به گزارش قدس آنلاین به نقل از  کلیک، این ابر مولکولی با چنان سرعتی حرکت می‌کند که آن را گلوله نامیده‌اند.

علت این سرعت عجیب هنوز مشخص نیست اما تاکنون علائم حاکی از این بوده‌اند که از طریق یک سیاه‌چاله به فضا پرتاب شده است.

سیاه‌چاله‌ها به علت استعداد مکیدن نور، به سادگی قابل شناسایی نیستند. آن‌ها گاهی اوقات با سرقت مواد از ستارگان اطراف، گرما دادن به آن و ارسال اشعه ایکس، خودشان را نشان می دهند. اگر در فضا به تنهایی وجود داشته باشند، همچنان پنهان باقی می مانند.

بااین‌حال در این مورد، تاثیرات سایه‌وار سیاه‌چاله، می تواند توضیح دهد چرا یک ابر مولکولی در اندازه ۲ سال نوری، با سرعت ۱۲۰ کیلومتر بر ثانیه در حال حرکت بوده و با سرعت ۵۰ کیلومتر بر ثانیه گسترش میابد. و عجیب‌تر از همه اینکه در خلاف جهت چرخش راه شیری در حال حرکت است.

اخترشناسان دانشگاه کیوی ژاپن از یک رادیوتلسکوپ ۴۵ متری در رصدخانه رادیویی نوبیاما در شیلی استفاده کردند تا این ابر را مطالعه کنند. آن‌ها به نحوه انتقال انرژی از ابرنواختر به گازهای پیرامون آن کنجکاو شده بودند.

آنچه آن‌ها مشاهده کردند، یک ابر بود که سریع‌تر از چیزی حرکت می‌کرد که بتوان آن را ابرنواختر محسوب کرد. سرپرست تحقیقات می گوید “انرژی جنبشی آن چند ده برابر بزرگ‌تر از آن است که از ابرنواختر W44 گرفته شده باشد.”

برخلاف آنچه فیلم‌های فضایی به شما میگویند، صدا از نظر فنی می تواند در فضا حرکت کند اگر انرژی کافی و تراکم ذرات وجود داشته باشد. بااین‌حال حتی در ابرهای گاز و غبار، تراکم ذرات کافی نیستند و امواج بسیار آرام پخش می شوند.

“گلوله” از این سرعت تجاوز کرده و واقعا یک ابر فضایی مافوق صوت است. محققین دو سناریو پیشنهاد می‌دهند که هردوی آن‌ها به یک سیاه‌چاله نیازمند است.

در سناریوی اول یک ابر گازی در حال گسترش توسط انفجار یک ستاره رانده شده و از فراز سیاه‌چاله عبور می کند. سیاه‌چاله تنها ۳٫۵ برابر جرم خورشید را دارد، به‌اندازه‌ای بزرگ است که تنها بتواند ابر بالای سر خود را هل داده و سرعت آن را افزایش دهد.

سناریوی شماره دو نیازمند یک سیاه‌چاله با اندازه ده برابر بزرگ‌تر است. این هیولا می تواند به ابر ضربه زده و آن را بکشد.

با توجه به داده های فعلی، برای تیم مشکل است که تصمیم بگیرند کدام سناریو محتمل تر است. تصاویر با کیفیت تر از تلسکوپ های بهتر، همچون آرایه میلی‌متری آتاکاما می توانند سرنخ‌های بهتری فراهم کنند.

در هر صورت دانشمندان از یافتم یک روش جدید برای تشخیص سیاه‌چاله‌ها در گوشه‌های خلوت‌تر دنیا خرسندند.