قدس آنلاین - "جاده‌ جهنم را با نیّات خیر سنگفرش کرده‌اند."این عبارت تامل برانگیز ولتر؛ فیلسوف و نویسنده فرانسوی بیش از همه اشاره به اقدامات ناصواب عده ای دارد که با پنهان شدن در پشت نقاب خیرخواهی، منافع و حتی حیات گروه های بسیاری را به خطر انداخته اند.اخباری که هر روزه از کشتار بی رحمانه شیعیان در عراق و سوریه به دنیا مخابره می شود گویاترین مصداق برای نشان دادن آموزه های انحرافی گروهکی است تروریستی که تنها شرط رسیدن به بهشت را در کشتار شیعیان معرفی می کند.همان مستمسکی که پیش از این رهبران سرمست از قدرت بارها در توجیه جنگ افروزی های خویش در طول تاریخ به آن دست یازیده بودند.

مصداق دیگر این عبارت که مقصود اصلی ماست، معطوف افراد ، سازمان ها و گروه هایی است که زیر لوای اقدامات خیرخواهانه خود به چیزی بیش از منافع فردی و یا گروهی خویش نمی اندیشند.

بی گمان هر چه سایه فقر و نشانه های آن در جامعه عیان تر می شود ، دامنه و عرصه حرص مدعیان کمک به نیازمندان نیز گستره وسیعتری به خود می گیرد.انتشار خبر سوءاستفاده دونالد ترامپ از پول‌های بنیاد خیریه‌اش برای حل‌وفصل پرونده‌های حقوقی و دیگر مسایل شخصی اش دم دست ترین مثالی است که نشان می دهد این حوزه آنچنان وسوسه انگیز است که متمول ترین مردان شناخته شده سیاست و اقتصاد نیز از حاضر نیستند براحتی از خیر آن بگذرند.

بنابر این پیداست در چنین مجالی ، نمی توان سوء استفاده گروه های مختلفی را که صرفاً با دریافت مجوز فعالیت موسسات خیریه، از آن به عنوان محمل و ابزاری برای رسیدن به منافع خویش استفاده کرده و اعتماد افکار عمومی را به موسسات شناخته شده و رسمی مخدوش می کنند ، کتمان نمود.

این موسسات که به تعبیر آلبر کامو به گدا محتاج ترند تا گدا به آن ها با سوء استفاده از نبود بانک اطلاعاتی شفاف در خصوص موسسات خیریه در کشور ما سال هاست بدون نیاز به پاسخگویی و خارج از نظارت هایی که بر سایر موسسات و شرکت ها و یا بخش های دولتی و عمومی رایج و مرسوم است سودهای سرشاری را نصیب خود کرده اند.

تلاش بمنظور ایجاد مکانیزم پاسخگویی در حوزه خیریه ها و سازمان های مردم نهادی که با انگیزه اهداف خیرخواهانه شکل گرفته اند نخستین گام برای شناخت موسسات خیریه واقعی از موسساتی که صرفاً با وام گرفتن از مفاهیم بلند و متعالی برای خود کیسه دوخته اند.

به نظر می رسد یکی از دلایلی که زمینه سوء استفاده مراکز خیریه بدون مجوز را باز کرده چندمرجعی بودن صدور مجوز فعالیت مراکز خیریه است.اینگونه موسسات خیریه معمولاً از سوی سازمان‌های مختلف مانند بهزیستی، نیروی انتظامی، وزارت کشور و استانداری‌ها مجوز فعالیت می‌گیرند و همین مساله سبب شده است گروهی نیز مجوز نداشته خود را به سازمان ها و نهادهایی نسبت دهند که از آن ها اجازه فعالیتی دریافت نکرده اند.صدور مجوز فعالیت برای مراکز خیریه از سوی ارگان‌های مختلف سبب شده تعداد دقیق آن ها مشخص نباشد و از همین روی هر سازمان صادرکننده مجوز تنها خود را مکلف به نظارت بر موسسات خیریه خود می داند. ضمن آنکه از سوی دیگر ضعف در نظارت خیریه ها نیز باعث شده تا تخصصی عمل کردن مراکز مجوز دار نیز به محاق فراموشی سپرده شود.

نکته ای که در نگاه متعالی به موسسات مدعی فعالیت های خیرخواهانه باید در نظر گرفت و می توان آن را مهمترین معیار در تمییز نیات واقعی و غیر واقعی اینگونه موسسات دانست چگونگی توجه آن ها به گسترش رویکرد کارآفرینی و اشتغالزایی برای محرومان است ؛ همان گنج و ثروت بی بدیلی که صاحبان اینگونه موسسات هیچ گاه حاضر به بخشش آن به نیازمندان جامعه نخواهند بود.

فراموش نکنیم رونق موسساتی که نه با نیّات خیرخواهانه که با مقاصد سودجویانه شکل گرفته اند در نیاز مدام نیازمندان و گره خورده است.