قدس آنلاین - «انزوا» فیلم پرلوکیشنی است که از شمال تهران و محله فرمانیه تا کشتارگاه حوالی ورامین فیلم‌برداری داشته است.

«انزوا» داستان مردی است که بعد از شش‌سال حبس، برای اولین‌بار به او مرخصی داده می‌شود و در حین مرخصی اتفاقاتی برای او می‌افتد که بخش اصلی داستان فیلم را تشکیل می‌دهد، فیلمی که مورد اقبال تماشاگران واقع شده و یکی از کاندیداهای دریافت سیمرغ مردمی تا این لحظه است.

نخستین ساخته بلند سینمایی مرتضی‌علی ‌عباس‌میرزایی با نام «انزوا» و به تهیه‌کنندگی پیمان جعفری است که در بخش مسابقه جشنواره فیلم فجر به نمایش درمی‌آید.

او که پس از سال‌ها ساخت فیلم کوتاه و مستند، سرانجام موفق شد امسال نخستین فیلم بلندش را جلوی دوربین ببرد. «انزوا» فیلمی اجتماعی است درمورد قضاوت. فیلم ریتم بسیار تندی دارد و فیلم‌نامه آن هم از نقاط قوت آن محسوب می‌شود.

عباس‌میرزایی مدت زیادی را صرف نگارش فیلم‌نامه کرده و پس از بازنویسی‌های فراوان، نسخه نهایی آماده شده است. امیرعلی دانایی، نادر فلاح، سیامک صفری، بهنوش بختیاری، اندیشه فولادوند، شقایق فراهانی، جمشید هاشم‌پور، همایون ارشادی، مهران رجبی، لیندا کیانی، امید روحانی، لعیا عباسی و... بازیگرانی هستند که در این فیلم هنرنمایی کرده‌اند. بازیگرانی که در «انزوا» بازی کرده‌اند همگی گریم‌های متفاوتی دارند، ازجمله جمشید هاشم‌پور که ظاهراً نقش بسیار متفاوتی را هم بازی کرده است. موسیقی این فیلم در آلمان و توسط پیام آزادی ساخته شده است. گفت‌وگوی ما با مرتضی‌علی عباس‌میرزایی را بخوانید:

چه شد که به‌عنوان تجربه بلند سینمایی‌تان به‌سراغ یک چنین موضوعی رفتید؟

فیلم سینمایی «انزوا» فیلم ساده و متفاوتی است. دوست داشتم درباره قضاوت فیلم بسازم. دغدغه من زندگی مادران ایرانی است، به‌خصوص زمانی‌که مورد قضاوت قرار می‌گیرند. همه قضاوت می‌کنند، ولی به‌نظرم ما مادران و زنانمان را بی‌رحمانه قضاوت می‌کنیم. خیلی از ما بدون اینکه سؤالی بپرسیم حکم صادر می‎‌کنیم و در این فیلم هم به شما به‌عنوان مخاطب این فرصت داده می‌شود که قضاوت خودتان را داشته باشید.

داستان فیلم براساس واقعیت شکل گرفته است؟

بله، و من و احمد رفیع‌زاده فیلم‌نامه را نوشتیم و داستان فیلم درباره زنی است که ابتدای فیلم فکر می‌کند کسی او را تعقیب می‌کند و همین‌که می‌آید فرار کند تصادف می‌کند و از دنیا می‌رود و ناعادلانه درخصوصش قضاوت می‌شود. از آن‌طرف دیگر همسرش که بعد از شش‌سال به ضمانت رئیس زندان آزاد شده است، با دو بچه‌اش مواجه می‌شود که نمی‌داند مسؤولیت آن‌ها را به چه کسی بسپارد، و این میان اتفاقات دیگری هم رخ می‌دهد که ما را وارد روال داستان می‌کند...

فیلم شما ریتم تندی دارد. این ریتم که در میان فیلم‌های کند جشنواره امسال یک استثناست، از کجا آمد؟

من در این فیلم سعی کرده‌ام از تمام جذابیت‌های بصری که در فیلم‌هایم آن را تجربه کرده‌ام استفاده کنم. اینکه می‌گویید ریتم تند، باید بگویم که این مدلِ فیلم‌سازی من است. همه آن‌هایی که فیلم‌های کوتاه و مستند من را دیده‌اند، با نوع روایت فیلم‌هایم که همیشه برای همه کارهایم انتخاب کرده‌ام آشنا هستند. انزوا فیلم من است و من همیشه سعی کرده‌ام در قصه گفتنم خودم باشم و ادای کسی را درنیاورم.

از حضور محمدعلی باشه‌آهنگر به‌عنوان مشاور کارگردان بگویید.

ایشان برای ساخت این فیلم خیلی به من کمک کردند و از آن جایی‌که من عاشق سینمای دفاع مقدس هستم و حتی بهترین مستندهایم را هم با همین ژانر ساخته‌ام، حتی دلم می‌خواست اولین فیلمم را هم در ژانر دفاع مقدس بسازم؛ چون معتقدم این سینما از زیرشاخه‌های فیلم‌های اجتماعی است، ولی متأسفانه بخش خصوصی به این راحتی پای کار نمی‌آید و بخش دولتی هم چون من فیلم‌اولی هستم، بها نمی‌دهد.

محمدعلی باشه‌آهنگر از فیلمسازان محبوب من در این ژانر است و زمانی‌که می‌خواستم مشاورم را انتخاب کنم، سعی کردم سراغ کسی بروم که با ادبیاتش آشنا باشم. او در تمام طول کار به من اعتماد داشت و پیشنهادهایی داشت، ولی اصلاً مجبورم نکرد کاری را انجام بدهم؛ چون این فیلم من بود. به این دلیل احساس می‌کنم این فیلم را یک آدم جنگی دارد روایت می‌کند.

البته ایشان تنها مشاور من نبود؛ من از مشورت کسان دیگری چون محمدحسین فرج، علی رویین‌تن، امیر سماواتی، اکبر نبوی و... هم استفاده کرده‌ام. این‌گونه نبود که بخواهم تنها از مشورت محمدعلی باشه‌آهنگر استفاده کنم، از خیلی‌ها کمک گرفتم، ولی درنهایت همه‌چیز از فیلتر من گذشته است.

از انتخاب بازیگرانتان بگویید. حضور کسی مثل جمشید هاشم‌پور بعد از سال‌ها در یک فیلم اولی.

همه بازیگران این فیلم از امیرعلی دانایی که بازیگر نقش اصلی فیلم است بگیرید تا جمشید هاشم‌پور و...همه‌وهمه حضور خیلی متفاوتی دارند که به‌نظرم این یکی از حسن‌های این فیلم محسوب می‌شود.