به گزارش قدس آنلاین به نقل از  باشگاه خبرنگاران جوان؛مرگ پل و گذرگاهی است که با عبور از آن، انسان به عرصه جدیدی گام می‌نهد و از سختی‌ها نجات می‌یابد و این در صورتی است که خانه دنیا را آباد و خانه آخرت را خراب نکرده باشد.

مرگ، دریافت روح توسط فرشته مرگ است همانند زمان خواب. مرگ، یک خواب طولانی است و خواب، یک مرگ موقت، پس مرگ وفات است نه فوت و هلاکت و نابودی. مرگ تولدی دوباره از رحم طبیعت است که در اثر این تولد به جهان دیگری وارد می‌شود که قابل مقایسه با جهان طبیعت نیست، همچون دنیای رحم مادر که قابل مقایسه با جهان طبیعت نیست.
مرحوم ملاصدرا بیان می‌دارد: مرگ مفارقت روح از بدن است و نفس، در حرکت جوهری به مرحله‌ای می‌رسد که دیگر نیازی به آلات و ابزار تن ندارد. بدن، به منزله کشتی است که نفس سوار آن شده تا در سفر به سوی خدا، در خشکی اجسام و دریای ارواح از آن کمک بگیرد و وقتی از این مرحله گذشت، دیگر نیازی به این بدن ندارد و بدین جهت است که موت عارض می‌شود و سبب عروض مرگ، پایان یافتن قوای طبیعی یا تمام شدن حرارت غریزی یا چیزهای دیگری که اطبا می‌پندارند نیست، بلکه مرگ امری طبیعی برای نفس است و چنین امری، مایه خیر و کمال است و چیزی که مایه خیر و کمال نفس است، حق اوست. پس مرگ حق اوست.

پیامبر اسلام(ص) در این‌باره می‌فرماید: شما برای فنا آفریده نشده‌اید، بلکه برای بقا آفریده شده‌اید و تنها از خانه‌ای به خانه دیگر می‌روید.

منابع:
اسفار، ج ۹، ص ۲۳۸
تفسیر آیت الله جوادی آملی، ج ۳ و ج ۲ 
میزان الحکمه، ج ۹، ص ۲۳۴
بحار الانوار، ج ۶، ص ۲۴۹.