به گزارش «قدس آنلاین»،  جمعی از اعضای همایش ملی اتحاد حقوقی جهان اسلام با حضور در بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء با حضرت آیت الله جوادی آملی دیدار و گفت وگو کردند.

حضرت آیت الله جوادی آملی در این دیدار با بیان این مطلب که «سرمایه قوی و غنی برای اتحاد، بیش از دیگران در اختیار حوزه های علمیه است» بیان داشت: یک سرمایه بسیار قوی و غنی برای رسیدن به اتحاد بلکه رسیدن به وحدت در اختیار ماست که در حال حاضر در حوزه ها مهجور مانده است و آن توجه به جایگاه عقل است.

وی ادامه داد: حوزه های علمیه در حال حاضر به نقل وابسته است، در حالی که آن نقلی که به عقل تکیه داشته باشد انسان را راضی می کند و به عمل وا می دارد.

استاد برجسته درس خارج حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: اگر رهبری حوزه ها به دست عقل باشد و به جایگاه عقل توجه شود، خروجی حوزه قابل قبول برای همگان بوده و ایجاد اتحاد خواهد کرد.

حضرت آیت الله جوادی آملی تصریح کرد: در بخش های علمی یک سلسله اموری هستند که تنها مسئول درک و فهم هستند که از آنها به عقل نظری یاد می شود و یک سلسله امور تنها مسئول کار و عمل هستند که به آنها عقل عملی گفته می شود. این دو بخش با همه وابستگی که با هم دارند اما در آن مراحل دقیق علمی از هم جدا می شوند. سرّ اینکه ما عالم بی عمل داریم معزول بودن همین عقل عملی است در حالی که عقل نظری در این شخص ممکن است بسیار فعال باشد.

وی با اشاره به آیات قرآن کریم اظهار داشت: اتحاد با سفارش و موعظه به وجود نمی آید؛ گاهی خود خداوند برخی را به تفرقه دچار می کند، خداوند می فرماید این اختلاف که غده سرطانی است، عذاب الهی است؛ یعنی خداوند برای عذاب عده ای آنها را به اختلاف دچار می کند، در نتیجه برای رسیدن به اتحاد لازم است ابتدا مشخص شود نوع اختلاف از چه سنخی است، آیا اختلاف در سلیقه است یا اختلاف در عقیده!؟ اختلاف نظری است یا عذاب الهی!؟ این مسئله خود یک همایش علمی می طلبد. اگر عقل آزاد باشد، کاملاً بین اختلاف زمینی و آن اختلافی که عذاب الهی است فرق می گذارد.

مفسر برجسته قرآن کریم خاطرنشان کرد: در طول تاریخ تشییع با اینکه گروه ها و فرقه های متعددی در تشیع وجود داشت و با وجود اختلافات نظری که این فرقه ها با یکدیگر داشتند هرگز با هم درگیر نشدند چون در اصل ولایت، مشترک بودند، این ولایت است که در میان شیعیان ایجاد وحدت کرده است.

حضرت آیت الله جوادی آملی تاکید کرد: ابتدا باید مشخص شود ما با چه علمی می توانیم جامعه را با هم متحد کنیم! چاره اتحاد میان مسلمانان تنها وحی و قرآن است، باید قرآن محور اتحاد مسلمان باشد، باید اصول ما وحیانی و عقلانی شود، همچنین به فطرت که زبان مشترک ماست تکیه کنیم، به عقل که زبان مشترک ماست توجه کنیم و بیشتر به آن بپردازیم و بدانیم ما سرمایه لازم برای رسیدن به وحدت را در اختیار داریم.