قدس آنلاین-گروه استان ها: غائله آمل، شهر هزار سنگر بهمن ماه در ایران اسلامی، تداعی کننده بهاری دلنشین وبا طراوت است و این بارنسیم آزادگی، شجاعت و عشق در ششم بهمن ماه ۱۳۶۰ ازخطه سرسبز و روح بخش شمال وزیدن گرفت.

منافقین دلخوش به حمایت نظام کمونیستی خارج از مرزها تصمیم داشتند تا ظرف مدت کوتاهی ارتباط شهر آمل را بعنوان ورودی اصلی استان مازندران از تهران قطع نمایند و به تدریج کل مناطق شمال ایران را از جامعه اسلامی جدا سازند.

منافقین با کینه ای که از تحولات ایران در سال ۱۳۵۷ به دل داشتند، با قرار دادن مقر خود در جنگلهای آمل به تمرینات سخت نظامی و چریکی پرداخته بودند تا به خیال خود بتوانند ضربه مهلکی به پیکره انقلاب وارد آورند.

در پی این هدف، سازمان کمونیستی در اوایل سال ۱۳۶۰ طی نشستهایی منافقین را به دو قسمت مجزا و پشتیبان یکدیگر تقسیم کرد. گروه 'اشرف دهقان' طرفدار جنگ چریکی شهری در کردستان استقرار یافت و گروه ارتش رهایی بخش به رهبری 'حرمتی پور' و 'عبدالرحیم صبوری' خواهان اعزام به جنگل و حرکت دهقانی بود.

از دید این سازمان، عملیات مسلحانه و استقرار در جنگل با اهداف و انگیزهای زیر شکل گرفته بود: افتتاح جبهه دوم مبارزه علیه نظام اسلامی جهت کمک به جبهه منافقین در کردستان - جنگ چریکی و نامنظم برای سرگرم کردن نیروهای انقلابی و ایجاد ارتش به اصطلاح خودشان مردمی - تصرف شهر آمل و برانگیختن مردم برای قیام مسلحانه علیه نظام اسلامی - در نهایت نابودی نظام جمهوری اسلامی و برپایی حاکمیت به اصطلاح انقلابی در پوشش نظام کمونیستی در پی این ایده منافقین با شناسایی منطقه، نیروهای خود را با هدف آمادگی برای شورش در تابستان ۱۳۶۰ در جنگل های شمال کشور مستقرکردند.

با توجه به اینکه مردم خطه شمال در جریان جنگ جهانی دوم، تجربه حضور بیگانگان را در منطقه داشتند و هنوز جنایات ددمنشانه و تجاوز کارانه آنها از یاد و خاطرشان محو نشده بود، از حضورمجدد آنها بیزار بودند.

مردم پس از آگاهی از استقرار نیروهای وابسته به بیگانگان، آرام نگرفتند و برای گرفتن اسلحه و کمک به نیروهای انتظامی شهر به مقر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مراجعه کردند تا با حرکتی خود جوش در کنار مدافعان نظام قرار گیرند و به مبارزه علیه هر گونه نفاق بپردازند.

به دلیل آنکه تحویل سلاح به مردم از سوی سپاه امکان نداشت، هر کس با هر وسیله ای از جمله چوب، بیل، سنگ و مانند آن خود را برای جهادی مقدس، که همانا دفاع ازآب و خاک و نظام اسلامی بود، مهیا کردند.

ظرف مدت کوتاهی مردم آمل با تمام وجود سپر دفاعی انقلاب اسلامی شدند و در مقابل گستاخی منافقین کوردل که به اشتباه مردم را حامی خود می دانستند؛ با مقاومت و ایستادگی شهر را تبدیل به میدان مبارزه کردند. در آن روز حماسی مردم آمل ظرف مدت ۱۰ ساعت با سرکوب کامل منافقین و متجاوزین به شهر، خاطره به یادماندنی از خود در تاریخ مبارزات مردم ایران به یادگار گذاشتند. شهروندان آمل با تقدیم ۴۰ شهید به انقلاب و میهن اسلامی، نماد و مصداق ایثار و سربدار واقعی شدند تا دشمنان بدانند همه جای ایران، جبهه دفاع مقدس است و در هر مکانی تجاوز به خاک ایران اسلامی بی پاسخ نمی ماند.

امام خمینی(ره) رهبر کبیر انقلاب اسلامی پس از این حماسه ضمن بیان تشکر از فداکاریهای مردم آمل در پیامی فرمودند: «شما ملاحظه فرمودید که این ها در داخل تبلیغات زیاد می‏کردند، به خارج هم که رفتند تبلیغات زیاد می‏کنند؛ به این که مردم در اختناق‏اند و خودشان همه مخالف‏اند با جمهوری اسلامی... همه آمال شان را به شمال دوخته بودند و بیشتر تبلیغات این بود که شمال دیگر تقریباً صددرصد مخالف با جمهوری اسلامی هستند. این ها همه ی قوای شان را جمع کردند و به آمل، آن حمله وحشیانه غافل گیرانه را کردند، به امید این که مردم آمل هم با آن ها هم دست بشوند و آمل را مرکز استان قرار بدهند و بعد مازندران و جاهای دیگر و رشت و همه ی جاها را بگیرند و جلو بروند.»

ایشان در ادامه یادآور شدند که «این ها به خیال خودشان با دست ملت می‏ خواستند ... حکومت را تغییر بدهند و بعد هم هرطوری که دل شان می‏خواهد عمل بکنند، مرتجعین را هم از بین ببرند! وقتی مواجه شدند با مخالفت مردم -،مهم مخالفت مردم بود که شکست خوردند و ما باید تشکر کنیم از شهر آمل و آن مردم فداکار که مع الأسف، عده‏ ای هم شهید دادند، لکن این مطلب را ثابت کردند که آن جایی که شما تمام آمال تان به آن جا بود با شما مخالفند؛ حالا شما می‏خواهید بیایید قم؟ می‏خواهید بیایید تهران، جاهای دیگر؟ حماسه آفرینی مردم شهر آمل به واسطه حضور بی دریغ آنها در میدان مبارزه و سنگر بندیهای خودجوش آنها در مقابل متجاوزین، موجب شد تا برای همیشه نام این شهر با عنوان «شهر هزار سنگر» در قاموس انقلاب اسلامی ایران ثبت شود.»