به گزارش قدس آنلاین به نقل از مهر، ۱۳ طبقه ساختمان آلومینیوم به همراه ۸۰۰ واحد تجاری‌اش نگران از عاقبتی هستند که پلاسکو را ویران کرد. سازنده‌شان یک نفر بوده و با فاصله دو سال پلاسکو زودتر ساخته شد. با این وجود همه نگاه‌ها بعد از پلاسکو به سمت ساختمان آلومینیوم چرخیده و با خود می‌گویند نکند ساختمان بعدی در خیابان جمهوری آلومینیوم باشد... آلومینیوم پارسال آتش گرفت. حریق ساعت ۵:۱۴ صبح روز جمعه سوم مهرماه گزارش و در ساعت ۸:۴۰ صبح مهار شد. خوشبختانه این حادثه به‌دلیل زمان رخ دادنش هیچ مصدومی نداشت؛ اما نشان می‌دهد احتمال خطر برای این ساختمان ۵۰ ساله هم وجود دارد. برای همین کسبه از این ماجرا نگرانند و به دنبال راه چاره‌اند. این را وقتی متوجه شدیم که کاغذ آچهاری روی در آسانسور چسبانده و روی آن نوشته بودند ساعت ۱۴ روز دهم بهمن‌ماه در طبقه دهم جلسه فوری برای کسبه، صاحبان سرقفلی و مدیریت برگزار می‌شود. قبل از آن که خودمان را به جلسه برسانیم سری به طبقات ساختمان زدیم و با تعدادی از کاسبانی که هنوز در مغازه‌هایشان بودند به گفت‌وگو پرداختیم که در ادامه بخوانید.
ساختمان آلومینیوم یکی از قدیمی‌ترین ساختمان‌هایی است که فروشگاه‌های آن به تعمیرگاه‌های ساعت و طبقات آن به مؤسسات کوچک اجاره داده شده. این ساختمان در زمان ساخت، سومین بنای بلندمرتبه و دارای آسانسور در ایران بود؛ اما حالا در میان ساختمان‌های بلند و کوتاه خیابان جمهوری گم شده و اگر آن را نشناسی باید بگردی تا به تابلوی ساختمان آلومینیوم برسی. ساختمانی که دیگر گرد پیری روی آن حسابی خودنمایی می‌کند و کثیفی نمای ساختمان بر تأثیر کهنه بودن آن اضافه کرده است. وقتی وارد آن بشوید متوجه خواهید شد که ساختمان حالت H مانندی دارد و به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم می‌شود که آسانسورهای آن هم مجزا هستند. راه رسیدن به طبقه دوم حیاط، پلکانی باریک است. برای رسیدن به باقی طبقات ساختمان که از زیر سقف توری نمایانند، باید از آسانسور استفاده کرد. البته اگر جانی در پاهایتان دارید بهتر است از پله‌ها استفاده کنید چون هم زمان رسیدن آسانسور خیلی طول می‌کشد هم با دیدن آن وحشت به جانتان می‌افتد که آیا شما را به طبقه مورد نظر خواهد رساند؟!
نگران که هستیم...
در کنار این ساختمان فروشگاه‌های لوازم صوتی و تصویری، ساعت فروشی و لوازم خانگی است و همه مشغول کارند. وارد ساختمان آلومینیوم بشوید متوجه خواهید شد که هر طبقه آن تقریباً مخصوص به یک کار است. یک طبقه برای ساعت‌سازان است؛ یک طبقه برای لوازم خانگی و تعمیرات و قطعات آن است؛ یک طبقه برای وسایل فیلم‌سازی است و... اما بخش لوازم خانگی و ساعت‌سازی و ساعت فروشی‌اش از باقی مغازه‌ها معروف‌تر و شناخته شده‌ترند. وارد یکی از مغازه‌های ساعت‌فروشی می‌شویم و صاحب آن در پاسخ به این سؤال که نگران نیستند عاقبت‌تان مانند پلاسکو شود؟ می‌گوید: «نگران که هستیم. همین الان به طبقه دهم بروید می‌بینید که کسبه جلسه دارند و در این زمینه می‌خواهند به یک نتیجه کلی برسد. به هر حال اینجا محل کسب ماست و ساعت‌های زیادی را در آن می‌گذرانیم. سرمایه‌مان اینجا خوابیده و باید نگران آن باشیم. مخصوصاً که سازنده این دو ساختمان یکی است و عمرشان هم مانند هم است. تا الان کارهایی که انجام شده بیمه کردن مغازه‌هاست و رعایت موارد ایمنی تا ببینیم خدا چه می‌خواهد.»
آلومینیوم بتونی است و پلاسکو تیرآهنی بود
مغازه‌ای که تعمیرات لوازم خانگی است از اخطارهایی می‌گوید که به ساختمان پلاسکو داده شده بود: «من اینجا ۱۶ سال است که کار می‌کنم. به هر حال ساختمان قدیمی است و باید به آن رسید. اگر نرسی بلای جانت می‌شود. بارها پلاسکو اخطار دیده بود اما کسبه و صاحب ساختمان به آن توجه نکرد. بخواهند اخطار هم بدهند که نمی‌آیند به من کاسب بگویند، می‌روند به مدیریت می‌گویند. مدیریت هم اگر گوشش بدهکار نباشد همان می‌شود که دیدید.» مالک مغازه تعمیرات جاروبرقی در طبقه سوم؛ سازه آلومینیوم را با پلاسکو متفاوت می‌داند و می‌گوید: «اگر دقت کرده باشید پلاسکو عریض بود و آلومینیوم حالت H مانند دارد. اینجا بتون است و پلاسکو تیر آهن بود. این ساختمان تا ۱۰۰ سال دیگر هم عمر می‌کند؛ به شرط آن که بازسازی و مرمت شود وگرنه بتون فولادی هم باشد امکان ریزش آن وجود خواهد داشت.»
ساختمان بریزد دیگر سرقفلی‌ها ارزش ندارد
خودمان را به طبقه دهم می‌رسانیم. جایی که اکثر کسبه ساختمان در سالن اجتماعات اتحادیه لوازم خانگی جمع شده‌اند تا برای محل کسبشان فکری کنند و عاقبتش مانند روزگار پلاسکو نشود. بیشتر از ۵۰ نفرند و آقای هاشمی، رییس شورای ساختمان آلومینیوم مشغول صحبت کردن است. بیشتر تاکیدش روی همکاری کسبه است و می‌خواهد آنها را ترغیب کند تا با همکاری‌شان وضعیت بحرانی آلومینیوم را بهبود ببخشند تا مانند پلاسکو نشود. او می‌گوید: «اگر کسبه به فکر خودشان باشند اول از همه مغازه‌هایشان را بیمه می‌کنند. اگر بیمه نکنند شورا وارد عمل می‌شود. از طرف دیگر تمام تلاش شورا در زمان صحبت با بنیاد مستضعفان این بود که بخشی از هزینه مرمت ساختمان را بر عهده بگیرد و بخش دیگر را کاسب‌ها بدهند. به هر حال کاسب‌ها در اینجا سهم سرقفلی دارند که باید نگران آن باشند. چون اگر ساختمان ویران شود دیگر این سرقفلی‌ها ارزش ندارد.»
الان که صحبت از ساختمان‌های قدیمی است باید کاری کرد
او در ادامه صحبت‌هایش از کسبه خواست با پرداخت سهم خود در بهبود وضعیت ساختمان سهیم باشند و می‌گوید: «الان اولویت ساختمان اطفای حریق، نمای ساختمان و برق است. ما تاجایی که توان داریم می‌خواهیم از بنیاد مستضعفان به عنوان مالک مبلغی را بگیریم اما باقی را باید کسبه پرداخت کنند. بارها تصمیم به این کار گرفته شد اما همکاری نکردن کسبه موجب شد تا این روند ادامه پیدا نکند. به نظر ما با توجه به این که شرایط پلاسکو موجب شده تا بنیاد مستضعفان دست به کار شود، باید کاری کرد وگرنه ۱۰-۱۲ روز دیگر هیچ کاری از دستمان برنمی آید. کسبه متحد شوند و قبول کنند مبلغ را بپردازند تا امروز ۵۰-۵۰ با بنیاد به توافق رسیده‌ایم با اینکه می‌خواهند سهم خودشان را ۲۰ درصد کنند اما تلاش داریم این اتفاق نیفتد.»
بعد از حادثه پلاسکو چشم نگران همه، به سمت ساختمان‌های قدیمی است که به نظر می‌رسد دارند نفس‌های آخرشان را می‌کشند. به قول رییس شورای ساختمان آلومینیوم باید در این روزهایی که صحبت از ساختمان‌های قدیمی و شرایط خطرناک آنهاست، کاری کرد وگرنه تا چند روز دیگر همه به ورطه فراموشی می‌سپارند.
نظر شما