قدس آنلاین - شخصیت‌های لوتی دهه پنجاه با قصه‌هایی که بیشتر به ماجراهای فیلمفارسی نزدیک است. این روزها اگر سری به بازار بازی‌ها موبایلی بزنید بازی‌هایی از این دست کم نمی‌بینید، بازی‌هایی که موضوعاتی زرد و مبتذل دارند، گویی بازار بازی‌های موبایلی همچون بازار کتاب، به این معضل دچار شده است که آثار کم محتوا در آن ساخته شود البته ماجرا درباره بازی‌های موبایلی متفاوت است برخی بر این باورند که اساساً محتوا در بازی‌های رایانه‌ای و موبایلی چندان اهمیتی ندارد و هدف اصلی سرگرمی‌ بازیکن است برخی دیگر هم معتقدند که بازی رایانه‌ای، یک کالای فرهنگی است که بایستی دارای محتوای غنی باشد. با این وجود آنچه اهمیت دارد اینکه آیا یک بازی که با محتوای نه چندان غنی و گاهی مبتذل ساخته می‌شود، طرفدار دارد؟ این مخاطب چقدر وفادار به آن بازی باقی می‌ماند و چه عواملی باعث می‌شود تا یک بازی ماندگار شود و یک بازی از رده خارج؟ این‌ها پرسش‌هایی است که با چندبازی ساز و کارشناسان صنعت گیم در میان گذاشتیم تا وضعیت بازار بازی‌های موبایلی را بررسی کنیم، بازاری که مخاطبان زیادی دارد.

عماد رحمانی، سرپرست تیم سازنده بازی «ایران ۵۷» در این باره به خبرنگار ما می‌گوید: یکی از مشکلاتی که امروز گریبانگیر صنعت گیم ایران بویژه در عرصه بازی‌های موبایلی شده، دور شدن از فرهنگ است. عناوینی در کشور تولید می‌شود که بازی‌های خارجی را باید روی چشمانمان بگذاریم! بازی‌هایی که نام‌های زرد و سخیفی دارند و تولیدات داخلی هستند این یعنی فرهنگ کشور ما رو به زوال می‌رود. متأسفانه دغدغه‌های فرهنگی بین مسؤولان کمرنگ شده است.

صادق جبلی، دیگر بازی‌ساز جوان کشورمان اما معتقد است که سبکی در بازی‌های موبایلی داریم به نام «بازی کژوآل» که سرگرم کننده است و هدفش سرگرمی‌های کوتاه مدت است، این سبک خیلی پیام و محتوا ندارد. البته به این سبک بازی‌ها نمی‌توان «زرد» گفت چون ماهیتشان اینطور است.

به باور او، یک سری از بازی‌ها که در فضای لوتی گری و لات بازی عرضه شدند، شاید به ظاهر موفق بودند ولی مسیر را اشتباه رفتند.

شطرنجی بدون صفحه!

جبلی می‌گوید: ما در حال تکمیل فرآیند صنعت بازی هستیم و شاید نتوان از آن اشکال گرفت، بازی‌سازان تلاش می‌کنند که بازی بومی‌ و کمدی بسازند ولی اشتباهی به سمت فیلمفارسی پیش می‌روند. این‌ها به خاطر ضعف در داستان است.

او توضیح می‌دهد: بازی‌سازها یک تیم دو سه نفره هستند که مشکل داستان و روایت دارند، کسی در تیم نقش دیالوگ نویسی ندارد و فقط درون مایه کلی را طراحی می‌کنند.

این بازی‌ساز با بیان اینکه تعریف زرد و مبتذل در هر رسانه‌ای تفاوت دارد و باید این تفاوت را در نظر گرفت، می‌افزاید: در بازی‌های رایانه‌ای هنوز به این جمع بندی نرسیدیم که یک بازی زرد هست یا نه.

جبلی معتقد است بازی‌هایی با موضوعات فیلمفارسی در فروش چندان با توفیق مواجه نشده‌اند چون دعواهای خیابانی و صرفاً دیالوگ‌های خنده دار، بازیکن را جذب نمی‌کند، بازی باید ویژگی‌های یک بازی خوب را داشته باشد مثل این می‌ماند که بازی، گیم پلی نداشته باشد یعنی شما روی تراشیدن مهره‌های شطرنج ظرافت به خرج می‌دهید ولی صفحه شطرنج ندارید! این جذابیتی ندارد و متأسفانه اکثر بازی‌های موبایلی داخلی اینطور است.

او با بیان اینکه هر محتوایی را در فضای مجازی می‌توان منتشر کرد، می‌گوید: اینکه فاصله تولیدکننده تا مصرف کننده در فضای مجازی کم شده، اتفاق خوبی است و بسیاری از برنامه نویس‌ها می‌توانند محصولات خود را به راحتی منتشر کرده و بفروشند اما آفت‌هایی هم دارد زیرا همین سادگی روند باعث می‌شود که بسیاری فکر کنند بازی‌سازی، کاری ندارد و راحت می‌شود به درآمد رسید.

 بازاری که به بلوغ و ثبات نرسیده

سید محمد علی سید حسینی، مدیر پژوهش بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای درباره ورود بازی‌های زرد و مبتذل در بازار بازی‌های موبایلی به خبرنگار ما می‌گوید: بازی‌های زرد به بازی‌هایی اشاره دارد که از المان‌ها و نمادهای نازل فرهنگی استفاده می‌کند تا کیفیت پایین بازی را بپوشانند و بتوانند مخاطب جذب کنند.

او دلیل این اتفاق را چنین تشریح می‌کند: هنوز بازار بازی‌های موبایلی به ثبات و بلوغ نرسیده است بازی‌سازها، هر نوع بازی را آزمایش می‌کنند تا ببیند چه نوع بازی‌هایی می‌تواند پولسازتر باشد. بسیاری از آنها بازی سازانی بودند که تلاشهایی برای ساخت بازی‌های رایانه‌ای برای نسخه PC داشتند اما چون آنجا بازار نداشت و این امکان را نداشتند که درآمدزایی کنند، حالا به بازاری رسیده اند که بدون واسطه ناشر و به صورت مستقیم می‌توانند بازی را در اختیار کاربران قرار دهند، تعداد محدودی از این فرصت سوءاستفاده می‌کنند تا به درآمدزایی برسند.

سید حسینی معتقد است: تعداد این بازی‌ها نسبت به تعداد بازی‌هایی که در عرصه بازی‌های موبایلی ساخته می‌شود زیاد نیست، در واقع خود بازی سازان هم چندان به ساخت این نوع بازی‌های اقبال نشان نمی‌دهند و خودشان هم به شدت انتقاد دارند که نباید از نمادهای نازل فرهنگی استفاده شود تا به درآمدزایی برسند.

او ادامه می‌دهد: بسیاری از بازی‌سازان باور دارند که کیفیت و تعامل پذیری بازی باید افزایش پیدا کند و از تکنیک‌های روز بازی سازی برای افزایش مخاطب بهره ببرند.

مدیر پژوهش بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای پیش بینی می‌کند این بازی‌ها در آینده نه چندان دور از رده خارج می‌شوند چون شأنیت خاصی ندارند و سازنده این نوع بازی‌ها هم ممکن است از جامعه بازی سازان طرد شوند.

دیدگاه‌ها درباره رواج این گونه بازی‌ها متفاوت است، برخی آن را موقتی می‌دانند و برخی دیگر طبیعی و ناشی از نداشتن ایده ای جذاب برای جلب مشتری و البته گروهی هم معتقدند این گونه بازی‌های رایانه‌ای و رواج آن‌ها را باید جدی گرفت و مراقب نفوذ تفکر فیلمفارسی به این عرصه بود.