به گزارش قدس آنلاین به نقل از افکار، لیلی جهان آرا (معروف به امیر ارجمند) یکی از روشنفکران ایران در دوران پهلوی دوم است. لیلی فرزند تیمسار عبدالله جهان آرا است. او در سال 1317 شمسی به دنیا آمد. زمانی که در فرانسه به تحصیل دانشگاهی مشغول بود با فرح دیبا آشنا شد و به عنوان صمیمی ترین دوست او پس از ازدواج با محمد رضا پهلوی از نفوذ بسیاری برخوردار گردید.

لیلی جهان آرا به سبب ازدواج با حسینعلی امیر ارجمند به لیلی امیر ارجمند معروف گردید. او در سال 1342 شمسی از دانشگاه "رانگرز" نیوجرسی مدرک فوق لیسانس کتابداری گرفت. امیر ارجمند به سبب ارتباط نزدیک با فرح پهلوی در سال های دهه چهل و پنجاه سمت های مهم فرهنگی و هنری در رژیم را بر عهده داشت که از آن جمله می توان به عضویت در هیات امنا کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و عهده داری مدیر عاملی آن و نیز ریاست کتابخانه دانشگاه ملی، عضویت در هیات امنا و بنیاد آرشام، عضویت در هیات مدیره موزه علوم و فنون ریاست کتابخانه شرکت ملی نفت و عضویت در شورای آموزش کشور اشاره کرد وی همچنین استادیار رشته کتابداری دانشگاه تهران بود.

او در زمان دانشجویی در فرانسه به همراه فرح تمایلات روشنفکری و مارکسیستی داشت و این عقاید را پس از ورود به ایران نیز حفظ کرد و ارتباطات گسترده ای با برخی سفارت خانه های کشور های بلوک شرق نظیر چکسلواکی و مجارستان داشت که ساواک چند بار گزارش آن ها را به شاه داد اما شاه از سال 1352 کنترل ساواک بر روی لیلی امیر ارجمند را قطع کرده بود در این باره برخی از مورخان عنوان کرده اند او به عنوان یک جاسوس از سوی کشور های بلوک غرب و موساد فعالیت می کرد. اسناد ساواک نشان می دهد که امیر ارجمند در ایفای نقش خود به عنوان یک جاسوس حتی از برقراری ارتباط های جنسی و به ظاهر عشقی با ماموران اطلاعاتی خودداری نمی کرد. پس از پیروزی انقلاب لیلی امیر ارجمند به همراه فرح پهلوی از ایران گریخت.