به گزارش «قدس آنلاین»، صدها هزار شهروند عراقی که در مناطق تحت اشغال داعش در غرب موصل زندگی می‌کنند، این روزها در کنار بیم از کشته شدن به دست داعشی‌ها یا قرار گرفتن در سپر انسانی برای جلوگیری از حمله ارتش عراق، نگرانی جدیدی پیدا کرده‌اند؛ ترس از گرسنگی با نایاب شدن غذا.
برخی از محلی‌ها در تماس تلفنی با خبرنگاران نیویورک‌تایمز گفته‌اند که با نایاب شدن غذا و سوخت، داعش در ازای گرفتن اطلاعات مربوط به همکاری مردم با ارتش، به ارائه‌دهندگان این‌گونه اطلاعات، غذا می‌دهد.
در نتیجه این برنامه جاسوسی در برابر غذا، در هفته‌های اخیر چندین شهروند عراقی به جرم برقراری تماس تلفنی با ارتش، کشته شده‌اند.
با نایاب شدن غذا، فروشندگان به ارائه مایحتاج مردم با قیمت‌های نجومی و داعشی‌ها هم به احتکار غذا روی آورده‌اند.
«ابو مروان» از کارمندان دولت عراق که در همین منطقه زندگی می‌کند به شرط مخفی ماندن نام واقعی‌اش به خبرنگار نیویورک‌تایمز گفته: «دیگر از فرود آمدن راکت یا صدای گلوله نمی‌ترسیم؛ ما بیشتر از گرسنگی در هراسیم. حالا دیگر هر کس که چهار کیسه برنج داشته باشد، پولدار به حساب می‌آید.»
«ابو صالح» منبع دیگر این گزارش است؛ وی در محله «التوب» در موصل غربی زندگی می‌کند و گفته که داعشی‌ها سه خانواده را با دادن غذا به خدمت خود درآورده‌اند و آن‌ها هم تاکنون، ۶ جوان را به عنوان منابع اطلاعاتی ارتش به داعش معرفی کرده‌اند.
ابوصالح این سه خانواده را خیلی سرزنش نکرده و گفته: «بیچاره‌ها به خاطر گرسنگی مجبور شدند روی اصول خود پای بگذارند.»
در روزهایی که ارتش عراق و پیشمرگه کرد خود را برای حمله به غرب موصل و آزادسازی آن آماده می‌کنند، سازمان ملل آمار داده که بین ۷۵۰ تا ۸۰۰ هزار غیرنظامی در این منطقه زندگی می‌کنند.
یکی از مقامات سازمان ملل پیش‌بینی کرده که با شروع حمله به موصل، بین ۲۵۰ تا ۴۰ هزار نفر سعی خواهند کرد از این شهر فرار کنند؛ سازمان ملل هم برای پذیرایی از آن‌هایی که بتوانند از سپر انسانی داعش بیرون بیایند، تهیه دیده و کمپ‌های موقتی در اطراف موصل برپا کرده است.
گفته می‌شود که مردم این منطقه در زمستان سخت مناطق شمالی عراق، برای گرم نگاه داشتن منازل خود به آتش زدن هیزم، پلاستیک و حتی اثاثیه خود روی آورده‌اند.
گزارش سازمان ملل می‌گوید که نیمی از مغازه‌های خوار و بار فروشی موصل غربی بسته شده‌اند و کالاهای اساسی مانند برنج، آرد، حبوبات، شیر خشک و شکر تقریباً نایاب شده است.
در این میان، گرانی و احتکار هم به جان مردم افتاده و قیمت یک کیسه برنج به ۱۵۰ هزار دینار و یا حدود ۱۳۰ دلار رسیده است.
داعشی‌ها هم که پیش از این برای کسب وجهه به عنوان یک دولت واقعی، ماهانه ۸۲۰ کیلو آرد به هر خانواده می‌دادند، این روزها به نگه داشتن آرد برای خود و یا استفاده از آن به عنوان سلاحی برای تبدیل شهروندان به لشکر گرسنگان جاسوس روی آورده‌اند.
اوضاع آب آشامیدنی هم تعریف چندانی ندارد. فقط ۴۰ درصد از شهروندان به آب سالم دسترسی دارند و مابقی از آب تصفیه نشده‌ای که از چاه بیرون می‌شکند، می‌نوشند.
موصل یکی از بزرگ‌ترین تصرفات داعش در اولین روزهای حمله به عراق بود؛ شهری که با عقب‌نشینی سریع ارتش به دست تروریست‌ها افتاد.
نظر شما