قدس آنلاین - پیروزی انقلاب اســلامی ایران در بهمن ۵۷ بــدون تردید یکــی از عمیق ترین و دامنــه دارترین تحولات سیاســی قرن بیســتم بود کــه از ابعــاد مختلف قابل بررسی است.

یکی از برجســته ترین ویژگی های این انقلاب «نقش محرومین در پیروزی آن» و نیز «توجه رهبران انقلاب به این قشر از جامعه» بوده است. به طوری که بنیانگذار انقلاب اســلامی در این باره می فرمایند: «با پشــتیبانی مردم بخصــوص طبقات محروم بود که پیروزی انقلاب حاصل شد و دست ستم شاهی از کشور و ذخایر آن کوتاه گردید، از این رو، فقرا و متدینین بی بضاعت، گردانندگان و برپا دارندگان اصلی این انقلاب هستند.»

بــه تعبیر دیگر می توان گفت، اشــرافی گــری دربار پهلوی و وابســتگان آن، بی توجهی به محرومین، فقر گســترده، بی بهره ماندن بیشــتر جامعــه از امکانات و خدمات حداقلی یکی از مهمترین دلایل خیــزش عمومی مردم بود که البته مورد توجــه رهبران انقلاب هم قرار داشــت و بارها در کلام امام راحل به فســاد عمیق و گســترده دربار و ریخت و پاش بسیار حکومت ســتم شاهی اشــاره و علیه آن موضع گیری هایی نیز کردند.

حضــرت امــام در وصیت نامــه خود به صراحــت بــه ایــن موضوع اشــاره می کننــد و می فرماینــد: «رئیس جمهور و وکلای مجلــس باید از طبقه ای باشــند که محرومیت و مظلومیت مســتضعفان و محرومــان جامعه را لمــس کرده و در فکر رفاه آنان باشند نه از سرمایه داران و زمین خواران و صدرنشینان مرفه و غرق در لذات و شــهوات که تلخی محرومیت و رنــج گرســنگان و پابرهنــه گان را نمی توانند، بفهمند.»

در منطــق و در خــطّ حکومتــی امــام امّــت، محرومــان و مســتضعفان محور تصمیم گیری ها محســوب می شــوند و همه فعّالیــت های اقتصادی و امثال آن، بر محور نجات محرومان از محرومیت ها بود. در همه سال های پس از انقلاب نیز این رویکرد در برنامه ریزی کشــور محوریت داشته است و با وجود همه فراز و فرودها و محدودیت هــای مختلف، به آن توجه ویژه ای شده است. به طوری کــه رهبری معظــم انقلاب، حضــرت آیــت االله خامنــه ای در این زمینــه نیز به برنامه ریزی دولت ها برای محرومیت زدایی اشــاره می کنند و می فرماینــد: «یکــی از هدف هــای من در سفرهای استانی به نقاط مختلف کشور این بود که دولتمردان را به توجه هر چه بیشتر به نقاط آسیب دیده و آسیب پذیر و محروم در کشور متوجه کنم.»

نگاهــی به برخی آمارها ایــن واقعیت را بیشــتر روشــن می کند؛ به طوری که مثلاً درحوزه تأمین اجتماعی افراد تحت پوشــش در ســال ۵۷ ،۸.۵ میلیون نفر بودند که در سال ۹۴ به ۷.۴۱میلیون نفر افزایش یافتند و امید اســت که در سال های آینده نیز با پوشــش بیمه سلامت همه افراد جامعه تحت پوشش بیمه قرار گیرند.

دسترســی به آب آشامیدنی در روستاها در ســال ۵۷ ،۲۵درصد بود که امروز به بالای ۹۰درصد رســیده است، در همین حال، نرخ مرگ و میر کودکان ۱۱۱مورد در ۱۰۰۰ نفر در ســال ۵۷ بود که امروز به ۱۴ مورد در ۱۰۰۰ رســیده اســت و این یعنی فراگیری خدمات بهداشــتی تا دورترین نقاط ایــران، همچنین امید به زندگی در سال ۵۷ ،۵۵ سال بود که در سال ۹۴ به ۷۵ سال رسیده است.

توجه به ســواد و دانــش و فراهم کردن بســتر آموزش عمومی که طبیعتاً زمینه ساز برطرف شدن فقر و محرومیت ناشی از بی ســوادی اســت از دیگر امور مورد توجه در سال های پس از انقلاب بوده به نحوی که در بخش آموزش نرخ باسوادی در ســال ۵۷ ،۴۹ درصد بــود و امروز به ۵.۹۱درصد افزایش یافته است.

ایــن آمــار را در صدها حــوزه دیگر هم می تــوان ادامــه داد و بیــش از پیش اثبــات کرد که انقلاب اســلامی، انقلاب محرومــان و پابرهنگان بــوده و برقراری عدالت، رفــع تبعیض و محرومیت زدایی گسترده را ســرلوحه امور خود قرار داده است. در این میان، زیــاده خواهی عده ای که بــه صفوف مدیران کشــور رخنه کرده و در تلاش بــرای زراندوزی و مانور تجمل گرایی از یکدیگر ســبقت مــی گیرند را نباید به حســاب انقــلاب و گفتمان آن گذاشــت، زیرا آنها خــروج کنندگان از انقلاب و شورشــیان علیه آرمان های آن هستند. 

*کارشناس مسائل سیاسی