به گزارش قدس آنلاین، نخستین سینمای رسمی سنندج، «سینما فردوسی» بود که در زمین باشگاه قدیم ارتش (بان باشگاه) با آپارات زغالی، در سالنی با ظرفیت ۲۰۰ نفر، به نمایش فیلم‌های هندی و مصری به صورت صامت می‌پرداخت.

 قیمت بلیط این سینما تنها یک ریال بود.

دههٔ ۳۰

دومین سینمای سنندج با نام «سینما رئوف» در سال ۱۳۳۶ در سالنی به ظرفیت ۵۴۰ نفر در خیابان طالقانی کنونی روبه روی محل کنونی مرکز بهداشت با نمایش فیلم «بلبل مزرعه» آغاز به کار کرد.

در سال ۱۳۳۹ دو نفر به نام‌های «اردشیر یار محمدی»  و « منصور باقریان» این سینما را که متعلق به ارتش بود اجاره کرده و سپس نام «سینما مبین» را که نام یک تیمسار ارتشی بود، بر آن نهادند.

دههٔ ۴۰ و ۵۰

اردشیر یارمحمدی سپس در آخرین روزهای اسفند ماه ۴۹ و نوروز ۱۳۵۰ «سینما شهر فرنگ» بهمن فعلی را با گنجایش ۹۶۰ نفر ساخت.

 در این دهه همچنین سینما به شهرستان‌های استان کردستان هم راه یافت و در سقز دو سینما، بانه دو سینما، قروه یک سینما، بیجار یک سینما و مریوان نیز یک سینما به راه افتاد.

در ابتدای سال ۱۳۵۶ در استان کردستان ۸ سینما فعال بوده است.

پس از انقلاب

علاوه بر تعطیلی و رکود سینماها در دهه ۶۰ به سبب جنگ در کردستان ایران و نیز جنگ ایران و عراق نام سالن‌های سینما نیز تغییر کرد.

 در این دوره تنها سالن سینمای سنندج که پیشتر «شهر فرنگ» نام داشت ابتدا به «سینما قدس» و سپس بع « سینما بهمن» تغییر نام داد.

 این سینما در سال ۱۳۶۴ با نام سینما بهمن بازگشایی شد. تنها سینمای شهر مریوان نیز در سال ۱۳۶۹ با نمایش فیلم هراس بازگشایی شد.

دهه ۷۰

در این دهه و در سال ۱۳۷۰، «سینما شیدا» توسط بخش خصوصی به راه افتاد. سینما شیدا تنها سینمای جدیدی است که پس از انقلاب در سنندج ساخته شده است.

همچنین در سال ۱۳۷۴ در طبقه بالای سینما بهمن یک سالن سینمای کوچک به ظرفیت ۱۵۰ صندلی به نام «سالن سیروان» ساخته شد که کار خود را با نمایش فیلم «گبه» آغاز کرد.

در همین سال سینمای روباز «آبیدر» در دامنۀ کوه آبیدر به وسعت ۲۵۰۰ متر مربع افتتاح شد.

دهه ۸۰

در این دهه و در سال ۱۳۸۵ عملیات بازسازی سینما بهمن آغاز شد و بدین ترتیب این سالن از روند فعالیت خارج شد.

در این دهه و پس از آغاز بازسازی سینما بهمن، «سینما شیدا» به عنوان تنها سالن سینمای شهر سنندج فعالیت می‌کرد.

دهه ۹۰

سینما بهمن پس از ۶ سال تعطیلی سرانجام در سال ۱۳۹۱ با نمایش فیلم « بوسیدن روی ماه» مجدداً بازگشایی شد. سالن این سینما پس از بازسازی به سه سالن (روی هم رفته به ظرفیت ۷۶۰ صندلی) تقسیم و همچنین به سیستم‌های مدرن نمایش فیلم و صدا مجهز شد.

پای صحبت آپارات چی ها

«نعمت فرهادپور» که آپارتچی یکی از نخستین سینماهای شهر سنندج بوده، می‌گوید: پدرم (علی فرهادپور) استوار ارتش بود و در باشگاه افسران در خیابان امام خمینی (شاپور) سنندج، خدمت می‌کرد که سینما فردوسی در آنجا راه اندازی شده بود.

نخستین سالن سینما در سنندج سال ۱۳۲۰ در مکان «باغ ملی» و سه راه طالقانی کنونی با دستگاه آپارات سیار بر روی زمین و بدون صندلی آغاز به کار کردفرهادپور که آن زمان ۱۲ ساله بوده می‌گوید: باتوجه به مسئولیتی که پدرم در باشگاه داشت، شبی شخصی به نام«منصور باقریان» به خانه ما آمد و گفت: اگر سینما فردوسی (باشگاه) را به من واگذار کنی می‌توانم آن را ارتقا دهم و روبراه کنم.

بدین ترتیب به گفته وی، سینمای یاد شده به باقریان واگذار و راوی این خاطرات نیز که به کلاس ششم ابتدایی می‌رفت، آپارتچی این سینما شد.

باقریان سینما فردوسی را تخریب کرد و سینما «مبین»را با سبک جدید ساخت.

نام سینما مبین از نام تیمسار مبین گرفته شده بود بعد از تحویل سینما به این فرد«دزد سرخ پوش» و «امیر ارسلان» جزو فیلمهای اولیه داخلی و خارجی بود که در سالن مستطیل شکل تقریبا ۵۰ نفره برای مردم به نمایش درآمد.

علاوه بر آن در کنار نمایش فیلم، گاهی تئاتر و سیاه بازی نیز اجرا می‌شد.

مرحوم «نعمت اله گرجی» از نخستین بازیگران تئاتر بود که در کنار برخی خوانندگان قدیمی در سنندج به اجرای برنامه می‌پرداختند که باید هنرمندان بومی چون «حسن کامکار» (پدر کامکارها) را نیز به این فهرست اضافه کرد.
بعدها فیلم «جهنم زیرپای من» که از روی فیلم هندی «دو برادر» ساخته شده بود، جزو اولین فیلمهایی بود که در سنندج و حومه آن ساخته شده و به نمایش درآمد.

به گفته فرهادپور، او در این سالها هم در سینما مبین کار می‌کرد و هم درس می‌خواند.

سال ۱۳۴۱ نیز «کریم رئوفی» اقدام به راه اندازی سینما«رئوف» در سنندج کرد که در خیابان طالقانی روبروی مرکز بهداشت فعلی قرار داشت و آن گونه که فرهادپور بازگو می‌کند، باقریان این سینما را نیز خرید و بعد از سیم‌کشی و تغییرات دکوراسیون،‌ آن را به ظرفیت ۲۰۰ نفر برای مردم آماده کرد.

سال ۴۲ نیز مریوانی‌ها برای احداث نخستین سینمای شهرستانی بعد از سنندج با «اردشیر محمدی» نماینده تام‌الاختیار منصور باقریان وارد مذاکره شدند که فرهادپور می‌گوید: شبانه وسایل را به مریوان منتقل کردیم و آنجا دیدیم که محل خوبی طراحی شده بود و من خودم آپارات را نصب کردم.

«امین بگ رستمی» و «منصور صمدی» «شیرازی» و «هیجانی» از بنیانگذاران سینمای مریوان بودند.

بعدها سینما »شهر فرهنگ» در سنندج تاسیس شد که بعد از انقلاب به سینما«بهمن» تغییر نام یافت و اینک چند سالی است به خاطر تغییرات، تعطیل شده است.

در حال حاضر سینما «شیدا» در خیابان طالقانی سنندج تنها سینمای سنندج و آپارات نیمه خاموش این خاطرات است.