به گزارش قدس آنلاین به نقل از ویژه نامه بیت المقدس؛ از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی ایران، داشتن روابط حسنه با مسلمانان و توجه ویژه به اوضاع کشورهای اسلامی  در اولویت موضوعات سیاست خارجی مورد توجه رهبران و مقامات نظام بوده است. از سوی دیگر همواره بزرگان انقلاب و مقامات جمهوری اسلامی بدنبال تعامل مثبت و سازنده با همسایگان بوده اند، بویژه که کشورمان با 15 کشور مرز زمینی یا دریایی دارد و از این منظر دارای جایگاه ویژه ای جهان است. به بیان دیگر «حسن همجواری» رویکرد ثابت ایران در سیاست خارجی خود طی 4 دهه گذشته بوده است، موضوعی که برای آن مصادیق متعددی می توان ذکر کرد و با قاطعیت می شود گفت که در همه این سالها ما تهدیدی برای همسایگان نبوده ایم، حتی در ایامی که رژیم بعث عراق با تصمیم صدام جنایتکار به کشورمان حمله کرد هم کماکان ایران ملجاء و پناهگاهی برای بسیاری از عراقی های فراری از ستم و ظلم صدام بود.

از سوی دیگر عربستان سعودی که در دوران نظام پهلوی، در کنار ایران به عنوان یکی از دوستون اصلی سیاست خارجی آمریکا در منطقه به ایفای نقش می پرداخت، با روی کار آمدن نظام اسلامی در ایران که در نقطه مقابل سیاست های آمریکا قرار داشت، عملا تلاش کرد تا با کسب اعتماد کامل مقامات ایالات متحده، محور اجرای تمایلات حکام این کشور در خلیج فارس و غرب آسیا شود. بویژه که آل سعود روی کار آمدن نظام مردمی در ایران را تهدیدی برای خود تلقی کرده و نگران انتقال گفتمان مردمسالاری دینی به کشورش بود موضوعی که در نتیجه آن و با الگو گرفتن عربستانی ها از انقلاب ایران، می توانست به سرنگونی حکومت دیکتاتوری در شبه جزیره بیانجامد. در این مسیر آمریکایی ها با شناخت دقیق از نیاز سعودی ها، به خوبی بر آنها سوار شده و عملا سکان اداره این کشور را بدست گرفتند. براحتی می توان بیان کرد که در چند دهه اخیر حکام عربستان هیچگاه در اجرای اوامر واشنگتن کوتاهی نکرده و به ثمن بخس اراده شان را به آنها واگذار کرده اند.

به مرور زمان و پس از پایان جنگ تحمیلی 8 ساله علیه کشورمان، نقش آفرینی ایران در عرصه تحولات بین‌المللی و بویژه منطقه‌ای هم افزایش یافت تا بدانجا که به اذعان تحلیلگران و کارشناسان جهانی، ایران به یک قدرت اثرگذار در منطقه بدل شد. مساله‌ای که به هیچ وجه به مذاق آل سعود خوش نیامد و در همه این سال‌ها تلاش نموده تا در مسیر اثرگذاری کشورمان انواع و اقسام موانع را ایجاد نماید. شرح مصادیق سنگ اندازی عربستان در مسیر پیشرفت ایران انقلابی، از حوصله این مجال خارج است اما مروری گذرا بر آنچه که اکنون در سوریه، بحرین، یمن، لبنان، افغانستان، عراق، پاکستان و ... جریان دارد، بعلاوه کشف چندین گروه خرابکاری در ماه های اخیر در مناطق مرزی ایران که آنگونه که اطلاع رسانی شده جملگی از مرکزی واحد در عربستان فرمان عملیات علیه ایرانیان را دریافت کرده اند، تردیدی در حد اعلای خصومت ورزی سعودی‌ها علیه ایران باقی نمی‌گذارد. به این سیاهه، اقدامات یکی دو سال اخیر حکومت سعودی علیه حجاج ایرانی را هم باید اضافه نمود.

حال در شرایطی که آل سعود در عمده آوردگاه‌های منطقه‌ای از جمله در سوریه، یمن، لبنان و عراق میدان را به رقیب هوشیار خود واگذار کرده و در مناطقی همچون بحرین هم در شرایطی بحرانی بسر می برد، هفته گذشته فرستاده ویژه امیر کویت با پیامی خاص راهی تهران شد. بر اساس آنچه بصورت غیررسمی مطرح شده محتوای اصلی پیغامی که وزیر خارجه کویت حامل آن بوده، درخواست ریاض برای گفتگو با مقامات کشورمان در مسیر حل و فصل اختلافات است. اگرچه رفتار آل سعود بویژه در دوران پادشاه جدید، مملو از تناقض و ناپختگی است، اما طبیعتا قواعد حکومت داری حکم می کند که پیام اخیر از سوی مسوولان جمهوری اسلامی به دقت مورد ارزیابی قرار گرفته و بر مبنای اصول اساسی « حکمت، عزت و مصلحت» پاسخ درخور به آن داده شود. در مقام پاسخ باید شرایط منطقه ای و داخلی عربستان، بویژه اکنون که با مشکلات مالی عدیده و کسری بودجه دست و پنجه نرم می کند، به قدرت رسیدن ترامپ که همسویی با دربار آل سعود ندارد، قیمت نفت، روابط پشت پرده برخی اعراب با  صهیونیست‌ها و ... مورد توجه قرار گیرد.به نظر می رسد بحران‌ها در عربستان سعودی، سیر صعودی دارد و دربار بیمار این کشور، برای ادامه حیات نیاز به تجدید قوای جدی دارد، ما در مقام تعامل نباید ارزان فروشی کنیم./

انتهای پیام

ویژه نامه بیت المقدس دوشنبه هر هفته ضمیمه روزنامه قدس منتشر می شود.

محمد مهدی رحیمی