فیلم را دینی بداند. برخی فیلم ها ممکن است مدعی دین ورزی باشند ولی مطلقاً دینی نباشند و یا فیلمی که به ظاهر از مقدسات سخن می‌گوید الزاما فیلم دینی نیست. نمونه‌ها از این دست آثار کم نیستند. این مجموعه‌های مبتذل چند قسمتی که بعضی به نام فیلم دینی می‌سازند، چه ربطی به دین دارد؟ یک مشت شعارها که در حد یک یادداشت ژورنالیستی هم نیست. بنابراین ادعاها فیلم را دینی نمی‌کند. جهان معنایی اثر هست که اثر را دینی می‌کند. به عنوان مثال فیلم «روسری آبی» از یک عشق پاک سخن می‌گوید.

این منتقد سینما ادامه داد: من معتقدم روایت یک عشق پاک حتماً دینی است زیرا عشق امری است که متعلق به ساحت قدسی است. حتی عشق زمینی هم متعلق به عالم دیگری است. به همین دلیل وقتی از «نجات یافتگان» نام می‌برم،آن را یک فیلم دینی می‌دانم.